Pad voor kasteel

Elliot hielp haar een beetje en ging toen langs haar zitten. 'Ben je er klaar voor?' vroeg hij en glimlachte naar haar.

'Helemaal. Samen zijn met jou.' Ik pakte zijn hand vast en keek uit het raampje naar mijn familie die naast mijn raampje was komen staan. We hadden een sobere koets. Dat had Elliot gewild zodat we niet opvielen en ik vond het best. Ik hoefde niet te pronken met wat ik had gekregen. Ik ging voor Elliot en daar zat dit gewoon bij.

Elliot keek even naar zijn vader die hem serieus aankeek, alsof hij wou zeggen dat ik er alles aan moest doen om haar tegen te houden om de dorpen te gaan bezoeken. Serieus knikte ik en glimlachte toen weer naar Amèlie. 'We kunnen.' Zei hij iets harder tegen de koetsier.

Ik zwaaide naar mijn familie en kuste het glas eventjes naar ze. Al snel waren ze uit het zicht en legde ik mijn hoofd tgen Elliots schouder aan. 'Is het ver?' vroeg ik en ik trok zijn arm zachtjes rond mijn schouders heen. Ik was eindelijk echt zijn vrouw.' Kort keek ik naar mijn prachtige ring die nu rechts zat in plaats van links.

'Nee, het is maar eventjes. Ga anders maar even slapen.' zijn hij en wreef zacht over haar arm.

'En dan,' fluisterde ik en ik kreeg een lach. 'Dan hebben we een huwelijksnacht.' Ik keek naar hem op en kuste kort zijn wang.

Elliot glimlachte en knikte. 'Jazeker.' Zei hij en kuste haar op haar lippen.

Ik sloot mijn ogedn en glimlachte breed naar hem. 'Ik kan niet wachten,' fluisterde ik liefdevol.

Elliot glimlachte en sloot zijn ogen ook, maar hij was niet van plan on te gaan slapen. Nadenken, dat wou hij gaan doen.

Ik legde mijn wang tegen zijn schouder aan en sukkelde in slaap.

Blijft wakker en denkt na.