Donkere bos

Ik hoorde de uil weer roepen en ik sloop naar buiten om hem te kunnen zien. In het donkere bos aangekomen klom ik in een boom waar ik onzichtbaar was met mijn grijze cape en riep terug naar de uil met een roep die als 2 druppels water op de roep van een bosuil leek.

Elliot had een gerucht van zijn broer gehoord dat er moorden in het donkere deel van het bos waren gepleegd en zo nieuwsgierig als hij is was hij erheen gegaan. Zonder boog, omdat zijn broer hem bang vond toen hij zijn boog wou pakken. 'Hallo,' Riep hij en liep stug door.

"Hallo", hoorde Sindolf iemand onder hem roepen. Hij keek naar beneden en zag daar Elliot staan. Sindolf klom geruisloos wat takken naar beneden en liet zich toen boven op Elliot vallen met het mes in de aanslag. Hij drukte zodra hij neer kwam het scherpe mes op de keel van Elliot. "goedenavond, jij ook hier?"zij Sindolf op een mysterieuze toon

Elliot schrok zich dood en probeerde hetgeen dat op hem viel weg te slaan. 'Wie ben je?' Schreeuwde hij en bleef meteen stil liggen toen hij het mes op zijn keel voelde.

"Iemand, en kom nu langzaam overeind',zei Sindolfterwijl hij het mes dieper in elliot zijn keel drukte.

Elliot keek hem nog steeds woedend aan, maar kneep zijn ogen snel dicht toen het mes dieper sneed. 'Oke,' Zei hij moeilijk en deed zijn ogen weer open.

Eenmaal overeind duwde Sindolf Elliot met het mes nog steeds aan zijn keel richting het kasteel. "zo ik ben benieuwd wat Lord petram hier van zal vinden dat jij mensen verwond bedreigt en misbruik maakt van je rang.

'Je zult sterven als je dat doet. Petram zal je echt niet geloven.' Zei hij en liep met hem mee, zonder er verder iets aan te doen. 'Je bent nu niks beter dan dat ik ben.' Zei hij en probeerde zich rustig te houden.

oh en hoezo denk je dat Petram me niet geloofd

'Jij hebt hier het mes op mijn keel. Ik weet niet hoor, maar zou je jezelf wel geloven?' zei hij en bleef meteen stil staan. 'Heb je enig idee hoe je overkomt op mensen, door te zeggen dat je slachtoffer de schuldige is?'

Och hij hoeft maar een ogenblik naar mijn arm te kijken of de arm van Jayden of de buik van Benjamin en hij weet genoeg lijkt me

'Ja, maar wie zegt dat ik dat heb gedaan?' Elliot trapte naar achter tegen de jongen zijn knie en draaide weg bij het mes. Nu was de snee wel wat dieper, maar hij was los. Snel greep hij naar zijn mes, maar kon hem niet vinden. Wat? Hoezo zat zijn mes niet in zijn schoen?

Sindolf voelde de pijn in zijn knie maar de woeden was te groot om verslagen te worden door pijn. Sindolf trapte Elliot naar de grond terwijl Elliot bukte en stak met het mes een cm in de buik ven Elliot. Jij ontsnapt neit zomaar mannetje.LAFFAARD!!!

Elliot gromde een keer, maar bewoog niet en probeerde zelfs geen adem te halen. Zeker niet nu dat mes in zijn buik zat. 'Nee, dit is pas laf. Iemand zonder wapen aanvallen.' Mompelde hij en kneep zijn ogen weer dicht.

Vergeleken met wat jij hebt gedaan meisjes verwonden en mensen die je niks aandoen. Ik neem wraak namens hun en bedankt voor de info over Petram nu zal ik zelf maatregelen moeten nemen.

'Je waagt het niet, ik laat je vermoorden als het moet. Dit kun je niet maken.' Mompelde hij woedend en keek hem vol woede aan. 'Jullie doen mij wel wat aan.'

Sindolf antwoorde niet en trok het bebloede mes uit Elliot zijn buik en stak het daarna er weer in en daarna liep hij boos weg.

En waag het niet Benjamin of Jayden pijn te doen want dan breng ik je echt op het leven.

Elliot wou schreeuwen van de pijn, maar alles stokte in zijn keel. Hij kreeg gewoon geen lucht meer door de pijn. Het verspreidde door zijn lichaam en al zijn spieren verkrampte. Hij merkte niet eens dat de jongen weg was en kreunend draaide hij op zijn zij, maar daar bleef het bij. Meer kreeg hij met deze helse pijn echt niet voor elkaar. Hij bleef maar even bij, maar verloor toen het bewustzijn omdat het hem allemaal teveel werd.

Benjamin liep rustig door het bos. Hier kon hij even helemaal helder zijn. De bladeren kraakten onder zijn voeten en hij schrok toen hij een jongen met lang daar boos weg zag lopen. Hij bleef even achter een boom staan en keek toen nieuwsgierig naar de plek waar de jongen vandaan kwam. Elliot. Hij zag Elliot op de grond liggen. Eerst moest hij grijzen, zijn gezicht stond vertrokken van de pijn maar toen hij merkte dat Elliot zíjn aanwezigheid niet opmerkte en toen allemaal bloed bij zijn buik zag schrok hij. Onbewust voelde hij aan zijn wond. Was het expres dezelfde plek? Wat had die jongen in hemelsnaam gedaan?
Hij voelde even aan de pols van Varlow. Hij leefde nog wel. Benjamin twijfelde of hij hem gewoon dood zou laten gaan, maar aan de andere kant... hij zou toch wel gevonden worden. Als hij degene was die Elliot terugbracht zouden misschien de straffen op het aanvallen van Elliot vervallen. Niet dat hij daar heel bang voor was, maar het zou mooi meegenomen zijn. En waar familie is is informatie.
Met moeite hees Benjamin Elliot op zijn rug. Even voelde hij of hij niet weg zou glijden en toen liep hij richting het kasteel.

Elliot was nog bewusteloos :p

Benjamin bedacht zich even en liet het lichaam van Elliot even op de grond rusten. Toen pakte hij een mes en hij zette met het mes zijn initialen: B. C. P. diep in het been. Tevreden hees hij het lichaam weer op zijn rug en hij bracht het naar het kasteel.

Bewusteloos

Gedumpt bij de verpleegsters van het fort