De wijnkelder.

Ongeduldig wachtte Benjamin op Jayden. Had ze het begrepen? Hij had een briefje aan Elliot gegeven, die was toch niet onderschept? Hij had het wel in de geheimtaal van de verzetstrijders geschreven. Kende ze die wel? Vroeg hij zich af.

Jayden had het briefje gevonden en het half kunnen lezen maar ze begreep wel dat het dringend was. Ze was zo snel mogelijk naar de keuken gekomen en had gedaaan alsof ze een of andere wijn moest gaan zoeken. Rustig opende ze het luik en liep ze naar beneden. Ze keek even snel rond met haar ogen maar zag nog niemand.

Toen hij Jayden zag stapte hij uit het donker. 'Niet schrikken.' Zei hij vlug.

'Benjamin' fluisterde ze blij en ze draaide zich meteen naar het geluid toe. 'Ik ben zo blij dat ik je weer zie' zei ze gelukkig.

'We hebben niet veel tijd.' Zei hij. 'Maar.. ik heb met Demian gesproken. Hij dreigde mijn tong af te snijden, hij gaat je dag en nacht in de gaten houden en...' Hij slikte, dat laatste had hem wel gekwetst. 'En ik moet er iets tegen doen. Daarom kom ik je iets vragen.'

Jayden nam elk woord goed in zich op 'Maar waarom, waarom mag ik je niet meer ontmoeten ik weet het nog steeds niet' zei ze teleurgesteld. 'Hoe wil je er iets tegen gaan doen dan? Vraag me wat je maar wilt' antwoorde ze snel. Ze bleef voor hem staan en keek hem hoopvol aan, of hij haar kon helpen.

'Omdat ik een bediende ben, en omdat ik boos ben geworden omdat hij wat dingen zei.' Mompelde Benjamin.

'Wat? Tegen mij zei hij dat ik gewoon niet meer met jongens mocht omgaan, maar hoe heeft hij je zo boos gekregen dan?' vroeg ze zacht en verbaasd.

'Hij.. Hij zei dat jij bij mij niet vrij bent, bij hem wel. Vrij en gelukkig. Dat ik jou dat nooit kan geven, omdat ik maar een arme bediende ben. Dat je bij mij niet gelukkig kan zijn als je zo veel tekortkomt. Omdat je het beste verdient.' Hij keek haar gepijnigd aan.

'Wat?' zei ze verbaasd. Het was gemeen en het deed ook haar pijn. 'M-maar, hoe kan hij dat zeggen, hij kent je niet en en we zijn altijd al beste vrienden dus.. ik snap niet wat zij probleem is' zei ze verward. 'Maar je wou me iets vragen?' vroeg ze toen maar.

'Ja. Of je hem wil overhalen te gaan jagen. Alleen. Voor jou. Het is zogenaamd een gebruik wat altijd al wordt gedaan en je wil graag dat je toekomstige man het ook doet. Als respect voor jóu.' Hij keek haar verwachtingsvol aan. 'Lukt je dat? Hij moet een dier vangen voor jou, alleen. Elliot helpt je.'

Jayden keek hem even raar aan 'Uhm, oke? Maar dan moet ik hem inderdaad wel overhalen want ik denk niet dat hij dat een twee drie zou doen.. Ik zal mijn best doen oke.. maar wat gaat er gebeuren want ik vertrouw het niet helemaal' zei ze pijnzend en ze keek hem in zijn ogen.

'De verzetstrijders nemen hem mee.' Zei Benjamin en hij wachte gespannen op haar reactie.

Jayden keek Benjamin een beetje raar aan. 'Waarom zouden ze dat doen? Hij zorgt voor veel belangrijk nieuws, maar als ze hem meenemen... ja dan krijgen ze misschien alles uit hem.' zei ze nadenkend. Ze keek hem blij aan en kon het nu niet meer laten hem te omhelzen 'Je bent veel te slim' zei ze tegen zijn kleren aan.

'Nouja, misschien heb ik ook wat leugentjes over hem verteld.' Zei Benjamin. 'Maar het gaat erom dat Demian uit je leven verdwijnt.' Hij glimlachte. Zoals het nu uit zag ging het lukken

'Ja, maar dat wist ik wel' zei ze grijnzend en ze liet hem weer los 'Ja, ik denk dat dat wel het belangrijkst is, ik wil helemaal geen prinses zijn, mooie jurken en borduren' zei ze met een aaneenvolgende diepe zucht. 'Ik zal het proberen oke?' zei ze beslissend en ze keek hem even aan.

Benjamin knikte en kreeg een glimlach op zijn lippen. Hij pakte Jayden vast en omhelsde haar. 'Het gaat allemaal goedkomen.' Beloofde hij haar.

Jayden schrok even van zijn actie, normaal deed hij dit nooit uit zichzelf. Ze glimlachte en omhelsde hem ook 'Trouwens.. waarom Elliot? Ik mag hem niet en hij mij niet' vroeg ze even, maar ze liet hem nog noiet los, ze had hem te lang niet meer gezien.

'Wie moet je anders helpen Demian over te halen? De smid zeker?' Zei hij spottend. Hij had nog meer een hekel aan de smid dan aan Elliot. Bovendien was Elliot nu zwak en zolang hij Elliot de baas kon mocht hij hem wel. Hij klopte haar nog even op haar rug. Als het niet zou lukken was dit hun afscheid. Hij moest er niet aan denken. Jayden was de enige persoon waar hij zich aan wilde binden. Hij wist niet waarom, maar ze was een speciale vriendin en hij putte kracht uit haar, ze was toch een soort zekerheid in zijn bestaan.

'Nou die smid is heel wat sterker dan Elliot en die smid is ook heel wat aardiger' ging ze hem tegen. Toch hield ze hem nog iets steviger vast 'Ze mogen je niet pakken oke? Beloof me dat alsjeblieft' vroeg ze sirieus.

'Ik heb niets aan sterke onnozele nietsnutten.' Zei hij vastbesloten. 'Juist een zwak persoon heb ik nodig. Elliot is zwak, maar heeft de juiste connecties.' Hij grijnsde. De belangrijke reden was eigenlijk dat als hij Elliot vroeg hij nog steeds de persoon zou zijn die haar zou redden. Het was beter als de smid erbuiten bleef. 'Ze pakken me niet.' Voegde hij er nog aan toe. 'Ik zorg dat ik op de juiste plek ben als het gebeurt: naast de Lord. '

Jayden glimlachte 'Als je dat maar doet' dwong ze hem en ze begroef haar gezicht in zijn shirt, hij mocht nog niet gaan. Ze voelde zich veilig zo, in zijn armen met zijn warmte. Ze zuchte een keer en bleef hem omhelzen.

Benjamin hield haar nog steeds vast, maar fluisterde in haar oor: 'Ik denk dat je moet gaan, anders valt het misschien op.' Ze mocht niet in de problemen komen, maar hij kon het niet verkrijgen om haar weg te duwen.

'Nee, ik wil niet gaan' zei ze zacht 'Ik zie je bijna nooit meer..' vervolgde ze. Ze wou er niet aan denken dat ze hem helemaal nooit meer kon zien als ze getrouwd was, eigenlijk wou ze helemaal niet maar ze moest wel.