Het erf

Armanschoot in de lach 'Niet doen, je weet dat n ik er niet tegen kan' lachte hij. Hij tilde haar op en kuste haar snel nog even. Hij zette een paar stappen en grijnsde.

Mabel glimlachte speels en tikte hem zacht op zijn neus. 'Daarom.' Zei ze en legde haar hoofd tegen zijn borst. Hij was zo sterk.

Armand schudde grijnzend zijn hoofd en hield zich tegen haar aangedrukt. Hij liep terug naar de voorkant van het huis en zette haar daar neer 'Nou prinsesje, ga iets leuks doen en neem wat tijd voor jezelf even zonder de tweeling en de meiden' zei hij met een knipoog en hij gaf haar een kus op haar voorhoofd.

'Maar ik heb al teveel tijd voor mezelf gehad.' Zei ze en keek hem zielig aan. 'Wat ga jij dan doen?'

'Met Belinay en haar poppen spelen' zei hij grijnzend. Hij klonk nu zelf als een klein meisje maar dat gaf niet. 'Het is maar voor een uurtje ofzo oke? Dan zal ik weer komen' zei hij met een glimlach.

'Oke.' Zei ze en glimlachte flauwtjes. 'Snel zijn dan.' Ze knuffelde hem nog een keer en liep toen naar binnen opzoek naar belinay.

Armand glimlachte en keek haar even na 'Zal ik doen' mompelde hij en hij liep naar de keuken.