De droom van Amèlie

Ik hoorde ver op de achtergrond geklap en ik legde mijn handen zachtjes op zijn schouders neer. Toen ik ze opende, stonden we in de balzaal en rond ons stond iedereen te wachten totdat we het bal zouden openen met de eerste dans.

Elliot pakte haar hand en liep zoals gebruik naar het midden van de zaal. Hij boog een keer voor haar en legde toen zijn hand op haar zij. Rustig knikte hij naar het strijk orkest en wachtte op de muziek.

Ik keek hem diep in azijn ogen en hield zijn hand en schouder vast. Daar waren we dan, getrouwd en samen, voor eeuwig. De muziek begon en ik wist precies wat ik moest doen. We draaiden rond. De sleep was nu uit mijn haar, maar de jurk droeg ik nog.

Elliot kon de glimlach niet van zijn gezicht halen en draaide haar rond. Dit was hun lot. Het was echt prachtig.

Meer mensen begonnen mee te dansen, maar ik zag ze niet en liet me door Elliot leiden. Een jongen dook achter Elliot op na de dans en tikte hem op de schouder. 'Mag ii even met mijn zusje dansen?' Vroeg hij en ik werd overgedragen aan Armand. Mabel boog voor Elliot en keek hem vragend aan of hij ook wilde dansen.

Elliot glimlachte naar Mabel en boog ook voor haar. Hij legde zijn hand op haar heup en draaide haar rustig rond. Het was wel raar, zo zonder Amèlie. Maat ze was wel zo dicht bij en ze was bij haar broer.

Zo wilde ik dat het was en het zou blijven. Iedereen die met iedereen overweg kon. Ik keek naar mijn broer en toen naar Elliot. Mabel werd wat groter en de rest van de groep verdween. Geschrokken keek ik toe hoe Mabel veranderrde in een man. 'Nee!' Ik gilde, maar armand hield me pijnlijk hard vast. Zijn hoofd was verdwenen, maar zijn stevige houdgreep bleef me vasthouden. De man hief zijn mes en ik gilde het uit en probeerde uit alle macht los te komen.

Elliot keek niet naar het mes. Hij keek alleen maar naar Amèlie. Hij was niet bang voor de dood. Hij was bang dat hij haar verloor. 'Het spi....' Zijn woorden kon hij niet afmaken, want het mes ging recht door zijn hart. Zonder enig geluid landde hij op zijn rug terwijl hij met zielloze ogen naar haar keek. Morsdood.

Ik gilde, trok de haren half uit mijn hoofd, kneep de hoofdloze man die me vasthield en huilde en huilde. De man met het mes draaide zich heel langzaam om en beetje bij beetje werd zijn gezicht duidelijk. Toen ik hem herkende viel ik stil, er zat iets in mijn keel waardoor ik gewoon niet meer kon huilen. Eerst had hij me verkracht, maar nu vermoorde hij ook nog mijn grote liefde! Mijn man! Ik schudde mijn hoofd en liet me op mijn knieën zakken. Ik kroop naar het lichaam van Elliot toe en bleef huilden bij hem liggen. Mijn keel was weer open en ik gilde het uit.

Je suis dood