Slaapvertrek vader Varlow.

.

Elliot stond voor zijn deur op de gang te ijsberen. Hij moest naar Amèlie maar.... Dit moest gewoon goed gaan. Het was zijn enige kans. Nog even bleef hij voor de deur van zijn vader staan en klopte toen toch aan.

Ik lag in bed terwijl het al middag was en staarde naar het plafond. Vnaaf morgen had ik mezelf voor genomen me over de taken te buigen, maar vndaag bleef ik depressief in bed liggen. 'Binnen,'; bromde ik en ik draaide op mijn zij.

Elliot deed rustig de deur open en keel naar de grond. 'Gaat het vader?' vroeg hij en bleef naar de grond kijken.

Ik keek op toen ik zijn stem hoorde en kwam met moeite overeind. Ik moest me groot houden voor mijn zoon en knikte langzaam. 'Ik dacht dat je me niet meer wilde zien,' zei ik emotieloos.

Elliot schudde zijn hoofd en keek naar hem op. 'Ik wou die verrader niet meer zien, maar nu zie ik pas mijn vader weer.' Zei hij en keek hem onderzoekend aan. Was hij nou de man die Elliot een beetje moed probeerde te geven toen Amèlie was verkracht? Daar was nu echt niks van over.

'Ik ben geen verrader,' zei ik en ik stond op. Ik haalde diep adem en keek naar het raam. Hij zei precies wat de stem in mijn hoofd ooks teeds schreeuwde. Dat ik een gore verrader was. 'Je zou moeten trouwen met een prinses...'

Elliot keek hem na en schudde zijn hoofd. 'Ik weet het vader.' Maar die toon veranderde snel toen hij zijn tweede zin hoorde. 'Ik trouw met niemand anders dan mijn liefde. U kunt me daar niet toe dwingen.'

'Wel als het aan Petram lag,' zei ik en ik keek hem in de ogen. 'Je... beseft iet dat ik haar leven heb gered en jouw van een gedwongen huwelijk met een prinses Elliot,'m zei ik nu. 'Het kon niet langer. Hij zou allemaal onschuldigen vermoorden.'

Elliot keek zijn vader verbaasd aan en liep naar hem toe. 'Dus ik mag van u wel met Amèlie trouwen?' Vroeg hij voor de zekerheid. Niet dat hij dadelijk nog werd teleurgesteld door zijn vader.

'Ik heb ervoor gezorgd dat je met haar kan trouwen ja,' mompelde ik en ik kneep mijn ogen kort samen. 'Als je... me tenminste in je leven laat en koning zal worden met mij als je beste adviseur en ook naar me zal luisteren.'

'Ik beloof het. Ik beloof het vader.' Zei hij en pakte met een grote glimlach zijn hand en schudde die. 'Ik doe er alles voor.' Elliot keek uit het raam en kon niet wachten om haar te zien.

Ik zuchtte heel zachtjes en keek Elliot kort in de ogen. 'Wat je gister zei... Vind je me echt zo slecht?' vroeg ik nu. Ik voelde me zelf wel slecht, maar een goed worod van een ander kon het misschien minder maken.

Elliot schudde zijn hoofd en keek verbaasd naar zijn vader. 'Woede ban het eerste moment vermengt met ongeloof.'

Heel zachtjes knikte ik en ik haalde diep adem. 'Nu wil je zeker meteen weg?' vroeg ik met een zucht.

'Als dat zou kunnen.' Zei Elliot en keek verwachtensvol naar zijn vader. Hij wou zo graag naar haar toe.

Ik deed een raar gebaar met mijn hand en zuchtte toen. 'Ga maar...' Ik haalde mijn handen door mijn harne. 'En dan.. Dan laat je haar weer werken? Of wat wil je dan?'

'Ik kan u niet volgen. Waarom zou ze moeten werken?' vroeg hij en keek hem verbaasd aan. Wat bedoelde hij nu weer?

'Ze is en blijft een lage stand Elliot. Of je moet haar binnensmokkelen, of haar laten werken of haar meteen tot je vrouw maken,' zei ik hem.

'Ze hoeft niet meer te werken.' Zei hij en glimlachte. 'Haar vader heeft me al toestemming gegeven om met haar te trouwen.'

Ik knikte en kreeg een lichte glimlach. 'Je bent zo groot,' mompelde ik en ik haalde diep adem. 'Nu wegwezen. Haal je vrouw dan maar op.'

Elliot omhelsde zijn vader een keer en rende toen zowat de kamer uit. Hij moest naar haar toe. De glimlach kon niet meer van zijn gezicht gehaald worden.

Ik keek hem na en zuchtte. Had ik hem tenminste nog blij gemaakt en het volk wat hoop gegeven. Hoopte ik tenminste,.