Grasveldje met gele bloemen

Elliot keek haar verbaasd aan en haalde zijn schouders op. 'ik weet het eerlijk gezegd niet. Kan vast wel, maar ik weet het niet.'

'Of waar ze ook willen wonebn... Ik denk niet dat het kasteel een goede plek voor ze is eigenlijk,k' mompelde ik. 'Ze... ze zullen zich er denk ik niet heel erg op hun gemak voelen.' Ik sloot mijn ogen en keek hem toen weer aan. Ik kon zijn gezicht niet missen. 'Nouja, als we met zijn allen amaar samen zijn.'

'We zullen dan wel zien.' Zei hij en kuste haar een keer.

Ís goed,' zei ik bevestigend en ik kuste hem weer terug. 'Kom!' zei ik n en ik rende lachend voor hem uit. 'Pak me dan!'

Elliot glimlachte en rende achter haar aan. 'Je bent zo te zien weer helemaal de oude.' Zei hij en probeerde haar te pakken.

'Misschien zelfs nog wel meer dan de oude!' riep ik lachend en ik rende de andere kant op zodat ik tijd won omdat hij dan ineens moest draaien.

Elliot probeerde te draaien en schoof een stukje weg, maar hij ving zich op met zijn handen. Snel stond hij weer op en rende achter haar aan.

Geschrokken keek ik even om, maar toen ik zag dat hij weer stond en rende, rende ik snel ook weg. Ineens draaide ik me echter om en rende hij bovenop me zodat imk achterover viel met hem op me. Lachend sloeg ik mijn handen meteen rond zijn nek.

Elliot lachte en rolde om zodat zij op hem lag. 'Het was een richtigsverkeer. Niet zo slim hè.' Zei hij plagerig en kuste haar.

'Wie zegt dat dit niet mijn idee was?' vroeg ik lachend en ik legde mijn handen in zijn haren en drukte mijn lippen verliefd op zijn lippen,.

Elliot kuste haar en sloeg zijn armen om haar heen.

Mijn hart klopte als een bezetene en ik kuste hem vurig terug. Wat hield ik van deze jongen, van mijn aanstaande.

Elliot opende onbewust rustig zijn mond en kuste haar gewoon door.

Ik tikte zachtjes zijn tong met de mijne aan en de vlinders gierden door mijn buik heen. 'Ik houd van je,' fluisterde ik kort.

'Ik nog meer van jou.' Zei hij zacht en legde zijn handen op haar wangen. Ze was echt een geschenk van boven.

'Dat kan niet,' zei ik en ik streelde met de kleine haartjes in zijn nek.

'Dan moet jij eens opletten.' Elliiot haalde met zijn handen haar haren door de war en grijnsde.

'Neee!' ik gilde en rolde lachend van hem af. 'Niet mijn haren!' riep ik en ik spartelde wild, maar gelukkig.

Elliot lachte en pakte haar polsen vast. Hij pakte beide polsen in een hand en tikte met zijn andere hand zacht op haar neus.

'Wouw, je bent echt sterk geworden,' zei ik toen ik mijn polsen niet los kreeg. Ik zette grote, puppyogen op en trok een pruillipje. 'Laat me los alsjeblieft!'

'Was ik eerst dan nog niet sterk?' Vroeg hij verbaasd en kietelde haar zacht. Hij liet haar rustig los en glimlachte.

Ik lachte edn probeerde me los te krijgen, maar dit lukte pas na het kietelen. 'Nou, je was niet zo sterk nee denk ik,' zei ik nu twijfelend.

'Nou bedankt.' zei hij beledigt en keek haar zielig aan. 'Ben ik een slappeling?' Elliot prikte haar zacht in haar zij en bleef zielig kijken.

; Dat bedoel ik helemaal niet,' zei ik geschrokken en ik pakte zijn hand handen vast. 'Maar je bent nu sterker.'

Elliot lachte om haar reactie en kuste haar op haar wang. 'Weet ik toch. Nu heb ik ook geen gat meer in mijn buik. Hoe gaat het trouwens met je.....wonden.'