Rpg van Inge en Claudia

Mijn handen deden pijn bij iedere handeling, maar het haalde wel alle boosheid weer uit mijn lichaam en toen ik het eten op tafel zette, was ik echt helemaal rustig. Kort keek ik naar mijn handen waar de blaren al op begonnen te komen.

Amèlie.
In mijn slaap bewoog ik en legde ik mjin hoofd op zijn benen neer (A).

Ethan keek naar haar handen en toen naar haar gezicht. 'Hou ze even onder koud water, anders kun je de komende tijd geen zweep meer vasthouden.'

Jason keek verbaasd naar haar en streelde zachtjes over haar haren.

Mijn ogen leken de zijne te doordringen en toen gaf ik zuchtend toe. Ik hield mijn handen nu onder de kraan. het deed verrassend veel pijn. Ik had helemaal niet door hoe erg het brandde.

Ik bleef lekker op het kussen liggen dat ook nog eens warm was.

Ethan keek toe en wreef over haar rug. 'Volgende keer eerst nadenken jij.' Zei hij plagend.

Jason bleef haar haren strelen en genoot zelf eigenlijk wel van haar warmte. Het verzachtte de pijn een beetje.

'Anders had ik je geslagen hoor,' zei ik hem en ik keek hem eventjes aan. 'met de hete koekenpan, dus is dit niet beter?' Ik trok mijn handen terug en stopte ze er toen weer onder. 'En ik wil jou geen pijn doen.'

Zachtjes voelde ik aan mijn wang in mijn slaap.

Ethan keek haar verbaasd aan en lachte. 'Ooh, dan had je ruzie gehad.' Zei hij en keek automatisch naar de pan.

Jason pakte voorzichtig haar hand en schoof die van haar wang weg, zodat ze de wond niet weer open maakte.

'Daarom juist,' zei ik Ethan. 'Dat wil ik niet.' Ik droogde mijn handen af en zuchtte heel zachtjes. 'Nou, laten we eten voordat het koud is.' ik kuste hem eventjes.

Boos mopperde ik iets in mijn slaap, maar mijn hand bleef van mijn wang weg.

Ethan kuste haar ook en schoof voor haar een stoel naar achter.

Jason begon haar haren weer te strelen.

Ik keek op naar hem en ging zitten. 'Je bent lief,' zei ik hem en ik wachtte op hem.

Ik voelde me zo rustig, alsof ik thuis was. Thuis in de armen van mijn vriendje die mijn haren streelde zoals hij altijd deed. Maar hij was er bij geweest wanneer ze me mee namen en hij had me bijna niet beschermd.

Ethan ging op de andere stoel zitten en glimlachte naar haar. vrouwen gingen nou eenmaal voor.

Jason legde de deken over haar neer en ging rustig liggen.

Ik pakte zijn bord en begon voor hem op te scheppen. Het huiselijke vond ik wel wat hebben en ik wilde later best wel kinderen hebben.

Geschrokken werd ik wakker en ik keek bang op naar Jason. Toen ik hem zag, zuchtte ik opgelucht. 'Ik ben niet meer alleen,' zei ik zachtjes en ik trko het deken wat hoger op.

Ethan glimlachte naar haar en keek even naar haar handen. 'Gaat het nu een beetje?'

Jason glimlachte naar haar en deed zelf ook zijn ogen dicht. 'Nee, dat ben je niet meer nee.' Zei hij zacht als bevestiging.

'Ik moet niet zeuren,' zei ik hem en ik schepte mijn eigen bord vol. Af en toe had ik echt woedeproblemen.

'Wil je me vertellen over je familie?' vroeg ik nu en ik voelde aan mijn wang die opgedroogd was. 'Ik mis de mijne zo...'

'Nee, serieus anders ga ik er iets voor halen bij de apotheek.' Zei hij en nam een hap van zijn eten.

'Wat zou ik moeten vertellen over ze? Ik heb twee zusjes en een vader.' Zijn moeder was er dan wel niet meer, maar dat vond Jason niet erg. Ze verdiende een liefhebbende familie niet. Ze stal al haar man zijn geld en liet hem achter met de kinderen.

Eventjes bleef ik nadenkend naar mijn handen kijken en toen knikte ik zachtjes. 'Goed dan,' zei ik hem. 'Haal maar wat brandspul...' Ik begon te eten en dat deed inderdaad veel pijn, maar het was bijna niet aan mijng ezicht te zien.

'En je moeder?' vroeg ik omdat ik die niet hoorde. 'Is ze gestorven?' Ik sprak voorzichtig en articuleerde wat minder, maar was wel te verstaan.

Ethan knikte en at snel zijn eten op. Hij stond op en pakte zijn jas, ook deed hij zijn shirt aan. 'Ik ben zo terug. Doe alsjeblieft niks doms.' Zei hij plagend en liep de deur uit.

Jason dacht even na en voelde meteen woede opkomen. 'Ik wou dat ze gestorven was.' Zei hij en wist dat hij het toch zou moeten uitleggen. 'ze heeft al ons geld gestolen en verliet mijn vader en liet ons allemaal achter.'

Ik keek Ethan na en begon na het eten de tafel helemaal op te ruimen en d erestejs eten zette ik in de koelkast. Dat zou hun ontbijt wel zijn. Vandaag kregen ze voor straf niets. Ik begon schoon te maken in mijn ondergoed omdat ik anders niet wist wat ik moest doen.

Verbaasd keek ik naar hem op en eventjes bleef ik stil terwijl ik hem alleen maar aankeek. 'Woow...' mompelde ik heel zachtjes. 'Dat is echt... wreed. Dat ze jullie ook als kinderen zo achter laat... Jullie geld steelt.'

Ethan was opweg naar de apotheek.

'Mijn vader heeft lang in de schulden gezeten, maar hij is er inmiddels met veel moeite uit. Mijn zusjes zijn pas 6 en 8, dus ze konden niet helpen om geld te verdienen. Bij jou?'

Ik luisterde vol medelijden naar zijn verhaal. 'en nu zijn ze jou kwijt...' zei ik en ik sloeg mijn ogen neer. 'Ik ben enigskind en had eigenlijk een vriendje... Maar hij zal me vast wel vergeten zijn,' zuchtte ik.

Ik maaakte schoon :O

'Ja, maar ze zijn sterk. En wij komen hieruit.' Zei hij rustig en kwam weer omhoog en wreef over haar rug heen. 'Zeg dat niet, hij zal je vast erg missen en er kapot van zijn. Geef de hoop nie top.'

Ethan staat in de wachtrij.

Even was ik stil en toen keek ik hem in de ogen. 'Weetje wat hij deed.. Hij was erbij toen ze me ontvoerden... Hij ging voor me staan ja. Ik dacht dat hij me zou beschermen maar zodra Ethan zijn mes hief, was hij weg en liet hij mij achter met mijn gekneusde voet.

Ethan had de spullen en reed terug.

Jason keek haar verbaasd aan en kon gewoon niet geloven dat je je liefde zo in de steek kon laten. 'Wat een...' Zei Jason en wreef nog steeds over haar rug. 'Als hij zo tegen je is, dan verdient hij je niet.'

Ik knikte heel zachtjes en dacht aan hem. 'Soms denk ik dat ik het hem ga vergeven als ik hier ooit nog uit kom om mijn gehele karma te zuiveren, maar soms dat zou ik willen dat hij hier zat. Ik zou hem nooit in de steek hebben gelaten..'

Ik was aan het stofzuigen en stond met mijn kont naar de deur.

Ethan liep het pad naar de deur op en opende de deur rustig. 'Ik heb je medlcijnen.'

Jason knikte en streelde zacht haar haren. 'Dat begrijp ik goed.' aan de ene kant moest ze hem vergeven, maar aan de andere kant had hij het niet verdient, maar wie zou er nou niet bang zijn van een mes. 'Het komt allemaal goed.'

Ik keek om en knikte dankbaar. 'Ja schat,' zei ik en ik liep naar hem toe en hield mijn handen voor hem op.

Ik knikte zachtjes en keek naar hem op. 'Je... bent best rustig.Dat geeft me moed,' zei ik en ik haalde zijn hand uit mijn haren. 'Je... doet me wel wat aan hem denken...'