Rpg van Inge en Claudia

Ethan smeerde rustig de zalf over haar handen glimlachte. 'Nu mag je, tot het is ingetrokken, niks meer aanraken.' Zei hij en legde de tube op een kastje.

Jason wist niet of hij dat wel als een compliment moest opvatten, maar besteedde er verder geen tijd aan. 'Wie was het?'

Plagend legde ik toch eventjes mijn hand tegen zijn wang en hierna keek ik hem extra lief aan.

'Dennis... Dennis van der Wal...' Ik was eventjes stil. 'Hopelijk heeft hij alles goed onthouden zodat ze me uiteindelijk toch vinden. Ons vinden.'

Ethan keek haar grijnzend aan en met zijn nog zalverige handen, omdat hij die van haar had ingesmeerd, ging hij langs haar neus.

Jason schrok zich dood en kroop snel naar achter. 'W-wat?' Zei hij stotterend en ging helemaal tegen de muur aanstaan. 'M-maar jij...Nee.' Zei hij en pakte zijn hoofd vast om beter na te kunnen denken.

Ik schoot in de lach en hield mijn handen naar hem uit. 'Pas op hoor!' riep ik en ik rende naar hem toe.

Ik kwam overeind en keek hem helemaal verbaasd aan. 'Wat is er met jou aan de hand?' vroeg ik geschrokken en ik kroop naar hem toe. Toen begon het tot me door te dringen. 'Ken jij hem? Wat heeft hij gezegd?'

Ethan rende snel weg en struikelde over het randje van het tapijt. Zoiets kon alleen hem overkomen.

Jason kroop snel weer van haar weg en schudde zijn hoofd. 'D-dat kan niet. Jij b-bent weggelopen.' Zei hij nog steeds stotterend. Had zijn beste vriend gelogen. Was hij echt zo'n verrader. 'J-jij verraadde hem?' Dit kon Jason niet geloven. Moeilijk pakte hij weer zijn hoofd vast en trok zijn knieën op. 'Hij.......Nee.'

Ik viel lachend op hem maar zorgde dat mijn hganden het tapijt niet raakten. 'Sukkeltje,' zei ik hem plagend.

'Ik heb wat gedaan?' Vroeg ik verbaasd en verontwaardigd tegelijk. 'Ik weggelopen?! Zou ik hierheen weglopen?' Ik keek hem aan en begon toen ineens te snikken. 'Dus niemand zoekt me en mijn vriendje wil niet eens dat ik gevonden wordt?'

Ethan draaide zielig zijn hoofd en zuchtte. 'Weet ik toch.'

Jason bleef zo zitten en kon het echt niet geloven. Hoe kon hij haar dit aandoen. 'Nee, dit kan niet kloppen.' Zei hij wanhopig en schudde zijn eigen hoofd door elkaar alsof hij een puzzel weer door elkaar husselde, omdat er iets niet klopte.

Ik sloeg mijn handen voor mijn ogen en bleef snikken wat overging tot onbedaard huilen. Hield hij wel van me als hij dit deed? Ik was niet weggelopen! Ik was ontvoerd en had hulp nodig! Wij hadden nu hulp nodig. Dankzij zijn leugens waren de twee gewoon doorgegaan zelfs! Jason zat hier ook door Dennis zijn schuld.

Ik bleef op het liggen en kuste hem zachtjes.

Ethan kuste haar ook.

Jason wou dat hij dit nooit had geweten. Ja, dan had ze hier gezeten, maar je beste vriend die zoiets voor je verbergt is verschrikkelijk. Dit kon hij echt niet verdragen. Hij stond op en keek naar de deur. Zou erop inrammen werken? Zou de deur te sterk zijn?

Was hij maar weggebleven.n ik had al die tijd hoop gekoesterd, maar die was nu allemaal vervlogen. Ik haatte Dennis, hij nam me mijn leven weg! Bij deze gedachte begon ik nog harder tebhuilen.

Ik trok mijn handen bij me, keek er kort nAar en kuste Ethan toen weeer.

Ethan keek wat ze deed en kuste haar ook weer.

Jason nam na enige twijfeling een aanloop en rende de trap op tegen de deur aan. Helaas ging hij niet open en kon hij zich net optijd opvangen zodat hij niet achterover van de trap af flikkerde. Zijn schouder niet normaal veel pijn, maar het kon hem niet schelen.

Mijn oren vingen Een heftigte klap op en ik stond met enige moeite zonder handen op. 'Wat zijn ze aan het doen?' Vroeg ik boos en ik keek nu naar Ethan.

Geschrokken keek ik op naar Jason en mijn eerste reactie was om me te verstoppen in de donkere hoek. Ik wilde niet weer straf hebben. Het deken trok ik mee en ik verstopte me eronder. Waarom deed hij dit?

Ethan kwam geïrriteerd omhoog en keek in de richting van het geluid. 'Irritante kindertjes.' Zei hij en liep naar de deur die hij rustig open deed en zag de jongen staan. 'Rotjoch.' Erhan haalde uit naar hem zodat hij naar achter viel.

Jason pakte de arm van Ethan en trok hem mee. Samen vielen ze van de trap en Jason landde op Ethan. Zonder erbij na te denken sprong Jason op en rende hij de trap weer op.

Ik liep hem achterna en zag toen de jongen aan komen rennen. -k pakte een mes uit de keuken en ging voor hem staan. 'Vieze...' Fluisterde ik. 'Ik ga jr helemaal kapot maken.' Ik stapte maar hem toe en hield het mes voor me.

Angstig bleef ik in de hoek zitten. Vluchten had geemn zit als Bijou boven stond. Ze was sterker als ze boos was dan je zou denken.

Jason keek naar het mes en rende stel de andere kant op. Hij gooide een paar stoelen om om haar de weg te blokkeren en zocht naar een uitweg.

Ethan kwam moeilijk overeind en rende naar boven.

Gelukkig hadden we geen achterdeur en k bleef gewoon staan kijken hoe hij een uitweg probeerde te zoeken voor de deur naasr de gang. Hopelijk kwam Ethan zo naar boven.

Ik kroop voorzichtig uit mijn schuilplaats en keek naar Ethan.

Ethan kwam de kelder uit en keek woedend om zich heen. Hij rende op Jason af en ontweek het meeste wat Jason naar hem gooide.

Jason begon uit paniek met spullen de gooien en zag maar een uitweg. Hij rende op de raam af en sprong erdoorheen, helaas ging dat niet zo soepel als in films en kwam hij hard neer met overal glasscherven in zijn arm en benen.

Er knapte een ruit en ik rende nu ook naar boven toe en keek geschrokken naar het raam waar iemand door heen gesprongen bleek te zijn. Verstijfd bleef ik staan toen ik besefte dat dat Jason was.

Vanuit mijn ooghoeken zag iK Amèlie en ik knikte naar Ethan. 'Pak hem!' zei ik en ik pakte Amèlie bij haar haren en zette het mes tegen haar keel. 'Je bent een moordenaar als je wegrent jongen!' riep ik hem toe. 'Dan snijd ik haar kop eraf!'

Jason drukte zich moeilijk omhoog en hoorde niet eens wat bijou zei. Hij was echt even weg. Alles deed hem pijn.

Ethan rende door de voordeur en zette. Zijn voet op de rug van Jason en drukte hem op de grond. 'Idioot. Hier ga je voor boete.' Hij pakte zijn been en trok hem mee over de grond naar binnen. Waardoor het glas dieper in de huid ging en er Beel schaafwonden bij kwamen

Mijn adem stokte en ik bleef doodstil staan emt het scherpe mes tegen mijn keel gedrukt terwijl ik naar Jason keek en hoe erg hij eraan toe was. Ik hield me stil om een snee in mijn eigen keel te voorkomen en hoopte dat Jason nu geen domme dingen meer zou doen.

Woedend keek ik naar het tafereel en ik balde mijn vrije vuist. 'Hij gaat ons zo zijn pincode vertellen zodat we het raam kunnen laten repareren,' gromde ik en ik keek naar Ethan. Toen we hadden gehoord dat iedereen dacht dat Amèlie was weggelopen, hadden we ook wat geld gepint met haar pas, net over de grens van Duitsland.

Ethan liet Jason zijn been los en keek hem woedend aan. 'Ja, dat zal hij zeker.' Ethan ging weer met zijn knie op zijn borst zitten en lachte om te zien wat zijn actie voor gevolgen had. 'je bent niet zo slim jij.'

Jason hield zijn ogen dicht en hield zich stil. Hij wou niet zien wat er gebeurde. Hij wou niet weten wat ze gingen doen. Hij wou gewoon dat de pijn ophield.

Bijou.
Mijn lippen klemden op elkaar en ik duwde AM`lie nu achterover de trap af en liep naar de jongens toe. 'Helemaal niet slim,' gromde ik en ik hurkte er bij neer. 'Dit gaat je bloed kosten en geld..'

Ik viel dus achterover van de trap af en gilde totdat ik beneden was. Mijn hoofd draaide en de omgeving werd nog zwarter dan normaal.

Ethan lachte om de gil en trok een stuk glas uit de arm van Jason. 'Awh, wat is hij zielig.' Ethan grijnsde en sneed met het stuk glas in de mondhoeken van Jason. 'Vertel het of ik zal dat gezichtje van eens vervormen.'

Jason kreunde can de pijn en wou zijn hoofd wegdraaien, maar wist dat het dan alleen maar erger werd. 'oke.' mompelde hij, maar alleen om hem te laten stoppen.

'Vertel de vier cijfers van je pincode eens en als je het verkeerd zegt, dan vermoord k Amèlie,' zei ik en ik ging met mijn vinger langs zijn lippen en hield de bebloede vinger boven zijn gezicht.

Ik was flauwgevallen. :O

Ethan haalde het stuk glas weg en grijnsde naar hem. '7,3,2,0.' Zei hij snel en draaide zijn hoofd weg. 'Laat haar net rust.' zij hij moeilijk met zijn grotere mond.