Rpg van Inge en Claudia

Ik tilde hem half de trap op. 'We gaan het redden!' Fluiasterde ik hem toe.

Ik trok hem aan zijn polsen de trap af waardoor zijn hoofd steeds op de volgende tree viel.

Zo komt Ethan nooit meer bij.

Jason gebruikte al zijn kracht en zei weer. 'Ga. Ik red me wel.'

'Nee!' zei ik iets feller en ik trok hem mee naar de deur. 'We gaan samen...' Alleen durfde ik sowieso de maatschappij niet meer in als ik eerlijk was.

Ik bleef beneden even uit staan hijgen en legde toen mijn oor op zijn borst, maar hij haalde nog adem. Langzaam dan.

Jason keek haar even aan, maar ze moest nu weg. Ze kon help halen. 'Ga, je weer de weg. Haal help.'

Ethan -.-"

'Alsjeb lieft.' Ik keek hem smekend aan in de deuropening. 'Ik... durf niet zonder je oké?' zei ik langzaam. 'Je moet wel mee!' Ik bleef hem ondersteunen en mee trekken.

Ik trok hem weer verder en zo ook de trap van de kelder af. Ik miste de twee niet eens op dit moment.

Jason hinkte moeilijk naar de deur.

Ethan werd heel rustig wakker.

Ik trok hem mee naar buiten en keek hem bemoedigend aan. 'We gaan het gewoon redden hoor!' zei ik hem en ik liep naar buiten toe.

Ik ging op hem zitten zodra ik zijn ogne zag en keek hem weer woedend aan. 'Ben je wakker klootzak'

Jason kon het niet geloven dat hij uit een raam probeerde te springen en dat niet lukte en gewoon weglopen wel.

Ethan draaide zijn hoofd weg en keek naar de muur. 'Wat je ook zegt.' Zei hij nog wat wazig. 'Ik blijf van je houden.'

Dennis zat in zijn auto en kon niet beslissen of hij nou weg moest gaan en later terugkomen of nu al teruggaan. Toen hij twee mensen naar buiten zag komen draaide zijn maag om. Jason? Waarom was hij hier? Amèlie was zijn idee, maar Jason? Rustig stapte hij uit, maar hij bleef uit hun zicht staan.

'Bijou is Ethan volgens mij aan het vermoorden...' mompelde ik zachtjes al beantwoording op zijn gedachtne. 'Ethan... Hij pakte me weer maar iemand, ik weet niet wie, heeft hem betrapt.'

'Kijk me aan,' gromde ik en ik pakte zijn hoofd al vast en trok het naar me toe. 'Je kan niet van me houden als je liegt en het met een ander doet.'

Jason knikte en probeerde zo recht en snel mogelijk te lopen, maar het ging nog steeds niet geweldig. 'Wie is er zo gek om bij hun te komen kijken?'

Ethan keek haar zo neutraal mogelijk aan en zei zacht. 'Ik hou van je, maar iets in me was sterker dan ik.'

Dennis kwam achter de auto vandaan en ging voor hun staan. 'Terug.'

'Weet ik n....' Ik keek om naar de jongen en mijn hart leek te stoppen et kloppen. Ik zakte zelf bijna in en concentreerde me op mijn ademhaling. 'Wat wilje Dennis...' mompelde ik.

'Ik geloo fje niet,' zei ik nog steeds boos en ik begon haartje voor haartje uit zijn hoofd te trekken.

Jason keek verbaasd op en keek woedend naar Dennis. 'Ga weg.' Zei hij woedend.

Ethan keek haar smekend aan en kuste haar met nodige moeite op haar wang. 'Je hoeft me niet te geloven. Als je het maar weet.'

Dennis schudde zijn hoofd. 'Terug, nu meteen.'

Ik bleef doortrekken en zei helemaal niets meer. 'Je hebt me gebruik lul...' mompelde ik.

'Waarom zouden we naar je luisteren WIl je ons bij hun hebben of zo/' vroeg ik boos. Als ik niet dingen gebroken had, hadik me best op Dennis willen storten. Hij had me gebruikt als je het zo bekeek.

'Ik dacht dat we vrienden waren.' zei Jason en liep met Amèlie mee.

Ethan legde rustig zijn hand op haar wang en zei. 'Ik gebruikte je niet. Ik hield van je.'

Dennis kon het niet, maar hij moest. Ze waren zijn vrienden en hij had hun verraden, maar nu was hij ook medeplichtig en hij wou nie tnaar de bajes. Snel pakte hij de haren van Amèlie en de arm van Jason en trok ze terug naar het huis.

Geschrokken liet ik Jason los en ik draaide me om naar Dennis.'Denk je dat dat me nog pijn doet?' vroeg ik en ik begon met mijn goede arm naar hem te slaan. 'Het is jouw schuld dat we hier zitten!'

'Vast... Je hield vast jaren geleden van me, maar nu ben je op me uitgekeken en dat terwijl ik alles voor jou deed...' Ik trok nog een haartje uit zijn hoofd en keek ernaar. 'Ik ga je toch wel vermoorden hoor...'

Jason viel op de grond en keek naar de twee. 'Dennis, heb je ons niet genoeg aangedaan.'

Ethan schudde zijn hoofd. 'Ik hou nog steeds van je.' Hij drukte zijn lippen op die van haar en sloeg zijn arm om haar heen, zodat ze amper weg kon.

Dennis pakte haar arm vast en tilde haar op. 'Dat is je eigen schuld.' Hij trok haar naar het huis en keek af en toe naar Jason om te zien of hij wegging of bleef liggen.

Hij was sterker dan ik me kon herinneren. 'Waarom doe je dit!? Je was mijn vriendje, je had me moeten beschermen!' Ik begon zijn kleren te verscheuren en te trappen.

Ik kuste eventjes terug, maar kwam toen geschrokken overeind. 'Blijf liggen of ik druk je keel weer dicht,' zei ik en ik keek hem woest aan.

Jason probeerde zichzelf op te drukken en dat lukte met heel wat moeite. Zeer wankel liep hij achter hun aan en greep naar de nek van Dennis. 'Laat haar los.'

Ethan bleef liggen en keek naar het plafond. 'En jij houdt nog steeds van mij.' Zei hij ter bevestiging.

Dennis liet Amèlie vallen en keek woendend naar Jason. 'Laat me los.'

Ik viel net niet op mijn hoofd en bleef eventjes liggen, maar toen kwam ik snel overeind en keek ik naar Dennis. 'WAAROM DOE JE DIT?' vroeg ik boos. 'Haat je ons beide zo erg dat je ons dood wilt?!'

'Nee, je hebt me verraden,' zei ik boos en ik stond op en pakte de handboeien.

Jason werd door Dennis weer omgeduwt en viel op de grond.

Ethan zuchtte en sloot zijn ogen. 'Ja, ik ging te ver, maar je houdt nog steeds vavn me en ik van jou.'

Dennis duwde Amèlie ook weg en zei woedend. 'Ik ben niet dom. Doe niet zo ontschuldig.'

'Wat heb ik je aangedaan dan?' Ik bleef na wankelen staan en pakte zijn schouders vast. 'N ou? Jij was degene van wie ik hield en dankzij jou zit ik hier. En omdat je hebt gezegd dat ik ben weggelopen, hadden die moordenaars hier alle tijd om jason ook te ontvoeren. Ik dacht dat hij je vriend was.'

Ik trok hem mee en maakte zijn beide polsen vast aan de muur. 'Nee... Ik kan niet van je houden...'

Jason stond moeilijk op en keek de twee aan. '

Dennis zuchtte en zei. 'Ik weet genoeg om niet meer van je te houden.' Hij probeerde weer los te komen en riep. 'Bijou'! Help!'

Ethan liet haar doen en keek verbaasd op toen hij Dennis hoorde.

'Wat weet je dan?! Waaraan heb ik dit verdient?!' Ik keek eventjes om anar de deur e keek toen naar Jason. 'Ren oké... Ik houd Dennis wel tegen,' zei ik en ik keek Dennis kort in de ogen en sprong toen half op hem.

Verbaasd keek ik op en oen keek ik naar Ethan. Ik trapte hem in zijn zij en rende toen omhoog.

'Nee, jij rent. Ik kan amper lopen.' Riep hij terug en zag Bijou al komen.

Dennis struikelde over zijn eigen voeten en zaket tegen de muur aan door zijn knieën.

Ethan kreunde en wou naar zijn zij grijpen zonder succes dus.

Ik keek Jason eventjes angstig aan, keek om naar Bijou en voelde toen ineens tranen over mijn lippen. 'Oké... Maar ik haal meteen hulp voor je.' Ik zette het op een rennen en negeerde de stekende pijn van mijn botten die opnieuw braken.

Ik kwam boven en zag Dennis buiten, maar ook de twee gevangenen. geschrokken keek ik op en ik stortte me meteen op Jason, maar hij was geen partij. 'Dennis pak Amèlie!' schreeuwde ik hem toe.