Rpg van Inge en Claudia

Jason keek geschrokken naar de twee en bleef beschermend bij Amèlie staan.

Dennis probeerde haar te slaan en stapte toen rustig naar achter. 'Je bent gewoon zo zwak dat je je eigen familie aanvalt.

Ik bleef me aan hem vasthouden en sloot mijn ogen. Ik wilde wel weg,maar kon gewoon niet meer van de schrik. Ik had echt mijn leven voor mijn ogen zien flitsen. Ik had echt op het randje van de dood gelegen.

'Jij bent zo zwak dat je na al die tijd nog steeds van haar houd,' zei ik lachend. 'En dat terwijl zij vreemdgaat met Ethan. Denk je dat ze van jou houd? Denk je dat ze dat ooit heeft gedaan?'

Jason trok haar heen rustig mee naar de trap. 'We moeten gaan.' fluisterde hij in haar oor.

Dennis schudde zijn hoofd. 'Ik heb een hart. Jij totaal niet. Jij leeft voor een ander zijn pijn.

'En door wie denk je dat dat komt?' vroeg ik en ik drukte hem tegen de muur aan. 'Dat komt door jou hoor. De enige keer dat mama naar mij om keek was als ik pijn had, maar het is makkelijker een ander pijn te doen!' Dat was ook de reden dat ik mijn handen verbrand had aan de pan voor mijn zin.

Ik liep heel langzaam met hem mee en keek eventjes om naar Dennis. Hij ging niet dood toch?

Jason ging eerst van de trap en stond klaar om haar als het nodig was op te vangen.

Dennis keek haar woedend aan en lachte toen opeens. 'Jij zult pijn lijden.' Riep hij en duwde haar met al zijn kracht naar het raam.

Ik liep naar beneden en keek toen kort omhoog en zag nog net de twee voeten door het raam gaan. Een gil, zon der woorden, verliet mijn mond en toen keek ik Jason met grote ogen aan. 'Ze... ze...' Ik schudde mijn hoofd en probeerde me bij hem te verstoppen.

Ik viel half uit het raam, maar bleef Dennis vasthouden waardoor hij met me mee gleed over het dak.

Dennis probeerde iets vast te grijpen en wist niet wat er gebeurde. Hij viel met zijn hoofd naar beneden en voelde niks van de val. Alles was zwart.

Jason keek haar geschrokken aan en tilde haar op. Snel liep hi de trap af en ging hij naar buiten.

Ik hield hem om zijn nek vast en liet me gedwee door hem meenemen. Ik probeerde te kijken, maar ze waren gevallen aan de zijkant van het huis.

Ik viel bovenop Dennis en maakte een harde klap, maar ik was nog wakker. Ik keek naar Dennis op, voelde aan zjin nek en begon toen meteen zacht te snikken en legde mijn hoofd op zijn borst neer. 'het spijt me broertje,' huilde ik zachtjes.

De auto van Dennis stond nog steeds met een deur open voor de deur.

Jason liep snel naar de zijkant van het huis en bleef geschokt staan. Heel voorzichtig liep hij naar Dennis en legde Amèlie daarbij op de grond. 'I-ik g...' Jason stond hoofdschuddend op en liep rustig wat weg, maar wel zodat hij hun in de gaten kon houden.

Voordat Jason eraan kwam, was ik opgestaan en naar de verkeerde kant van het huis gewankeld en was ik in de tuin gaan zitten. Ik moest de ambulance bellen, maar dat kon niet. Het was mijn schuld!

Ik keek kort om naar Jason en toen naar Dennis. Hij bloedde en ik was bang. De nachtmerrie was de laatste paar dagen alleen maar erger geworden. het was een climax en had zijn top bereikt. 'Niet doodgaan oké?' zei ik hee langzaam en ik keek naar Jason en maakte een belgebaartje.

Jason knikte en liep naar Dennis. Hij haalde zijn mobiel uit zijn zak en belde naar het alarm nummer. 'Kunt u dit mobieltje traceren want er zijn hier twee zwaar gewonden die met spoed verpleging nodig hebben.' (Dennis en Amèlie)

Ik viel flauw en hoorde dus niet hoe er werd gebeld.

Kort keek ik op naar Jason en toen begon ik Dennis zachtjes te schudden. 'Blijf wakker oké?' vroeg ik nu angstig en ik begon weer zachtjes te snikken. 'Je kan nu niet zomaar opgeven! Je redde mijn leven!'

Jason legde uit wat er met Dennis was en wat er met Amèlie was, zodat ze wisten hoe ernstig het was. 'Ze komen.' Zei hij Amèlie en keek naar de wond.

'Hij reageert niet Jason,' zei ik en ik keek hem nu weer angstig aan terwijl detranen geluidsloos doorstroomden. 'Kun je niet... Kunnen we de wond stoppen dnek je?' vroeg ik hem.

Jason schudde Zijn hoofd. 'We mogen er niet aan komen.' Zei hij en keek Dennis pijnlijk aan.

Ineens werden mijn ogen groter. 'Waar.. Waar is Bijou? Ze viel ook? Ze is weg, ze komt ons nu echt vermoorden!' zei ik hem angstig en ik begon weer sneller te ademen.

'Blijf bij Dennis, dan Zoek ik bijou.' Zei hij en stond op. Hij liep de tuin door en riep haar naam.

Ik zat bewusteloos tegen de muur.

Ik knikte en keek weer naar Dennis. 'OPen je ogen nou,' zei ik en ik draaide moeilijk op mijn knieën en ging boven hem hangne. 'Heel eventjes, voor mij,' fluisterde ik.

Jason bleef roepen en zag haar toen zitten. Hij liep naar haar toe en voelde haar pols. Ze was nog in leven, maar had ook een harde klap gehad.

'Open ze!' piepte ik en ik voelde aan zijn wangen en bleef me over zijn gezicht heen buigen. 'Ik... Ik moet nog boos op je worden en we moeten ruzie maken en alles!' Mijn tranen vielen op zijn wangen.

Jason tilde bijou op en liep naar Amèlie toe. 'Ik ga Ethan even ophalen.' Zei hij en liep naar binnen.

Dennis kreunde zacht en viel meteen weer weg.

Kort keek ik op en ik knikte zachtjes e4n keek toen weer naar Dennis die bewoog. Jason was weer weg en heel zachtjes drukte ik mijn lippen op de zijne. 'KOm op,' fluisterde k tegen zijn lippen aan.

Ik hapte naar lucht, maar bleef zo.

Bijou had hij bij Amèlie laten liggen en ging nu de kelder in. 'Leef je nog.' vroeg hij en zocht naar de sleutel.

Ethan keek verbaasd op en zuchtte. 'Ja.'

Dennis moet haar gedag zeggen ):
En dan sterven. Lekker dramatisch.

Dennis bewoog zijn arm en raakte haar been. 'A-am?' zei hij heel moeilijk.