Slaapvertrek Elliot 2

Anna bleef wakend aan het bed zitten en staarde naar de fotoboeken die net onde het bed uitstaken. Ze slikte en schudde haar hoofd.

Ik sliep heel diep wat aan mijn ademhaling te horen was :d.

Anna slikte en kon het niet laten om toch een fotoboek van de vloer te rapen. Ze legde het voorzichtig op haar schoot en bleef controleren of amèlie sliep. Ze zag mooie foto's, foto's van op een boerderij maar ook foto's van hier. Dit kon als goed punt dienen voor het verzet, dacht ze blij.

Een pijnscheut schoot door mijn hele lichaam en ik kwam half overeind en werd tegelijkertijd wakker. Meteen keek ik opzij toen ik weer in het kussen viel en zag Anna met een boek, maar dat zag er helemaal niet uit als een plaatjesboek en ik fronste. ´Wat kijk je?' mmpelde ik met moeite.

Anna schrok op maar liet het niet merken, ze zat teveel naar de familie van amèlie te kijken. 'Niks mevrouw.. ik dacht dat u een boek onder uw bed had liggen alleen het was een fotoboe, het spijt me zo' zei ze met neptranen in haar ogen. Ja, liegen kon ze goed.

Ik keek naar het boek, beet eventjes op mijn lip en knikte toen zachtjes. 'Niet erg...' mompelde ik en ik keek naar het boek. 'Dat is mijn familie...' mompelde ik en ik stak met moeite mijn zwakke armen uit. Ik wilde ze ook zien. Misschien zou het me kracht geven.

Anna glimlachte en knikte, waarbij ze het boek naar haar toe draaide. 'Hier, kijk maar' zei ze liefjes en ze keek blij mee, blij dat haar smoes gewerkt had. Ze bladerde samen met amèlie door het boek en kwam meer te weten.

Ik sprak niet veel, het ging nog moeilijk maar wees af en toe iemand aan met een naam. Het boek gaf me niet echt kracht, het liet me ze alleen maar meer missen. Gelukkig wist ik mezelf te vertellen dat ik ook voor hun er gewoon bovenop moest komen. Toen het boek uit was knikte ik naar het raam. Ík wil graag wat frisse lucht,' zei ik zachtjes.

Anna glimlachte en bleef rustig bij alles wat ze zei, reageerde blij voor haar. Ze stond op tenslotte en deed het raam wat open 'Alstublieft mevrouw' zei ze erbij en ze ging weer op de stoel zitten.

'Dankje,' fluisterde ik en ik voelde het koele briesje langzaam over mijn wangen trekken. Dat was fijn, want ik had het bloedheet. Ik wilde met haar kjletsen, maar mijn eigen stem was zo ruw en ik wist ook niet heel goed waarover ik met haar moest praten. Ik peuterde aan het deken en dacht diep na.

'Als u het zo red, dan ga ik even naar mijn kamer als u het niet erg vind' zei Anna met een kleine glimlach en ze stond op, knielde en verliet voorzichtig de kamer zonder al te veel geluid te maken.

Ik knikte en had mijn ogen alweer gesloten.
-
Na de heftige nacht en de ochtend bij Elliot, was ik kapot en had ik zeker nog een uur geslapen. Het was nu middag en ik opende loom mijn ogen. Ik strekte mijn arm en trok aan een touwtje wat een belletje bij Anna af zou laten gaan.