Slaapvertrek Elliot

Kort keek ik naar zijn gezicht en toen stond ik op en begon ik zijn kleren opnieuw op de vouwen en beter in de kast te leggen. Ik wilde gewoon bezig zijn op dit moment.

Elliot zuchte en zei zacht. 'Het spijt me. We zien morgen wel.'

'nee, je mag niet als je pijn gaat lijden. Ik dacht dat je dat wel voor mij zou doen.' Ik ging gewoon vderder met opvouwen en slikte een keertje. Zei hij niet net dat hij van me hield?

'Ik wil gewoon dat je hier blijft, dat je z min mogelijk lans loopt om je baan te verliezen. Ik wil niet dat je weg moet.'

Ik keeknaar hem om en hield een shirt tegen mijn borst aan. 'Ik word ook ontslagen als jij met een bloedende buik voor mij piano speelt Elliot. Dan bem ik hier alsnog weg...'

'Nee, Amèlie dan wordt je niet ontslagen. Ik doe gewoon alles om te zorgen dat je hier blijft.'

I bleef het shirt tegen me aandrukken en legde hem toen weg. 'Als je gaat bnloeden morgen en je speelt piano, dan laat ik je in de steek. Dan zie je zelf maar hoe je terugkomt.'

'Is goed.' Zei hij en keek naar het plafond. 'Doe maar wat je wilt, maar ik ga je begeleiden op de piano.'

Ik knikte heel langzaam en keek toen met mijn armen over elkaar naar de grond. 'Hopelijk zorg je goed voor jezelf... Ik wil hier niet weg...'

'Je gaat hier ook niet weg, daar zorg ik voor.' Zei hij en ging met zijn handen door zijn gezicht.

UIk liep naar hem toe en bleef naast zijn bed staan. 'Ga je slapen?' vroeg ik nu.

'Nog niet, hoezo?' Vroeg hij en keek haar vragend aan.

'Ik denk dat dat goed voor je is,' mompelde ik en ik keek naar beneden en wist niet goed meer wat te zeggen. Ik was ook echt dood op.

'Jij verdient ookje slaap.' Zei hij en schoof een stukje op. Hij klopte o het bed e keek haar glimlachend aan. 'Dan ga ik ook slapen.'

Ik zakte langzaam naast hem neer en keek hem in de ogen. 'Bedoel je dat ik naast je moet slapen?' vroeg ik nu. Ik hield niet van hem, maar het bed was echt goddelijk.

Elliot knikte. 'Het is wat je zelf wil. En momenteel kan ik niet in een stoel slapen.'

'Je gaat ook niet in een stoel slapen!' Zei ik nu verontwaardigd. 'Maar ik kan best in mijn eigen bed slapen, maar ik wil ook el hier blijven. Wat jij wilt.'

Elliot klopte weer op het bed en glimlachte.

Ik liet me lnags hem glijden en tilde na enige twijfeling het deken op en legde het over ons heen. 'Wat... Maakt me zo speciaal voor je dan?' Vroeg ik nu zachtjes.

'Je bent anders. Aardig en blijkbaar ook heel zorgzaam. Je stem is als een van een engel. Je bent gewoon anders dan wie dan ook, maar dan op een goede manier.'

Truste!

Een glimlach verspreidde zich rond mijn lippen en ik schoof iets dichter naar hem. 'En jij bent een echte heer. Dat je me in je bed liet slapen en zelf in de steol ging slapen,m dat je zo eerlijk bent...' Ik keek hem in de ogen. 'Je bent eigenlijk alles wat een vrouw zich kan wensen.'

Een bloosde een beetje en glimlachte naar haar. Dat wad wel het laatste dat hij van haar had verwacht, maar zeker niet onaangenaam. 'Dankje.'

Ik sloot mijn ogen nu en ging behaaglijk op mijn zij liggen. Zijn warmte voelde ik zonder dat hij me aanraakte en dat was fijn, heel erg fijn.

'Slaap lekker.' Fluisterde hij en moest zich ervan weerhouden om niet dichter bij haar te gaan liggen. Haar warmte voelde zo verleiddelijk. Dit had hij niet echt verwacht. Deze dag was heel erg raar verlopen.

Langzaam werd ik in de wereld van de dromen getrokken met mijn kacheltje naast me.