Slaapvertrek Elliot

Benjamin bleef vermaakt zitten en gooide het kussen op Elliot zijn hoofd. 'Komt er nog wat uit.' Zei hij. 'Anders ga ik hier nooit weg en ik denk dat je nog wat wil slapen.'

Elliot twijfelde en zei toen moeilijk. 'Wat moet je weten?' Het liefst had hij hem neergestoken, maar zijn mes lag niet in de buurt. Waar was dat vervloekte ding eigenlijk?

Benjamin grijnsde. 'Wat moest die jongen van je? Waarom viel hij je aan?' Zei hij. Het was een goed idee Elliot mee te nemen. Op deze manier kon hij gemakkelijk informatie afdwingen.

Elliot haalde het kussen van zijn hoofd en legde het weer onder zijn hoofd. 'Niks. Hij wou wraak. En nu oprotten.' zei hij hem woedend.

Benjamin grijnsde weer. 'Ik wil een eerlijk en volledig antwoord, Varlow.' Hij keek Elliot aan. 'Vertel me, zat er een meisje in het spel?'

'Weet ik veel. Rot gewoon op. Ik weet het niet eens meer.' Zei hij en trok de dekens over zijn hoofd heen.

Benjamin trok de dekens terug. 'Je zou het me vertellen.' Zei hij dreigend. 'Nou, vertel.'

'Je bent gek als hè denk dat het me iets kon schelen en dat ik het heb onthouden. Hij noemde jou en nog iemand. Iets van Jay. Rot nou toch op.' Snauwde hij en probeerde de deken terug te pakken aangezien hij alleen een onderbroek aanhad. -.-"

'Bedankt.' Zei hij en hij liep weg. De deken liet hij op de grond liggen. Jayden. Wat moest die jongen met Jayden? Hij besloot de jongen te volgen om informatie uit hem te krijgen. Waarom moest die jongen Jayden beschermen? Hij wist zelf ook dat ze aangevallen was door Elliot maar hij had daar niet voor gewroken. Een steek trok door zijn buik. Híj had haar moeten wreken. Waarom was die jongen hem voor? Een beetje misselijk sloot Benjamin de deur van de kamer van Elliot en hij liep snel naar beneden.

Elliot pakte moeilijk de dekens en trok ze over zich heen waarna hij snel in slaap viel.

Ik opende mijn ogen bij het eerste zonnestraaltje en kwam overeind. Verbaasd keek ik de kamer rond en ik zag elliot in een stoel naast me. Het bed waarin ik lag was groot, zacht en warm. Drie dingen die ikzelf niet had. Wat was er gebeurd dat ik hier lag? Het laatste moment was toch bij hem op de piano? Ik voelde aan ijn kleren, maar ik had dezelfde jurk nog gewoon aan.

Elliot sliep rustig door.

Ik besloot Elliot te vertrouwen en stapte het bed uit. Elliot stopte ik beteronder zijn deken en toen begon ik het bed netjes op te maken. Ik was en bleef een dienstmeisje. Niets meer en niets minder.

Elliot werd rustig wakker en merkte dat hij niet in zijn bed lag. 'Goedemorgen.' Zei hij en rekte zichzelf uit. 'Alles goed?'

'Ja meneer, maar ik kan me niet hgerionneren hoe ik hier kom,' zei ik hem. Nu hij wakker was, liep ik naar de gordijnen toe en deed deze open. Zijn kamer was veel warmer dan de mijn en nu ik zijn bed had gevoeld, was ik eerlijk gezegd best wel jaloers. Had ik maar zo'n heerlijk leventje, maar ik zou in ieder geval nooit verwend worden. Zo iemand die denkt dat ze met niets doen de hele wereld kan regeren.

Elliot stond op en pakte haar arm vast. 'laat maar, je hoeft dit niet te doen. Niet voor mij.' Hij trok haar rustig mee naar de stoel en sette haar daar neer. 'Je was in slaap gevallen in het theater en ik bracht je hier, want ik weet niet waar jou kamer is.'

'Maar dat is mijn werk,' zei ik nu met grote verbazing. Ik dacht terug saan gister en knikte toen. 'Maar heeft u de hele nacht in de stoel geslapen?' Vroeg ik toen. Had Hij voor Mij in de stoel geslapen?

Elliot knikte en glimlachte naar haar. 'Je werk komt niet zo nauw hier. Ik ga je er niet voor straffen. Dat verdien je niet.'

Dankbaar stond ik op en pakte ik zachtjes zijn onderarm vast door mijn hand erop te leggen. 'Danku, maar als ik deze tijd win, dan moet ik toch ergens anders weer aan de gang. Klusjes genoeg...' Zijn woorden waren zo lief en dat had me ook de moed gegeven zijn arm zo vsat te pakken. 'En.. Uw woorden zijn zo lief.'

Elliot glimlachte naar haar en pakte haar hand vast. 'Ja, maar als je hier bent hoef je echt niet schoon te maken.'

'Maar..m' ik vielk weer stil en besloot het te aanvaarden, stilletjes keek ik naar onze handen en toen weer op naar hem. 'Dan... Dan blijf ik hier nog wel eventjes denk ik.

Elliot knikte en kneep zacht in haar hand. 'Ik ben vereerd dat je even wil blijven.'

'Maar u heeft gwnoeg vrouwen van adel rond u, waarom ik?' Vroeg ik zachtjes. Ik ging toch niet te ver op dit moment?

Elliot keek haar even verbaasd aan en lachte. 'Rustig aan, ik vind je inderdaad aardig, maar draaf niet door.' Zei hij, het kon gewoon niet. Ze was inderdaad geen adel.

Ik kleurde weer rood. Wat dacht hij nou weer wat ik bedoelde. Niemand sprak van de adel met me en waaromn wilde hij dan wel dat ik bleef en met hem sprak. 'Ik denk dat ijk beter kan gaan...' Zei ik met een soort gekwetstheid in mijn stem,