Slaapvertrek Elliot

Elliot keek af en toe even naar haar, maar kon het niet aanzien dat ze zo dun was. Ze had totaal geen vet.

Door het jurkje heen kon je mijn botten helemaal zien en de dokter knikte.'Je kan je kleren wel weer aan doen, je moet veel en veel meer eten, maar niet allemaal in één keer. Jeorganen zijn aan het falen, ze hebben meer eten nodig, dus langzaam opbouwen dat je meer krijgt. Als je aan meer kan komen, anders zul je sterven.' Hij vertelde het zo droog, zo zonder emotie dat de rillingen over mijn rug liepen.

In zijn hoofd zijn Elliot. "ik zei het." Hij keek even naar haar en zuchtte. 'Ik regel wel wat.'

Ik trok mijn jurk aan en keek naar Elliot, dankbaar terwijl ik glimlachte. Ik stond op en knikte naar de dokter. 'Bedankt meneer,' zei ik en ik liep naa Elliot toe.

Elliot stond ook weer op en liepvoor haar uit narratief zijn kamer.

Ik volgde hem stilletjes en keek naar hem. 'Ben je boos?' vroeg i ineens. Ik deed het zelf echt niet expres.

'Nee.' Zei hij. Hij was nog wat boos en verdrietig om het geen antwoord geven op zijn bloedserieuze vraag.

Zacht pakte ik nu zijn hand vast. 'Wat Benjamin ook zegt, je bent een geweldig persdoon en dat meen ik, echt waar.' We kwamen weer op zijn kamer en ik keek hem nu recht in de ogen.

'Daar gaat het niet om.' Zei hij en trok zijn hand los. Rustig ging hij op het bed zitten en keek naar de grond.

Een schok ging door me heen toen hij zo deed en hard beet ik op de binnenkant van mijn wang. 'Wat is er nou...?' Vroeg ik twijfelend.

'Nee, er is niks.' Zei hij en ging liggen. 'Haal nou maar wat eten voor jezelf en zeg maar dat het voor mij is.'

Ik perste mijn lippen op elkaar alsof ik naar hem wilde schreeuwen, maar ik wist geen woorden en wilde ook zeker niet tegen hem schreeuwen. Hij moest me alleen vertellen wat er was. Mijn lippen ontspanden weer, ik boog eventjes en liep toen weg om te doen wat hij me zei.

Elliot wachtte tot ze weg was en voelde toen een traan over zijn wang lopen. Nee, hij mocht niet huilen. Het was zwak. Hij was zwak. Een watje dat alleen in bed kon liggen. Woedend van verdriet stond hij op en ging hij tegen de raam aanhangen.

Met een mega bord kwam ik terug. Het was voor ons allebei, want ik hoefde echt niet meer dan 5 happen of zo, maar ikkon ook niet een heel klein bordje halen. De adel kreeg altijd mooie, grote borden. Ik kwam binnen en zag hem bij het raam staan. Twijfelend bleef ik in de deur opening staan. 'Ga alsjeblieft liggen,' zei ik nu toch zachtjes.

Elliot keek niet om en wou haar niet aankijken. Hij zuchtte en liep terug naar het bed en nog steeds keek hij haar niet aan. 'Oke.' mompelde hij en ging liggen.

Ik zette het bord op het nachtkastje neer en hoopte op woorden die me te binnen zouden schieten. Woorden wat alles goed zouden maken, die zijn boze stemming zouden laten omslaan, maar ik wist helemaal niets. Mijn handen begonnen te trillen en ik drukte ze tegen mijn buik zodat hij het niet kon zien.

Elliot bleef naar het plafond kijken en reageerde niet op haar. 'Eet.' Zei hij droog. Ze moest eten, ze had geen keuze.

Ik pakte een blaadje sla en stopte het maar in mijn mond. Als hij zo deed, zou ik niets meer tegen hem zeggen. Hij kon me niet... Gebruiken laten we zeggen. Eerst poeslief doen, maar wanneer ik wat voor hem begon te voelen, deed hij zo. Hij brak mijn hart.

Elliot zuchtte en sloot zijn ogen even. Hij zat heel erg in tweestrijd. Als ze hem gebruikte werkte dit ook niet. Hij vond haar echt leuk, maar zij hem blijkbaar niet.

Onbewust wenste ik me nu in zijn armen, wenste ik dat hij niet boos op me was, me zou vertellen wat er was. Had ik daar niet het recht op als bediende die constant voor hem zorgde. Als.... als zijn liefde die gevoelens terug kreeg naar hem?
Ineens werd het zwart voor mijn ogen en snel slikte ik de sla uit. Ik stak mjin handen naar voren, maar voelde op hetzelfde moment de vloer tegen mijn hoofd aanklappen.

Elliot keek haar verbaasd aan, maar toen ze niet meer omhoog kwam stond hij snel op en rende zowat naar haar toe. 'Amélie?' Vroeg hij verbaasd, maar ook bang. 'Wordt alsjeblieft wakker.' Smeekte hij en schudde haar zacht door elkaar.

Het bleef zwart voor mijn ogen totdat ik zijn bezorgde stem in mijn oren hoorde. Mijn lichaam deed pijn en ik had knallende hoofdpijn. Heel moeizaam kreeg ik mijn ogen open en keek ik hem in de ogen. Ik had echt het gevoel dat ik zou sterven en sloot mijn ogen weer. 'Kus me,' mompelde ik.

Elliot glimlachte toen ze haar ogen opendeed, maar die verdween weer toen ze vroeg of hij haar wou kussen. Niet omdat hij niet wou, maar omdat hij zo onverwacht was. Elliot twijfelde even en drukte toen zacht zijn lippen op die van haar.

Ik kon m eamper bewegen, maar mijn lippen wisten toch mee te bewegen. Ineens zakte ik weer weg, alles werd weer zwak en mijn gehele bewustzijn verdween nu.

Ik kon m eamper bewegen, maar mijn lippen wisten toch mee te bewegen. Ineens zakte ik weer weg, alles werd weer zwak en mijn gehele bewustzijn verdween nu.