Slaapvertrek Elliot

'Nu, hup wegwezen en ik wil haa rleren kennen, snel,' zei ik hem en ik liet hem weer los. We hadden samen een lange weg te gaan nog, maar misschien zouden we wel weer naar elkaar toe groeien. We hadden elkaar nodig. Hij was mijn enige zoon nog.

'Als ze weer hersteld is.' Zei hij en glimlachte naar hem. 'Bedankt pap.' Zei hij en rende zowat naar de deur. Hij had nooit gedacht dat zijn vader zo kon zijn. Nu was hij best wel jaloers op Demian.

Ik loop richting de kamer van Elliot. Ik had hem lang niet meer gezien. Ik hoop dat hij binnen was, want ik had zo gehoord dat hij uit de ziekenzaal was ontslagen. Ik klop zachtjes op zijn deur. Als hij slaapt wil ik hem niet wakker maken.

Elliot keek verbaasd naar de deur en wreef door zijn ogen. Hij kon gewoon niet slapen. 'Binnen.' riep hij en ging op de rand van het bed zitten.

Ik maak de deur langzaam open en kijk om het hoekje. Elliot die in zijn ogen wrijft. 'Sorry, heb ik u wakker gemaakt? Ik hoorde dat u uit de ziekenzaal bent gekomen en ik wilde u even opzoeken.' Ik loop rustig zijn kamer in.

'Nee, ik kan niet slapen.' Zei hij en glimlachte naar haar. 'Waaraan kan ik dit bezoek danken?' Zei hij en klopte op het bed.

'Ik heb u al lang niet meer gezien.' Ik loop naar het bed en kom naast hem zitten. 'Waarom lag je eigenlijk in de ziekenzaal?' Ik zie dar hij er moe uit ziet.

'Dit keer lag ik er niet in. Amèlie ligt erin.' Zei hij en zuchtte. 'Ik hoefde alleen nog maar voor controlle. U weet wel, voor mijn wond.' Hij glimlachte naar de grond. 'Kende u Demian goed?'

'Of ik hem goed ken? Ik heb een keer een conversatie met hem gehad wat niet goed afliep. Ik zei dat ik niet in god geloofde, hij vond het een zonde om met mij te praten, hij vergat zijn jas, ik nam hem mee, hij kwam naar mijn kamer en pakte me bij de nek, we hadden een gesprek en daarna sloeg hij me en kwam ik tegen de punt van de tafel aan. Nou, ik kende hem niet goed. Ik weet niet of u een goede relatie met hem had?'

'Het was mijn broer.' Zei hij en zuchtte. 'Ja, dat klinkt wel als Demian. Hij hield van zijn geloof.'

'Ben je gelovig?' vraag ik. 'Ik ben dus niet gelovig omdat ik niet zo ben opgevoed, en daar kon ik niks aan doen.' Demain is daar heel boos over geworden en hij heeft me zelfs geslagen.

'Ja, ik ben gelovig, maar niet zo erg als Demian.' P

'Dat dacht ik al. Doet uw wond erg zeer?' vraag ik. Ik wist dat hij gewond was, maar waar weet ik niet. Ik heb nog een wond onder mijn haren van de rafeling maar niemand weet het. Ik sta op en pak een glaasje water. 'U ook?'

'Het gaat wel. Inmiddels ben ik aan de pijn gewend.' Zei hij en schudde zijn hoofd. 'Nee, dank u.'

Ik knik en loop weer naar het bed toe. Als ik weer baast hem zit vraag ik: 'Heeft u nog wat gehoord van de verzetstrijders?' vraag ik. Later bedenk ik me dat Het misschien niet zo'n gepaste vraag is geweest.

'Verzetstrijders?' vroeg Elliot verbaasd en keek haar daarbij ook verbaasd aan. 'Waar hebt u het over?'

'Weet u dat niet? Ik heb gehoord van de bediening dat er een groep buiten het kasteel een aanslag aan het voorbereiden zijn. Ze noemen zichzelf de verzetstrijders.' Ik wist dat het soldaten waren van mijn thuisfront maar ik wilde het och ter sprake brengen in het kasteel.

'Nee, daar heeft niemand wat over gemeld.' Zei hij en keek haar nog steeds verbaasd aan. 'Wat weet u allemaal over deze groep en hun voorbereidingen?'

'Wat ik heb gehoord is dat ze over 6 dagen proberen een aanslag te plegen op Petram. Verder weet ik niet wie ze zijn er waar ze vandaan komen. Ik zal de bediening maar niet al te snel vertrouwen. Dit hoorde ik ze tegen elkaar zeggen.' Dat was eigenlijk niet waar, want ik heb het van mijn mensen gehoord en ze gaan het over 5 dagen al doen.

'Weten de ouderen hier al van?' Vroeg hij en probeerde alles wat ze zei goed op te slaan. Als hij foute informatie door zou geven, dan was het ook weer zijn schuld.

'Toen ik vanochtend opstond en naar de badkamer liep hoorde ik bediendes om de hoek erover praten. Ik had geen tijd om te zien wie het waren maar ik had net genoeg tijd om alles te kunnen horen voordat ze me zagen. Ik dacht dat dit wel eens belangrijke informatie kon zijn voor de lord. En blijkbaar is dat ook zo. Maar ik dacht dat u er al wat van wist. Ik heb u net alles vertelt wat ik weet. De laatste tijd gebeuren hier zulke rare dingen.'

'Alles verandert en dat zal het blijven doen.' Elliot wist niet waarom, maar er klopte iets niet. 'Wat zouden verzetstreiders hier in het kasteel doen?

'Ik heb werkelijk geen idee. Maar er gaan veel verhalen rond, en allemaal verschillend.' Ik zei maar even minder, zodat hij me niet ging verdenken. Voor spionnen was dit een moeilijke tijd. Ik wist eigenlijk zelf ook niet waarom ik hier was maar ik werd een beetje gedwongen om informatie door te geven.

Elliot knikte en keek naar de deur. Verzetstreiders, zes dagen, lord Petram, aanslag. Dat was wel erg veel in een keer. 'Weet je zeker dat het tegen Petram is?'

'Dat is wat ik hoorde. Ze zeiden een aanslag op Petram. Ik denk dat het lord Petram is maar nu besef ik dat het ook het kasteel kan zijn.' Ik denk na. Vanavond moet ik even vragen welke het is. 'Maar ik hoop dat de roddel onwaar is maar hij moet wel op zijn hoede zijn.'