Slaapvertrek Elliot

'Dit is verschrikkelijk. Petram heeft het al te druk en het kasteel is belangrijk voor zoveel mensen.'

'Ik weet het. Ik schrok echt. Maar wat ga je nu doen?' vraag ik. Zelf vind ik dat ze Petram moeten vermoorden en niet het kasteel verwoesten.

'Wat denk je dat ik ga doen? Ik ga zorgen dat ze niet het kasteel in kunnen. De bewaking helpen.' Zei hij, maar natuurlijk deed hij dat niet. Hij had een hekel aan Petram.

'Oke, want het is nodig dat het kasteel verdedigd wordt!' Ookal was mijn afkomst tegen Petram, ik vond hem wel aardig en wilde hem een kans geven.

'Niemand komt zomaar aan mijn familie. Als Petram er niet meer is, dan is mijn vader aan de buurt. Als hij sterft dan....' Zei hij en keek naar de grond. Demian was al erg genoeg en dat was tegen verwachting.

Ik wrijf over zijn rug. 'Het spijt me!' Hij was dan natuurlijk alleen. Zonder vader en Demain. 'We zorgen dat hij niet wordt vermoord!' Ik heb nou spijt van die aanslag. Ik ben nu zo gehecht aan het kasteel, ik heb goede banden met mensen en dan worden ze vermoord door mij. Niet bepaald een leuke gedachte.

'Ja, niemand gaat hier dood.' Zei hij rustig. Petram mocht nu nog wel even leven. Nu Elliot toch de troon zal krijgen als hij sterft, zijn vader is al te oud.

'Hoe is het eigenlijk met je vader?' vraag ik, om zo op een ander onderwerp te komen. 'Ik heb al lang niet gezien!' Ik heb de vader van Elliot altijd wel gemogen.

'Het gaat denk ik wel met hem. Hij praat niet snel over zijn gevoelens.'

'Okee.' Volgens mij was Elliot wel moe. 'Kan ik je eigenlijk nog ergens mee helpen? Of wil je graag slapen?' Het was niet de bedoeling om hem wakker te houden.

'Ik kan toch niet slapen.' Zei hij en zuchtte. 'Nee, je kunt me denk ik niet helpen.'

'Oke.' Ik voelt me een beetje ongemakkelijk. Ik weet nooit een gesprek te beginnen, terwijl ik wel van praten houd. De laatste tijd negeren de meeste mensen me in het kasteel. Vooral de bediendes, als ik die buiten het werk tegen komt.ik weet dat niet iedereen me aardig kan vinden, maar gewoon hallo zeggen is toch geen probleem?

'Toch leuk dat u even langs gekomen bent.' Zei Elliot en stond op. Hij reikte zijn hand baar haar uit en glimlachte.

'Graag gedaan,' zeg ik en ik geef hem mijn hand. 'Ik denk dat ik maar eens ga, dan heeft u ook even rust, want ik stoor u alleen maar.' Ik kijk even weg zodat hij mijn gezicht niet ziet.

Elliot kuste haar hand en knikte. 'Toch bedankt.'

'Nogmaals, graag gedaan,' zeg ik. Ik sta op n loop richting de der. Als ik nog even achterom kijfziek k elliot nog steeds in dezelfde positie zitten. Hij was eigenlijk welleuk. Ik glimlach naar hem en doe de deur open.

'Goededag.' Zei hij en ging toen weet op zijn Ned. Liggen.

'Goedendag!' zeg ik. Als ik de deur sluit zeg is heel zachtjes: 'En slaap lekker.' ik sluit zachtjes de deur en loop weg.

Later.

Benjamin rommelde alweer met zijn karretje over de gang. Ontbijt brengen, aan Elliot. Natuurlijk! Benjamin had best honger en meestal liet Elliot alles staan. Hij opende de deur. 'Goedemorgen.' Mompelde hij terwijl hij het karretje over de drempel duwde.

Elliot zat op zijn stoel voor het raam. Hij had niet kunnen slapen. Het niet weten hoe het met haar ging was verschrikkelijk. Hij draaide zich rustig om en keek naar benjamin. Goed? Dat wad het echt niet. Ze was pas een dag wij en hij miste haar nu al te erg. 'Hallo.'

'Lekker geslapen?' Vroeg Benjamin terwijl hij een kopje sap inschonk. Het zag er niet zo uit, Elliot zag er vreselijk uit. Hij had donkere wallen onder zijn ogen waren dik uitgezet. Het zou vast met Amèlie te maken hebben. Die vader leek hem wel een goede gozer, misschien had die man Elliot verboden met haar om te gaan.

Elliot schudde zijn hoofd en keek weer uit het raam. 'Geslapen? Als het kon, dan vast, maar ik kon niet slapen.' Zei hij en zuchtte. 'Alles goed met je?'

'Met mij gaat alles goed.' Zei Benjamin naar waarheid. 'Uitstekend, zelfs. Wat is er met je? Heeft Amèlie je in de steek gelaten ofzo?' Hij glimlachte even. 'Wat wil je trouwens op je brood?'

Elliot trok zijn knieën op en legde zijn hoofd op zijn knieën. 'Ze is naar haar familie o de boerderij voor een tijdje. Ik kon niet mee.' Zei hij en zuchtte. 'Ik hoef niks.'

Benjamin grijnsde en ging zitten. 'Bedankt.' Hij zette het glas aan zijn lippen. 'En dat is toch leuk voor haar? Ik mag die boeren van haar wel.'