Slaapvertrek Elliot

'Nee, ik ben blij voor haar, maar…' Zei hij en schudde zijn hoofd. 'Ze moest er gewoon even uit.' Zei hij en keek hem even aan. Hij was echt veels te mager.

'Waarom mok je dan zo?' Vroeg Benjamin en hij fronste zijn wenkbrauwen, terwijl hij aan het geroosterde brood van Elliot begon. Het was verschrikkelijk onbeleefd wat hij deed, maar Elliot had toch al een hekel aan hem.

Elliot zuchte en zei eerlijk. 'Er is geen leven zonder haar.' Elliot stond op en ging op zijn bed zitten. 'Dat hoor je te snappen.'

'Ik snap het best, maar je bent een beetje tegenstrijdig. Je wil ook het beste voor haar, hm? Kom op, ze is een paar weken weg, jank niet. Er kunnen ergere dingen gebeuren dan dat ze met haar familie op stap gaat.' Zuchtte Benjamin. Hij prikte met een vork in een paar druiven en stak die in zijn mond.

'Stel je voor dat ik Jayden voor een paar weken opsluit.' Zei hij en ging op zijn rug liggen. 'Maar ik weet ook totaal niet hoe het met haar gaat.' Zei hij en keek naar het plafond. 'Het ergste is is dat dit waarschijnlijk is tot dat ik koning wordt.'

'Als jij Jayden opsluit weet ik dat ze in een vieze, benauwde cel zit. Alleen en tegen haar wil in. Nou, dat vind ik toch wel anders.' Zei Benjamin geïrriteerd. 'Stel je niet aan. Denk je echt dat ze in die boerderij blijft tot je koning wordt van dit kasteel? Jij bent toch degene die haar terug haalt? Jij draait hier de rollen om, mannetje. Maar jij bent toch echt degene met macht, en die boeren hebben dat niet.'

'Zo zit het niet in elkaar. Als ze hierheen komt sterft ze.' Zei hij en sloot zijn ogen. 'Petram denkt dat ze een verrader is en hij wil haar...' Elliot zuchtte en legde zijn hand op zijn wond. Die sinds dat zegje haar gedragen had weer pijn deed, maar het was het waard. 'Nee, maar jullie kunnen doen wat je wilt. De ouders van Jayden hebben ook niks tegen je lijkt me. Die van gaar haten me. Mijn ouders willen haar ook niet.'

'Dan vermoord je Petram toch gewoon? Moet voor jou niet zo moeilijk zijn.' Zei hij schamper. 'En de ouders van Jayden willen haar zelf ook niet meer, de mijne zijn dood dus wij hebben die problemen niet.'

'Geluk treft niet iedereen. Vooral niet van die boeren zoals jullie. Jullie kunnen niks anders dan gehaat worden door iedereen en dan je liefde bij een ander gehate te zoeken. Wie zegt dat het echt is? Wie zegt dat je niet gewoon haar tijdelijke speeltje bent?' Hij floepte het er gewoon uit, maar niks hield hem op dit soort momenten tegen.

'Ik ben geen boer. Ik ken alleen het gehaat van een dienstknaap. Maar volgens mij ben jij de enige die bediendes haat.' Benjamin grijnsde. 'En dat moet jij zeggen, terwijl die Amèlie van je kwijlend achter je geld aan loopt.'

Elliot zijn ogen schoten open en hij schude zijn hoofd. Nee, dat deed ze niet. Het ging haar echt niet om geld en luxe. 'Je weet niet waar je het over hebt. Ze is niet net zoals jij.'

'Wat denk jij wel niet? Denk je echt dat je mij kent, dat je Jayden kent?' Hij schudde zijn hoofd. 'Geld, macht, roem, het boeit me geen fuck. Als jij straks zwemt in het geld en de macht over het hele kasteel hebt, zul je erachter komen dat je eigenlijk niets hebt. Ik, ik zal gelukkig zijn, en uiteindelijk veel meer hebben dan jij.' Hij grijnsde.

'Maar dat wist ik allang.' Zei hij en sloeg zijn armen om zijn buik. 'Jou leven is misschien niet perfect, maar je bent vrij. Je kunt bijna den en laten wat je wilt. Mijn gedrag en acties worden door Petram beheerst.'

'Ik ben nu niet vrij. Ik mag niet zeggen wat ik wil, ik heb duizenden plichten en moet de hele dag als schoothondje achter jullie aanlopen. Ik mag niet eens trouwen.' Maar niet voor lang, bedacht hij zich. Hij zou ontsnappen, maar dat zou onverwachts gaan. 'Wil je echt de macht over het kasteel, liever dan dit leventje? Denk je echt dat Amèlie dan jouw koningin wil zijn?' Hij schudde zijn hoofd.

'Je hebt geen idee wat voor een leven ik heb.'Zei hij weer rustig. 'Ik wil die macht, dan ben ik vrij. Misschien wat extra plichten, maar ik ben vrijer.'

'Jij net zo min van de mijne.' Zei Benjamin rustig. 'Maar goed, ik zal wel lachen als je net zo eenzaam als Petram hemzelf wordt.'

'Petram had een geweldig leven, maar zijn zwangere vrouw stierf. Daar kon hij niks aan doen.' Zei Elliot serieus. 'Hij was niet eenzaam.'

'Hij is nu een zielig, eenzaam mannetje en jij zult dat ook worden. Ik waarschuw je alleen maar.'

'Weetje, het kan me niet schelen.' Zei hij en kwam rustig omhoog. 'Benjamin ik heb geen zin in ruzie. Ik heb het Amèlie belooft.'

'Ik ook niet, dus ik zal je niet aanvallen.' Zei Benjamin grijnzend en hij at de laatste cracker. 'Ik zou het alleen wel waarderen als je aan me denkt als je op dat punt bent aanbeland. Zul je dat doen?'

'Als ik op dat punt uitkom dan krijg je van me 100 (munten die ze daar hadden.)' Zei hij en stak zijn hand naar hem uit.

Benjamin pakte zijn hand. 'Als ik de kans krijg houd ik je daaraan.' Als ik dan nog niet weg ben, bedacht hij in zichzelf. En dan hoefden ze dat geld ook niet meer te stelen.

'Hoezo als?' Vroeg Elliot verbaasd en liet zijn hand rustig los. 'Je werkt hier toch Nig wel voor een lange tijd.'

'Als ik je eraan kan houden, als je nog geen doorgedraaide gek bent of me zodra ik het vraag ophangt.' Zei Benjamin grijnzend.

'Als je me niet vertrouwt, dan laat ik een contract uitschrijven.' Zei hij en glimlachte nog wat krampachtig.