Slaapvertrek Elliot

'Laat dat maar, ik ben niet zo van de contracten. En ik heb je toch al nooit vertrouwd.' Zei Benjamin grijnzend.

'Ach, ik kan ene altijd met je geld ophangen.' Zei hij en zuchtte. 'Ik ben zelfs niet in een ophang stemming.' redeneerde hij.

Benjamin stond op en stapelde de spullen op het onbijtkarretje op. 'Je ziet het maar.' Zei Benjamin nonchalant.

'Ik kan je altijd nog op het verraders lijstje van Petram zetten. Dan wordt je letterlijk dood gemarteld. Vraag dat maar aan vrouwe thompson.'

'Waarom zou je dat doen, je wil Amèlie toch niet kwijt.' Zei Benjamin lachend en hij gaf het karretje een duw. 'En Thompson was toch van adel?'

'Ik raak haar niet kwijt, daar zorg ik wel voor.' Elliot lachte en knikte. 'Ja, maar een verrader en nu is ze dood. Ze bleek de prinses van Italië ofzo te zijn.'

'Maar ik ben geen verrader zoals zij. Waarom zouden ze mij zomaar ophangen?' Zei hij terwijl hij het karretje door de deuropening duwde.

'Als jou naam op zijn lijst komt, dan ben je er geweest. En indien er meerdere benjamins zijn, dan heb ik je initialen.' Zei Elliot en klopte op zijn been. Hij had het uitgezocht, wie dit had gedaan.

Benjamin grijnsde. 'Mooi zijn ze hè?' Vroeg hij voordat hij in de deuropening verdween.

Elliot zuchtte en ging weer op de stoel voor het raam zitten. Nu had hij tenminste bevestiging dat Benjamin het had gedaan.

Benjamin maakte zich geen druk om de initialen, als Elliot hem dood wilde had hij dat allang gedaan. Hij at de laatste restjes van het karretje voordat hij het terug naar de keuken bracht.

Later


Elliot lag in bed. Hij was na een slapeloze nacht, toch in slaap gevallen en lag op zijn dekens te slapen. Hij was echt bek af.

Zonder te kloppen kwam ik binnen. Ik had me gehaast en moest met hem spreken voordat Petram het zou doen. 'Zzon,' fluisterde ik en ik schudde hem zachtjes wakker. 'Kom.. Word wakker.'

Elliot deed rustig zijn ogen open en rekte zichzelf uit. 'Wat?' vroeg hij nog wazig en probeerde onbewust weer te gaan slapen. Hij was echt heel erg moe.

'Jij en ik moeten praten over Amelie,' zei ik en ik hoopte dat die naam hem wakker zou krijgen. 'En dringend, voordat Petram het doet. Dan ben je haar kwijt.'

Elliot keek hem verbaasd aan en ging nog wat moeilijk overeind zitten. 'Wat is er?' vroeg hij en keek zijn vader nog steeds slaperig aan, maar hij was goed genoeg bij om elk woord te begrijpen. 'Hoezo raak ik haar kwijt?' Zei hij iets paniekeriger.

'Ik vertelde Petram net over je relatie met Amelie,' zei ik hem en ik zakte neer op het bed naast Elliot. 'Hij was ten eerste niet blij dat het weer een dienstmeisje was,' vervolgde ik en ik keek hem in de ogen, ' maar blijkbaar is ze een verrader of heeft iemand een hekel aan haar, want ze stond op de verraderlijst en moet deze week eigenlijk worden verhangen.'

Elliotzijn ogen werden groot en hij keek zijn vader geschrokken aan. 'W-wat?' Elliot schudde zijn hoofd en wreef door zijn ogen. 'ze is niet....dat kan niet....ik.' Zei hij moeilijk. 'Zeg dat ik het fout verstond.' vroeg hij smekend.

'Ze staat op de lijst zoon, het spijt me, maar het was niet zijn handschrift. Misschien heeft iemand van adel of een bewaker wraak op haar willen nemen en anders... Is ze niet wie we dachten dat ze was,' zei ik hem en ik legde ter troost mijn hand op zijn schouder.

'Nee, ze is geen verrader.' Zei hij defensief en keek naar de grond. 'Iemand moet haar erin luizen. Ik weet het zeker.'

Ik knikte heel zachtjes. 'Ze lijkt me te zwak voor een spion...' Ik keek kort naar de deur. 'Wie zou haar erin kunnen luizen dan?' Vroef ik hem twijfelend.

Elliot schudde zijn hoofd. 'Al haar en mijn vijanden.' Zei hij en keek naar zijn vader. 'Ze is niet veilig bij mij.'

Ik knikte jeel zachtjes. 'Elliot, ik zou Petram maar niet vertellen waar ze heen is. En je begrijpt dat ze niet kan terugkomen toch?'

Elliot slikte moeilijk en knikte. 'Ja.' Zei hij moeilijk en trok zijn knieën op. 'Dat begrijp ik.' Voegde hij eraan toe en legde zijn hoofd op zijn knieën. Hij had geen keuze. Dit kon niet anders. 'Ik ga weer slapen als u het niet erg vind.' Zei hij en keek zijn vader niet aan. Nooit meer, zo lang kon hij niet wachten. Petram kon hem dit niet aandoen. Dit was oneerlijk. Ze was geen verrader en dat within zeker. Ze was de eerlijkste persoon in zij leven. Eerlijker kon gewoon niet. Ze kon geen verrader zijn.

'Ja zoon,' zei ik hem en ik keek hem in de ogen. 'Of vertel dat je uit woede om het verraad haar ging vermoorden. Dan kun je naar haar toe en is het prpbleem opgelost. Maar slaap lekker,' zei ik en ik stond op.