Slaapvertrek Elliot

'Wakker maken is fijn,' fluisterde ik en ik sloot mijn ogen kort bij zijn aanrakingen. 'Ik wil... dat je bij me bent.' Ik opende mijn ogen weer en keek hem in de ogen vol emotie. 'Ik wil... Eigenlijk dat je niet meer weggaat. Dat je hier bij mij blijft, maar... maar je moet lord zijn...' Voordat ik het door had, gleden uit mijn ogen dikke krokodillentranen.

'Nee, ik blijf hier, dat beloof ik je. Ik zal hier zo lang als maar kan zijn.' Hij legde zijn hand op haar wang en glimlachte schamper.

Ik knikte heel zachtjes en pakte heel zachtjes zijn hand vast en begon met zijnv ingers te spelen. 'Ik voel me zo slap,' mompelde ik. 'En ik mis de buitenlucht.' Ik trok een pruillipje en sloeg mijn ogen neer. 'Ik weet dat het... ongepast is, maar zou jij een boeket voor me willen plukken als je tijd hebt straks? Van jou is het speciaal...'

'Voor jou doe ik alles.' Hij kuste haar hand en glimlachte nog steeds zwak. 'Het spijt me.'

'Wat?' vroeg ik zachtjes en ik keek naar zijn lippen. Zijn warme lippen die er voor me waren. Die lieve woorden spraken om me op te beuren en me zouden beschermen tegen elk gevaar. Nou, dat probeerde hij dan, maar technisch gezien was dit mijn schuld. Ik had hem juist beschermt, anders was hij dood.

'Het spijt me voor dit alles. Dit had nooit mogen gebeuren.' Zei hij en keek naar beneden. 'Ik had het moeten zijn.'

'En ik ben blij dat ik het ben,' fluisterde ik en een grote glimlach verscheen om mijn lippen. 'Zonder jou zou ik niet kunnenleven en mijn buik kon het beter hebben dan jouw rug.' Ik streelde zijn hand zachtjes.

'nee, nee dat hoort niet. Je hoort hier niet te liggen. Dag verdien je niet.' Zei hij en stond op. Hij ging met zijn handen door zijn haren en draaide zijn rug naar haar toe.

Ik bleef naar zijn rug kijken en probeerde heel langzaam overein d te komen. 'El...' fluisterde ik hijgend omdat ik zo mijn best deed. 'Ik lig hier zoveel liever dan dat jij sterft! Alsjeblieft, omhels me. Laat me voelen dat je er bent!'

Elliot keek om en drukte haar terug. 'Wie zegt dat ik zou sterven?' Zei hij en ging op de rand van het bed zitten. 'Dat mes ha jou nooit mogen raken. Hij zal er voor boeten dat hij alleen al dat mes had.

'Je rug Elliot, hij had je in je rug gestoken en dat is gevaarlijker.' Ik probeerde weeer naar hem toe te schuiven. Ik miste hem. Natuurlijk had ik geweten dat het moeilijk zou worden, maar zo moeilijk al voor het huwelijk.

'Hij had gemakkelijk kunnen missen.' Zei Elliot en legde zijn hand op haar wang. 'Niet bewegen, je wond kan weer open gaan.' Zei hij en kuste haar op haar wang.

Ik draaide zachtjes mijn hoofd, maar miste zijn lippen net. 'Blijf bij me,' fluisterde ik zachtjes en toen: 'Kus me. Alsjeblieft...' Ik tilde mijn handen zachtjes op om ze vervolgens op mijn rug te leggen zodat hij wel dichtbij moest blijven.

Elliot knikte en kuste haar een keer. 'Ja, ik blijf zo lang als ik maar kan bij je.'

Ik glimlachte, sloot mijn ogen en kuste hem toen zachtjes weer terug. Het voelde zo goed om bij hem te zijn. Mijn familie zou snel komen in verband met de bruiloft. Ze wisten dit nog niet, maar ik wilde het ook even nog achter houden totdat ik weer kon lopen. Ze maakten zich al zoveel zorgen.

Elliot ging terug in de stoel zitten en zuchtte. 'Je moet nu wel weer gaan slapen. Je hebt je rust hard nodig.'

Ik liet een harde kreun horen omdat ik echt niet wilde slapen, maar eigenlijk voelde ik hoe moe ik wel niet was. 'Maar dan ben je weg als ik wakker word,' bromde ik toen verdrietig. ik lag hier nog maar net, maar hij was er maar een vijfde van de tijd geweest.

'Ik moet nog wat laatste dingen afwerken met de dader en het volk geruststellen dat je nog leeft. Dan ben ik meteen terug en zal ik niet meer weg gaan. Dat beloof ik je.' Zei hij en kuste haar. 'Ga nou maar slapen.'

'Dood hem niet," fluiterde ik. 'Laat het volk zien dat je een genadige koning bent. Dat het leven beter voor ze gaat worden.' Ik sloot mijn ogen nu en tuitte mijn lippen voor een afscheidskus.

'Ik kan niks beloven.' Zei hij en kuste haar een keer. 'Het spijt me, maar het kan niet anders.' Hij legde zijn hand nog even op haar wang en liep naar de deur die hij rustig open deed. 'Tot straks.'

'Maar.. Niet doden7' fluisterde ik met een dikke keel. '-k ben ook niet dood. ' Mijn hoofd gleed op zij en ik was al in slaap gevallen

Elliot reageerde er niet op en sloot voorzichtig de deur. Hij zou wel zien of die idioot van een bediende een beetje martelen aan kon.

Elliot kwam net terug van Benjamin. Vandaag wou hem hij hem laten smeken om de dood, maar nee. Hij was er niet bij met zijn kop. Dat meisje had hem aan het denken gezet. Zo zacht als hij maar kon kwam hij de kamer binnen en ging hij voor het raam staan. Zou het waar kunenn zijn?

Ik kon me al iets beter in mijn bed bewegen en ik lag ook op mijn zij. Het mocht niet van de dokters, maar Anna was een toffe meid en ze liet me liggen zoals ik wilde. Ze had even pauze, ik sliep toch. Ik zweette me kapot en had op dit moment een nachtmerrie. Angstig klemde ik mijn handen rond het deken.

Elliot bleef voor het raam staan en dacht na. Maar zijn hoofd werd zo'n warboel dat hij er helemaal gestoord van werd.