Slaapvertrek Elliot

Ik begon te kreunen en bleef maar zweten. De droom was vreselijk al wist ik niet waar hij precies over ging.

Elliot keek verbaasd om en ging langs haar op bed zitten. Hij kuste haar op haar wang en aaide met zijn hand over haar haren. 'Rustig maar.' Fluisterde hij zo zacht als maar kon.

Ik opende geschrokken mijn ogen, maar kreeg een glimlach toen ik zag dat hij het was. 'Elliot...' fluisterde ik blij en ik stak mijn armen naar hem uit voor een omhelzing. De droom was ik op slag kwijt, alleen het zweet getuigde nog van mijn nachtmerrie.

Elliot omhelsde haar en glimlachte zwakjes naar haar. 'Hoe gaat het met je?"

'Het gaat wel...' zei ik en ik glimlachte terug naar hem, maar dan vele malen overtuigender. Ik legde een hand op zijn wang en trok hem zachtjes naar me toe waarna ik hem een paar seconden lang kuste. 'En met jou? En... Benjamin?' Ik liet een zachte zucht horen.

Elliot legde zijn hand op haar wang en zei zacht. 'het gaat wel met mij en wat hem betreft heeft hij geluk gehad. Ik was niet in de stemming.'

Mijn gezicht betrok meteen. Het was goed voor Benjamin dat hij niet in de stemming was, maar ik wist dat er dan iets heel ergs was. 'Wat is er?' vroeg ik bezorgd. 'Wat zit je dwars?' Ik tikte heel zachtjes tegen zijn hoofd. 'Wat gaat er daar in om en vertel me alles want ik zie niet wat er hier allemaal gebeurd in het kasteel.' Ik haalde diep adem en keek hem smekend aan.

Elliot slikte een keer en knikte toen. 'Ik kwam een meisje tegen en...' Elliot keek naar het bed en wist totaal niet hoe hij het moest verwoorden. 'Ze vroeg of... Of dat je oke was en....of je nog wel kinderen kon krijgen.'

Mijn adem stokte en ik sloeg mijn ogen neer. Min hand gleed langs zijn wang en viel op het bed neer. 'Ik... ik heb er zelf ook aan gedacht,' mompelde ik verdrietig. Ik sloeg mijn ogen neer, haalde diep adem en keek toen weer hem in de ogen. 'El, wat... wat als ik echt on... on... onvruchtbaar ben.' Het woord zelf was al vreselijk.

Elliot stond snel open schudde zijn hoofd. 'Daar wil ik het niet over hebben.'

Ineens voelde ik me zo vies. Als ik echt geen kindeRen kon krijgen, dan was ik hem vast kwijt! Hij was de koning en hij moest een kroonprins hebben! 'Maar... Wat als?' Fluisterde ik. 'Ga je dan... Moet je dan... Een... Kroonprins...' Fluisterde ik. Ik kwam echt niet meer uit mijn woorden.

'Dan dwingt mijn vader me om een ander te....' zei hij pijnlijk.

Mijn hart stond eventjes stil, maar ik knikte wel. Ik begreep het, ook al wilde ik het niet begrijpen. Het hoorde allemaal bij de gouden kooi waar ik in zou komen te leven. 'Laat me... Laat me eventjes alleen...' fluisterde ik. Ik wilde niet dat hij zich zorgen zou maken en daarom wilde ik ook niet dat hij zou zien dat ik moest huilen. De tranen zaten nu namelijk heel erg hoog.

'Oke' Zei hij en stond op. 'ik kom straks nog wel langs.'

'Ik houd van je....' fluisterde k nog. Hij hield toch ook nog steeds van mij? Ook al zou ik misschien niet...

'Ik hou ook van jou.' zei hij en sloot de deur.

Het was een geruststelling dat hij dat zei, maar het kwam misschien wel door mij dat hij het zei. Zodra hij de kamer verlaten had, stroomden de tranen over mijnw angen heen. Ik schokte zachtjes door het huilen wat de wond niet ten goede kwam. Zonder dat ik het wilde, kwam er geluid uit mijn mond van het huilen.

Elliot kwam rustig binnen.

Ik hoorde hem niet en bleef maar huilen. Mijn handen hield ik tegen mijn buik waar alweer bloed uit kwam. Ik kneep mijn ogen dicht. Wat hield ik van Elliot... Ik wilde niet onvruchtbaar zijn en hem kwijt raken.

Elliot keek geschrokken naar haar en ging snel langs haar op bed zitten en sloeg zijn armen om haar heen. 'Rustig maar.' suste hij en wreef over haar rug.

Geschrokken keek ikl op en zag ik dat het Elliot was. Ik wreef snel mijn tranen weg en deed zo rustig mogelijk naar hem te doen. 'Uh.. Sorry... Ik uhm..' Ik perste mijn lippen strak op elkaar tegen de pijn in mijn buik en de geestelijke pijn.

Elliot keek naar het bloed en drukte haar voorzichtig op haar rug. 'Blijven liggen, ik ga hulp halen.' Hij rende zowat de gang op en schreeuwde naar een bediende om onmiddelijk een dokter te halen.

Ik keek nu pas naar mijn handen die helemaaql rood en nat waren en tilde toen het deken op en drukte het toen geschrokken van me af. Elliot was al weg en ik besefte hoeveel meer pijn ik hem nu deed. Hij had me zien huilen en mijn wond was open. Zonder aan mijn vieze handen te denken, legde ik ze voor mjijn gezicht. Ik wilde hem nooit pijn doen!

Elliot liep snel terug en trok haar handen voor haar gezicht weg. 'Wat is er aan de hand Amèlie?' Vroeg hij en pakte haar handen vast. 'Probeer rustig te worden, de dokter komt er zo aan.'

Ik keek hem met betraande ogen en nu met bloed op mijn gezicht aan. 'Elliot.. Ga weg... Ik doe je pijn,' fluisterde ik met een verdriet gevulde stem. 'Je mag me zo niet zien.' Ik keek van hem weg en haatte mezelf om wat ik hem aan deed.