Torenkamer 1

Dit was mijn Elliot niet. Aan hem had ik geen belofte dat ik stil zou blijven op bed. Of in dit geval op de stoel. Ik kwam met moeite overeind en keek naar de stapels papier die hij gewoon had gelaten zoals ik ze had neergelegd en niet had omgegooid. Hij waardeerde het wel, hield ik mezelf voor, maar hij had me gewoon erg gekwetst. Snel liet ik mezelf weer op de stoel zakken. nee, we hoorden bij elkaar en hij deed het niet expres.

Elliot verscheurde alle verzoeken en gooide ze op een hoop. Hij begon snel aan de volgende stapel, die vooral over de verdedinging van het kasteel ging. Nou die was zoiezo al heel slecht, dus dit was echt niks.

'Elliot...' Ik keek op naar hem en haalde diep adem. 'Vind je me dom omdat ik niet kan lezen?' Ja, ik zat er echt mee en hij had helemaal niets meer tegen me gezegd.

Elliot keek verbaasd op en schudde zijn hoofd. 'Nee, waarom zou ik je dom vinden? Zoveel mensen kunnen niet lezen.'

'Omdat je dat net zei... Dat ik er een troep van maakte en ik wil je helpen,' zei ik heel zachtjes en ik keek ook alleen maar naar mijn blauwe jurk.

'Ja, je helpt er niks mee. Je kunt me niet helpen, maar dat betekend niet dat je dom bent.' Zei hij en zuchtte. Rustig pakte hij er nog een formulier bij en begon die te lezen.

Ik keek nu op en voelde zijn zucht door mijn hart trekken. 'Kan iemand het me leren?' vroeg ik nu langzaam. 'Ik... ik wilniet dat je dit in je eentje moet doen. Je... bent nu al gestrest.' Snapte hij niet dat k het alleen maar goed bedoelde?

'Je hoeft hiet niet te leren Am. Ik heb liever dat je geniet van leven, dan je bezig te houden met deze dingen.' Zei hij en glimlachte zwakjes. 'Dat hoort erbij.'

'Ik kan niet genieten als jij hier in dit kamertje zit te stressen. Ik geniet veel meer als ik bij je ben en je kan helpen. Het maakt me niet uit waarmee, als ik maar kan helpen.' Ik keek hem nu echt aan en pakte zijn handen vast. 'En het hoeven niet je zaken te zijn, maar... Nouja, iets wat ervoor zorgt dat jij je goed voelt.'

'Ga in bed liggen en doe jezelf geen pijn door hier te gaan zitten.' Zei hij en glimlachte naar haar. 'Dan maak je me gelukkig, ga plezier hebben en genieten. Zorg ervoor dat mensen weer hoop krijgen. Van mijn part ga je langs bij wat kinderen en geef je ze wat te eten.'

Ik keek op en was eventjes stil. 'Mag dat van jou?' vroeg ik langzaam. 'Maar dan... als dat me goed bevalt,g a ik naar meerdere dorpjes toe hè? Dan... dan zijn we wel ver uit elkaar....' Ik peuterde weer aan mijn jurk, mar dit keer was het van andere gevoelens. 'Ik zou dat wel graag doen... En met die kleintjes spelen...'

'Je blijft in dit dorp en je neemt bewaking mee.' Zei hij en keek haar serieus aan. 'Andere dorpen zijn niet veilig.'

'Maar als ik genezen ben,' zei ik en ik trok een pruillipje. 'Overal is armoede en...' Ik pakte zijn hand stevig vast en trok deze zachtjes bij me. 'het is hele goede reclame voor jou. Dan praat straks iedereen over je op een goede manier en natuurlijk neem ik dan bewaking mee.'

'Jij gaat niet naar andere dorpen. Punt uit.' Zei hij en pakte weer een rapport waar hij wat dingen op invulde.

'Zien we nog wel...' zei ik zachtjes en ik keek naar de papieren die hij nu bekeek. Ik sloeg mijn armen over elkaar heen als een opstandige tiener en weetje, ik was nog jong. Af en toe mocht ik een opstandige tiener zijn.

Elliot zuchtte en rolde met zijn ogen. Hij maakte snel de stapel af en keek naar de laatste twee. 'Daar ga ik vandaag niet meer aan beginnen.'

Ik keek op naar hedm. 'DUs... je bent klaar?' vroeg ik een beetje wantrouwig.

'Ja,' Zei hij en ging wat onderuitgezakt zitten.'

'Gelukkig,' zei ik wat opgewekter en ik sloeg mijn biede armen zachtjes om zijn middel en legde mijn wang op zijn schouder. 'Ik wil gewoon... Gewoon iets betekenen. Voor jou of voor je land du ook weer voor jou... Ik denk dat ik dat aan kan als ik genezen ben. Naar andere dorpen gaan.'

'Nee,' Zei hij en liet haar los. 'Am, ik kan dat niet toestaan en het gaat ook niet gebeuren. Ik ga niet risceren dat een van die opstandelingen je gaat vermoorden.'

Ik keek naar zijn shirt. 'Maar El... Hier in het dorp is het net zo gevaarlijk hoor.' Ik keek hem liefknipperend aan.

'Het kan me niet schelen. Je blijft hier en daarmee uit.' Elliot tilde haar op en liep naar de deur.

Ik trok een grote pruillip en sloeg mijn armenr ond zijn nek. 'Ik houd van je El, maar je hebt me zelf op ideeën gebracht.' Ik kuste zijn kaak kort.

'Jij gaat niet naar andere dorpen.' Hij liep door naar de kamer en legde haar daar neer.

'En als ik leer vechten?'vroeg ik en ik knipperde lief met mijn ogen.