Eetkamer gasten

Jayden liep de eetzaal binnen, ze moest nog een paar servetjes neerleggen voordat iedereen zou komen. Als iedereen er was zou ze langs de muur gaan staan en wachten totdat iemand om drank of eten zou vragen. Vreselijk dit, maar je kreeg wel de beste informatie. Ze legde de servetten op tafel, keurig gevouwen, en ging daarna langs de muur staan.

Geleid door lord Petram kwamen de gasten de eetzaal binnen. 'Neemt u plaats.' Zei hij beleefd en ging aan het einde van de tafel zitten. Heer Varlow ging aan zijn rechterkant zitten met daarnaast zijn twee zonen. 'Elliot wil je alsjeblieft een plek ofschuiven?' Vroeg Demian aan hem. 'Tuurlijk broer.' Zei Elliot en schoof moeilijk een plaats op omdat hij nog gewond was. Toen iedereen zat stond Petram op en zei. 'Geachte gasten, welkom in mijn paleis. Moge het maal u smaken.'

Jayden zag iedereen geleidelijk aan binnenstromen en plaats nemen. Ze wachte tot iedereen zat en knikte toen naar de bediende bij de deur dat het eten naar binnen gebracht kon worden. Alle zilveren karren met schalen met everzwijn, hert en haas werden op de tafel gezet en Jayden hielp mee.

Demian fluisterde wat in zijn vaders oor die knikte en het bij lord Petram influisterde. Hij knikte en maakte een gebaar met zijn hand dat dat dadelijk wel kon als alles klaarstond. Elliot keek naar zijn bord en durfde eigenlijk naar de schande van zijn verlies niemand van adel meer aan te kijken. Ze wisten allemaal van het gevecht.

Jayden en de andere bedienden zette zo alles op tafel en ze ging toen weer afwachtend en onopvallend tegen de muur staan.

Petram stond op en glimlachte naar zijn gasten. 'Voordat we aan dit avondmaal gaan beginnen wil ik nog een iemand aan de tafel uitnodigen. Demian ga je gang.' Zei hij en Demian stond dankbaar op. Rustig liep hij naar een van de bediende en ging op een knie voor haar zitten. 'Mag ik u vragen om naast mij aan tafel te komen zitten en samen te genieten van dit heerlijke maal?' De gasten keken hem verbaasd aan en Elliot herkende het meisje, maar zei er niks van.

Jayden keek raar op toen Demian voor háár ging zitten en dat aan háár vroeg. 'Uhm, meneer, het lijkt me een eer maar ik moet de bediening deze avond regelen' zei ze enorm verbaasd en een beetje terughoudend. Natuurlijk had ook zij honger, maar dit was wel heel vreemd.. was dit door Elliot gepland?

Demian keek haar smekend aan. 'Maar ik sta erop. Er is hier vast nog wel iemand die uw taak wil overnemen.' Zei hij en pakte haar hand vast. 'Alstublieft.' Elliot moest kotsneigingen tegen gaan en keek even naar zijn vader die streng naar het meisje keek.

Jayden kon niet tegen de smeekblik en de strenge blik van heer Petram die op haar rusten. 'Melanie, kun jij het dan overnemen?' vroeg ze even aan het meisje bij de deur. Die hevig knikte en een keer knipoogte. Wat dachten ze nu allemaal wel niet... 'Dan lijkt het me een eer u te vergezellen op deze avond' besloot ze en ze voelde zijn warme hand die van haar vasthouden. Vreem dit, heel vreemd.

Demain begeleidde haar naar de plek tussen hem en Elliot in en ging zelf ook zitten. 'Nu de tafel compleet is zeg is u allen. Mogen het eten u smaken.' Hij hief zijn glas en iedereen deed hem na. 'Proost.' Petram ging weer zitten en begon rustig aan het eten net als de rest van de gasten. Demian glimlachte naar het meisje. 'Ik had gehoord dat uw naar Jayden is, klopt dat?'

Jayden liet zich naar de plaats begleiden en wierp even een boze blik op Elliot, was dit zijn plan? Ze zou meewerken maar owee als hij er iets mee te maken had. Ze glimlachte toen verlegen naar Demian en knikte 'Ja, dat is mijn naam' zei ze voorzichtig.

Elliot keek haar ontschuldig aan en begon ook maar aan zijn eten. Demian glimlachte naar haar en knikte. 'Wat fijn om dat eindelijk zeker te weten.' Hij had niet eens zin om aan zijn eten te beginnen. Het liefst wou hij nu met haar alleen zijn. 'Neemt toch wat, u zult vast honger hebben.'

Jayden glimlachte en nam voorzichtig een paar hapjes van het heerlijke eten waar Benjamin aan had meegewerkt. Het was overheerlijk en ze keek af en toe op naar Demian. 'Wat brengt een heer als u er eigenlijk toe om een bediende als ik aan tafel te nemen' vroeg ze na een tijdje en ze nipte wat uit haar glas wijn.

'Omdat u te mooi bent om in de bediening te staan. U verdient veel beter.' Zei hij en keek even naar zijn vader die er zo te zien niet helemaal tevreden mee was. Demian negeerde hem en keek weer naar Jayden. Hij wist wat er ging komen en kon eigenlijk niet wachten. Petram hield de twee goed in de gaten.

Jayden kleurde lichtjes, dát had ze niet verwacht. 'En sinds waneer let de adel op de bediening' zei ze een beetje plagend en ze nam nog een paar hapjes van haar eten.

'Sinds dat de adel erachter kwam dat u beeldschoon bent.' Zei hij en nam toch maar een hap van zijn eten. 'U vind het toch niet erg dat ik u gevraagd heb om mee te doen met dit diner?' Vroeg hij voor de zekerheid. Elliot volgde het gesprek en werd serieus misselijk.

Jayden keek even zijdelings naar Elliot en fronste even haar wenkbrauwen. Ze keek daarna weer naar Demian en glimlachte 'Nee, nee, natuurlijk vind ik dat niet erg, ik vind het een eer om u zo deze avond te mogen vergezellen' zei ze met een blos op haar wangen, sinds wanneer was die adel zo complimenteus?

Demian glimlachte opgelucht. 'Ik ben vereerd dat u ja zei op mijn verzoek.' Heer Varlow en Petram begonnen samen een gesprek en de hele tafel genoot van hun diner.

Jayden glimlachte 'Hoe had ik u nou kunnen afwijzen?' zei ze liefjes, maar eigenlijk was ze bang geweest dat als ze hem zou afwijzen ze dan gestraft werd. Ze at rustig haar bord leeg en dronk haar wijn op.

Toen iedereen wel klaar was stond Petram weer op. 'Nu u allen hebt kunnen genieten van dit diner. Heb ik nog meer goed nieuws. Bij deze maak ik u bekend dat mijn petekind zal gaan trouwen met deze schone damen hier.' Zei hij en maakte een handgebaar naar Demian en Jayden. Elliot keek hem geschrokken aan en merkte dat hij helemaal wit werd.

Jayden schrok zich kapot en wou het liefst heel hard 'Wat?' schreeuwen, maar ze hield zich in 'Is dat zo?' vroeg ze zacht aan Demian. Ze trok een beetje wit weg en keek even hulpeloos naar Elliot die er ook niet al te goed uit zag. Wat was dit voor grap.

Sindolf was bang dat Elliot Jayden iets aan zou doen en was daarom op het dak geklomen boven de eetzaal. Hij klom langs het raam naar beneden en verstopte zich achter een van de gordeinen waar niemand hem kon zien. Tot zijn vebazing zag hij Jayden aan tafel zitten bij iemand die Elliots broer zou kunnen zijn. Hij zag dat de jongen met aan het flirten was en voelde jaloezie bij zichzelf opborrelen. Maar misschien had de man wel gelijk en verdiende ze beter. Maar toen zag hij Lord petram die vertelde dat zij Uitgehuwelijkt werd en Sindolf greep naar zijn mes an kon zich amper inhouden

Demian stond op en ging weer op een knie zitten. Hij haalde een doosje uit zijn zak en opende hem voor haar. Hij zei niks en glimlachte alleen maar naar haar. Voordat ze kon reageren deed hij de ring om haar vinger en pakte hij haar hand vast. Elliot nam snel een slok wijn en keek ze nog steeds verbaasd met een lijkbleek gezicht aan.

Sindolf pikte dit niet en kroop langzaam door het kozijn hij wist datr dit niet slim was maar zijn geweten kon hem niet tegen houden