Eetkamer gasten

Jayden voelde de, prachtige, ring om haar vinger glijden en keek verbaasd van de ring naar Demian. Oke, hij was niet lelijk, maar ze kende hem niet eens en ten tweede was ze maar een bediende. Ze bleef met een bevroren glimlach staan en keek even om zich heen, alle gezichten waren op hun gericht en verlegen keek ze toen naar de grond.

Petram stond op en heer Varlow ook. Rustig liepen ze weg en veel gasten volgde hun naar de zitkamer om nog even over de zaken te praten. Elliot bleef zitten, omdat hij bijna niet weg kon en Demian glimlachte naar haar. 'Het spijt me, ik had het je eerder moeten vertellen. maar ik was bang dat je zou vluchten.'

'Nou, je had me wel even kunnen waarschuwen... het komt nogal, tja hoe zeg je dat, onverwacht' zei ze een beetje verbaasd. 'Maar ik neem aan dat er niks aan te veranderen is?' zei ze met een nu wat lossere glimlach.

'Nee, het staat al vast. Het mag trouwens omdat jou familie afstamt van de adel. Ja, dat heb ik laten onderzoeken.' Elliot stond moeilijk op en liep naar de raam. Hij kon hun even niet meer aanzien.

Jayden glimlachte 'O, juist ja' zei ze even kort 'Nou uhm, wat nu?' vroeg ze even liefjes. 'Kom gewoon staan, dat is wat makkelijker praten' zei ze glimlachend en ze trok hem aan zijn hand omhoog.

Sindolf probeerde zich zo stil mogelijk te houden toen Elliot dichterbij kwam maar hield zijn dolk gereed

'Nou, je kunt niet meer omgaan met andere jongens. Je hoeft niet meer te werken en wordt gewoon als adel behandeld, tenminste dat lijkt me logisch.' Elliot keek afwezig uit het raam en probeerde hun uit zijn hoofd te zetten.

Wat hij nu hoorde was de druppel voor Sindolf. Hij drukte de dolk in Elliot zijn keel en sisde dat hij stil moest zijn

'O' zei ze nadenkend. Ze zou Benjamin niet meer mogen zien, hoe kon dat. Ook mocht ze Sindolf dan niet meer zien, kon alles nog erger.. 'Ja, dat begrijp ik, dan word ik ook een vrouwe' zei ze glimlachend, dat leek haar opzich wel wat. Ze hoopte maar dat Benjamin elke morgen met het ontbijt zou komen.

Elliot kreunde een keer van de pijn en kneep zijn ogen dicht. Niet alweer, dacht hij. Demian besteedde geen tijd aan Elliot en ging voor haar staan. 'Je krijgt een kamer in het kasteel. Je hoeft nooit meer te werken.'

Jayden hoorde Elliot in de verte maar lette nu alleen even op Demian. 'Dat klinkt verleidelijk' zei ze grijnzend. 'Het is nu al nacht, ik denk dat ik mezelf nu moet verontschuldigen, ik neem aan dat dit morgen nog niet in gaat en dan moet ik morgen wel werken en vroeg op' zei ze en ze boog lichtjes.

Gast ik heb Elliot hier klaar om dood te gaan dus verroer je niet. Isa Wil je met die gast trouwen? Eerlijk zijn

Demian keek boos om en zag de smids jongen staan. 'Leg dat mes weg of ik laat je vader ontslaan en hang je op.' Zei hij en ging voor Jayden staan. Elliot voelde dat de wond weer open was en dat er wat bloed over zijn nek naar beneden liep.

'Oke, nu jullie allemaal, eerlijk , wie haalt deze grap met me uit, ik snap het niet meer. Heer Petram heeft bepaalt met wie ik trouw dus moet ik dat opvolgen, anders komen ze aan mijn familie, niet waar?' zei Jayden verward. 'Kan iemand het me gewoon uitleggen zonder dat er gewonden vallen?'

JAYDEN, WIL JE MET HEM TROUWEN" schreeuwde Sindolf naar Jayden,"wees niet bang ik vergeef je en help je vanaf nu je vader van de troon te stoten' fluisterde Sindolf tegen Elliot terwijl hij hem een 2e mes in zijn handen duwde en het mes van zijn keel hield. "vertrouw me"

Elliot keek hem verbaasd aan en keek naar het mes. Hij schudde zijn hoofd en liet het vallen. 'Het spijt me, maar ik kan hier nu niet aan meewerken.' Zei hij en legde een arm om zijn buik. Hij was nog boos en was niet van plan hem zo makkelijk te vergeven. En dit soort zaken besprak je niet als je broer erbij was. Demian keek verbaasd naar de twee en keek even naar Jayden. 'Je kunt nu ook niet meer terug.'

'IK HEB GEEN KEUZE' schreeuwde ze terug en ze liep achteruit. Ze wou weg van hun allemaal. Wat was hier aan de hand.

"Okee Jayden dan moet je het zelf maar weten, en sorry voor het storen,"riep Sindolf waarna hij door het openstaande raam het dak op klom en in de donkere nacht verdween.

Elliot keek hem verbaasd na en legde zijn hand tegen zijn keel die meteen weer onder het bloed zat. Elliot hield zijn mouw ertegenaan en pakte het mes van de grond en deed het in zijn schoen. Demian keek haar verbaasd aan. 'Het spijt me, dit had nooit mogen gebeuren.'

Jayden schrok en rende naar het raam toe, was hij er nou uit gesprongen. Ze haalde haar hande even door haar haren en slikte. 'Ik ga nu' besloot ze en ze liep naar de deur waar ze nog een keer voor beiden boog en naar haar kamer ging.

Demian keek haar even na en liep toen naar Elliot. 'Kom mee broertje, we gaan nieuw verband voor je halen.' Hij hielp hem omhoog en bracht hem naar de verzorgers.