Klein theater

'Kun je ze voorzingen dan?' vroeg ik en ik zakte naast hem op de stoel neer en begon langzaam van het bord te eten. Hoezo was adel slecht?

'Kun je niet lezen?' Vroeg hij verbaasd en keek even naar de teksten. 'Ik denk wel dat ik dat kan, maar het zal niet heel zuiver zijn dan.'

Ik knikte naar hem en at door. 'Een beetje wel, maar noten lezen kan ik al helemaal niet. Ik heb geen idee hoe hoog het moet enzo.'

'Ik zing wel met je mee en zal je begeleiden op de piano.' Zei hij en keek even naar de nummers. 'Kies er maar een uit.'

'Maar als je hem één ker voor zingt, zing ik daarna mee,' zei ik en ik had het bord leeg. Hij kon een instrument spelen, dat leek me echt leuk.

'Oke, maar niet lachen als het heel vals is.' Elliot pakte gewoon het voorste lied en begon rustig te spelen. Hij zong wel een paar octaven lager en niet al te best, maar het was ongeveer op toonhoogte.

Ik luisterde aandachtig naar de tonen en probeerde alles zo goed te onthouden. Ondertussen deed ik mijn best om mee te lezen emt wat hij zong.

Elliot glimlachte naar haar en sloot het lied af. 'Sorry dat het zo vals was.' Zei hij en bloosde een beetje.

'Viel mee hoor,'z ei ik hem en ik keek naar de tekst. 'Nu moet ik zeker proberen?' vroeg ik en ik schoof de papieren iets dichterbij zodat ik ze beter kon lezen.

Elliot knikte en begon rustig te spelen.

Ik deed mijn best en keek af en toe om naar het gezicht van Elliot om te kijken of ik het wel goed deed. Het ging nog wat onwennend, het liedje was ook helemaal nieuw en er zaten best lastige dingen in.

Elliot speelde gewoon door en bleef glimlachen. Voor een eerste keer ging dit best goed. Hij probeerde alle foutjes te herinneren en keek af en toe even naar haar.

Toen het liedje afgelopen was, keek ik vragend naar Elliot. 'En? Wat vind je?' vroeg ik onzeker. 'Het was zeker niet zo heel goed hè?' zei ik. Ikzelf had namelijk genoeg fouten gehoord.

'Het was niet perfect, maar wel heel goed. Laten we het in stukjes oefenen.' Zei hij en zette met een houtskooltje allemaal strepen in de partijen. 'Oke, laten we beginnen met het refrein.'

'Dit?' vroeg ik en ik las de eerste regel. 'Is dit het refrein?' Met mijn vingertop wees ik ook aan waar ik bedoelde. Nu ik zo naast hem zat kwam ik onbewust steeds wat dichterbij zodat ik niet van het bankje af zou vallen.

Elliot wees het even aan en glimlachte. 'Wat je net zong was al zeer goed, maar deze woordgroep moet iets hoger en sterker gezongen worden. Dat was eigenlijk je grootste fout.'

'hoe moet het dan?' vroeg ik terwijl ik een beetje fronste. Zoals hij het zei klonk het echt heel erg ingewikkeld, hij kon het beter eventjes voordoen, dan zou het beter aankomen.

Elliot zuchtte en probeerde het zelf even. 'Dat en dan nog hoger.' Zei hij en glimlachte. 'Je moet net doen alsof je al een concert geeft.'

'Ja, maqar ik moet toch weten hoe het liedje zelf gaat? ik kan niet falen, dat mag gewoon echt niet.' Ik luisterde naar zijn stem, knikte en zong hem toen na.

'Ga gewoon op je gevoel af.' Zei hij en wees naar het begin van het refrein. '1,2,3,4.'

Ik zong weer en deed echt heel erg mijn best en kneep mijn ogen lichtjes samen.

Elliot knikte tevreden en glimlachte naar haar. 'Al stukken beter.'

Het zingen was echt vermoeiend en vooral omdat we het zolang deden en ik zoveel spanning had. Toen EWlliot nog wat ging uitleggen, voelde ik hoe ik steeds moeier werd,. Af en toe gleed mijn hoofd naar beneden en dan tilde ik snel mijn hoofd weer op en keek ik geschrokken rond, maar uiteindelijk gleden mijn ogen weer dicht en viel mijn hoofd zachtjes tegen Elliots schouder aan.

Elliot keek haar verbaasd aan en glimlachte. Voorzichtig tilde hij haar op en bracht haar naar zijn eigen kamer waar hij haar op bed legde. Hij wist namelijk niet waar ze normaal sliep.

Heel kort opende ik mijn ogen, maar toen ik de ramen voorbij zag glijden, wist ik dat dat niet waar kon zijn en sloot ik mijn ogen weer en viel ik weer in slaap. De warme dekens rond me en het super zachte bed, lieten me alleen maar verder in slaap vallen.