Klein theater

Elliot stopte haar goed in en pakte een deken uit de kast. Zelf ging hij in de stoel liggen en sloeg de deken om zich heen.

Ik sliep lekker verder.

Hij viel wat moeilijker in slaap, maar het lukte hem.


Ochtend jij begint

We kwamen aan en ik liep meten naar de piano toe waar ik naast ging staan.

Later

Elliot liep moeilijk naar binnen en ging snel op de kruk van de piano zitten. Hij zette de bladmuziek er neer en keek even naar Amèlie.

Ik stond al naast de piano en keek mee naar zijn bladmuziek. 'Zing je weer voor?' vroeg ik hem.

Sorry


Elliot knikte en bekeek de partijen goed. 'Ik zeg niet dat het goed gaat.' Zei hij en begon een beetje moeizaam te spelen en te zingen.

Ik luisterde aandachtig en knikte uiteindelijk. 'Deze is het makkelijkst,' zei ik opgelucht.

'Ja, voor jou makkelijk praten.' Zei hij plagend en keek onderzoekend naar de partijen en zuchtte.

; Voor de piano lastig dan?' vroeg ik hem en ik probeerde de noten te begrijpen.

'Niet heel lastig, maar deze heb ik nog nooit gespeeld.' Zei hij en zuchtte. 'laten we het nog maar eens een keer doen.'

'Oké, ik probeer mee te zingen,' zei ik en ik ging rechtop staan en haalde diep adem.

Elliot begon te spelen en keek geconcenteerd naar de partijen.

Ik deed mijn best alles te zingen wat hij ahd voorgezongen en lette goed op de tekst.

Elliot glimlachte toen het voorbij was en knikte. 'Dat ging al redelijk goed.'

'Nog lang niet goed genoeg,' zei ik en ik haalde diep adem. 'Opnieuw...'

Elliot begon weer te spelen en probeerde kleine stukjes uit zijn hoofd te doen.

Ik bleef zingen.

Ik speelde opnieuw en opnieuw.

Na een hele tijd zingen, voelde ik me zo moe en leeg en ik was toch wel aardig tevreden over de nummers. Morgen nog oefenen en dan kon ik optreden.

Elliot voelde zijn vingers niet meer en ging met zijn hoofd tegen de partijen hangen. 'Nu heeft Elliot echt honger.' Zei hij en grijnsde.

Uitgeput ging ik in de heerlijke stoel zitten en ik luisterde maar half naar hem. Toen zijn woorden wel dordrongen, sprong ik snel op. 'Ja, sorry, wat wil je?'v roeg ik.

'Wow, rustig aan jij. Ik dacht dat wij samen eten bestelde.' Zei hij en grijnsde. 'Doe maar rustig jij.'

Ik keek hem in deogen en liet me toen weer op de stoel neerzakken.'Dankjewel,maar ik heb niet zo'n honger,' zei ik eerlijk. Dat kwamnog door het vomeren van net.

Elliot glimlachte en zuchtte. 'Dan hoef ik ook niks.' Hij stond op en begon te ijsberen. Het liep dan wel moeilijk, maar hij kon gewoon niet zolang stilzitten.