Torenkamer 2

Oke

Later

Petram zat rustig nog wat papieren door te lezen en gaf er een aantal mee aan een bediende. Het meeste was al weg, maar nog steeds zat hij met die verdomde verraders lijst. Wie waren al die namen eigenlijk? De meesten waren zo onbekend. Hij kende van de tientallen er misschien maar vijf. Twee van adel, twee al dode bediende en de vriendin van Elliot. De rest was onbekend voor hem.

Vader Varlow kwam binnen en keek op naar Petram. 'Kan ik u helpen?' vroeg ik en ik liep naar zijn bureau toe en bleef erbij staan iomdat hij nog niet had gezegd dat ik mocht gaan zitten.

'Ik denk dat u wel kunt helpen.' Zei Petram rustig en gebaarde naar de stoel. Hij nam een slok van zijn wijn en schoof de lijst naar hem toe. 'Kent u een van deze namen?'

Ik keek naar de lijst terwijl ik schuin naast hem ging zitten en schudde langzaam mijn hoofd. 'Slechts haar, haar en hem,' zei ik en ik wees ook Amèlie aan. Gelukkig was ze veilig, al was het maar voor ELliot. Hij hield echt zielsveel van haar. Ik zou het niet erg vinden als hij verliefd zou worden op een ander, dat zou problemen voorkomen, maar ik schatte de kans zeer klein in.

'Helaas.' Zei Petram en keek zelf nog even naar de lijst. 'Het kasteel kan deze druk niet meer aan, mijn vriend.' Zei hij hem en zuchtte. 'het verzet wint steeds meer mensen. Ieder kan een verrader zijn.'

'En verraders van binnenuit kunnen niet-verraders op de lijst zetten en zichzelf doorkrassen,' mompelde ik en ik keek naar een doorgekraste naam. Zo zou het vast zijn gegaan met Amèlie's naam. Ik keek op naar Petram en zuchtte.

'Begin nou niet weer.' Zei Petram geïrriteerd. Rustig stond hij op en liep hij naar het raam. 'Deze discussie is niet nodig. Ze is een verrader en daarmee uit.'

'Ik heb dat meisje gezien en ik ken haar. Ze is een te grote scheiterd om een verrader te zijn,' zei ik en ik stond op en keek hem aan. Het was misschien niet aardig gezegd, maar wel de waarheid.

'Luister je eigenlijk wel.' Zei hij met een lichte kwade ondertoon. 'Ik zei daarmee uit. Geen discussie mogelijk.' Petram draaide zich om en keek Varlow onderzoekend aan. 'Je vent verandert mijn vriend. Ik dacht dat je net als Demian was, maar je lijkt meer op Elliot.'

'U kent Elliot niet,' zei ik verbitterd. 'Evenmin als ik hem kende, maar uk begin hem te leren kennen. Hij is misschien nog wel sterker dan Demian. Al die tijd heeft hij zonder liefde weten te overwinnen. Van niemand. Dus dankuwel, ik vind het een eer dat u zegt dat mijn zoon op mij lijkt.' Ik keek hem met samengeknepen ogen aan.

Petram keek hem woedend aan en lachte spottend. 'Je zoon is vermoord en jij keert hem nu al de rug toe. Ik weet genoeg.' Petram keek hem nog steeds woedend aan en hief zijn hand op naar de deur. 'Eruit.' siste hij.

'Ik zou mijn zoon nooit de rug toe keren!' Siste ik nu woedend en ik bleef ferm staan. 'Hij was mijn vlees en bloed. Niet het uwe. Als u eens wist wat hij over u zei wanneer u er niet was! En dat was zo. Hij wilde alleen graag de macht en daar had ik hem ook altijd mee geholpen. Nu zou Elliot de macht rkijgen. Of..m ik verpeste het nu met mijn ruzie! Petram zou iemand anders kiezen als ik niet snel was. Ik knEep mijn lippen samen tot een spleet en moest nu een beslissing maken. Hem vermoorden of de macht naar een ander laten gaan?

Petram draaide zich snel om en gooide zijn mes in de muur. 'Ga.' Siste hij weer en ging bij het raam staan. 'Voordat ik je laat opsluiten.'

Ik keek hem aan en besloot te doen wat ik moest doen. 'Mijn vriend...' Mompelde ik. 'Waar zijn we nu toch mee bezig...' Ik schudde zachtjes mijn hoodf. 'We moeten elkaar juist helpen in de tijden en ik zal ervoor zorgen dat Elloit een prinses trouwt.' Ik hield nederig mijn hoofd omlaag en hoopte dat hij zou kalmeren.

Petram wreef met zijn hand door zijn gezicht. ''Hoe wil je dat voor elkaar krijgen?' vroeg hij nog steeds met woedende ondertoon.

'We nodigen de prachtigste prinsessen uit. Hij zal er toch wel voor eentje zwichten?; zei ik en ik liep richting het koffietafeltje. 'Wilt u koffie?' Vroieg ik en ik keek even om. Altoijd had ik diep in mijn binnenzak, giftige kruiden mee en het deed je verstelt staan hoevaak ik die nog nodig had.

'Je weet het nooit zeker.' Petram knikte en ging weer aan de tafel zitten. 'Ja, graag.' Zo rustig mogelijk keek Petram weer door de papieren en zuchtte.'De meeste prinsessen hebben op deze leeftijd al een prins gevonden. En je zoon heeft al zijn uitschot gevonden.'

Ik hield me kalm en knikte zachtjes. 'Ja, maar er moeten er zijn, ik weet het zeker.' Ik gooide alle kruiden in het kopje. Dat was extreem dodelijk, maaer niet meteen. De kruiden waren geurloos en ik gooide de koffie erop en roerde het door. 'Alstublieft,' zei ik hem en ik gaf hem de koffie. 'Een prinses dus... Welke landen kunnen?'

'Dankje.' Zei Petram en nam een slok van zijn koffie. Hij zette het kopje weg en dacht na. 'In het noorden zijn de meeste bezet, maar in het zuiden zijn er wel een paar die nog iemand zoeken, maar je houdt nu wel veel afdankertjes over.' Zei hij en draaide zijn hoofd en hoestte moeilijk. Hij moest echt eens wat minder gaan doen op een dag. Hij had er ten slotte bediendes voor.

Ik ging naast hem zitten en knikte zachtkes. 'Ja, maar er zullen toch wel mooie tussen zitten?' Ik wilde geen andere prinses voor hem, maar ik moest maar even meespelen.

'In ieder geval niet veel.' Zei Petram en nam snel nog een slok van zijn koffie tegen de brandende pijn in zijn keel. Het werd er alleen maar erger door. 'Misschien in pruisen of in Italië of Griekenland.' Zei hij een met een lichte schorre stem.

'Of we zoeken een jonge prinses. Ze zal nog niet klaar zijn, maar dan kunnen we haar opvoeden,' ging ik gewoon met hem mee. Het gif deed zijn werk en ik keek bezorgd naar hem. 'Wilt uwat water?' Vroeg ik hem. Het zou het gif misschien wat remmen, maar niet stoppen. Hij zou sterven.

Petram stond zelf al op en pakte een glas water. 'We hadden hem meteen moeten uithuwe. Dan was dit probleem er niet geweest.' Zei hij en dronk snel het glas leeg.

'Maar wie had ooit gedacht dat Elliot een koning zou worden,' mompelde ik en ik dacht aan Demian. Zijn dood was vreselijk, maar wat ik Elliot had aangedaan klopte ook niet. Hadden die twee broers wel van elkaar gehouden?'