Een kerker

'Ze willen me alleen maar beschermen Benjamin.' Ik haalde mijn schouders op. 'Dat kan lastig en irritant zijn, maar zo zijn ouders. Ze bedoelen het altijd goed.'

'Oh.' zei hij nog een keer. 'Dat is ehh, fijn?' Zei hij vragend en hij keek weg.

Verbaasd keek ik hem eventjes aan en toen sloeg ik mijn ogen neer. 'Geen ouders?' gokte ik. Zo klon k hij in ieder geval wel.

'Nooit gehad.' Antwoordde hij kortaf. Hij bestudeerde de boeien die om zijn handen zaten nauwkeurig.

DOE KERKERS 2! -jankt-
-

'Nooit...' ik maakte zijn zin niet af en sloeg toen mijn ogen neer. 'Maar Benjamin... oe kan dat? Je moeder heeft je gebaart. Wanneer ben je van haar gescheiden dan? Meteen na de geboorte?'

Hij haalde zijn schouders op. 'Ik heb gewoon nooit ouders gehad. Clovis sprak er niet over. Hij had het moeilijk genoeg.'

'Clovis? Wie is Clovis dan? Een broer van je?' Ik streelde zachtjes nu langs zijn zij en keek hem niet meer aan. Ik staarde vfoor me uit. En dan zat ik maar over mijn goede ouders te praten.

'Oom, eh.. vriend van m'n ouders, nouja hij was er ook niet meer tien ik nog jong was, maar was wel behalve Jayden iemand van me gehouden heeft, dus de herinneringen zijn wel goed.' Mompelde hij. Hij glimlachte kort naar haar, hij wilde haar vrolijk maken, niet somber.

'het spijt me zo voor je,' fluisterde ik en ik legdemijn gezicht op zijn schouder neer. 'Dit vind ik zo verschrikkelijk voor je... Ik zou willen dat ik het beter voor je kon maken,' zei ik .

Hij haalde zijn schouders op. 'Het is mijn hele leven al zo, ik ben opgegroeid bij hen dus ik weet niet beter.' Zei hij simplistisch.

Ik knikte heel langzaam en ik kwam nu heel langzaam overeind. 'Ik denk dat ik wel terug moet naar.. naar huis'. Ik had naar mijn ouders willen zeggen, maar zei dat maar niet. 'Misschien kun je ooit mijn ouders ontmoeten,' zei ik en ik glmlachte zwakjes.

Hij knikte en nestelde zich tegen de muur. Hij wilde niet dat ze wegging, maar begreep dat ze weg wilde.

'Ik denk aan je,' zei ik oprecht en ik streelde kort langs zijn wang. 'En ik zal oplossingen proberen te bedenken. Hopelijk zijn die er...' Ik zuchtte zachtjes en sloeg mijn ogen neer.

'Ik ook aan jou.' Fluisterde hij terug en hij pakte haar hand nog even vast. Hij keek haar doordringend in de ogen en liet toen haar hand weer los.

Een beetje verbaas keek ik hem aan, maar toen krulden mijn hondhoelen omhoog, boog ik voorover en kuste ik zijn voorhoofd. 'Ik kom terug zodra het me lukt, beloofd.'

'Daar houd ik je aan.' En er kwam een grote smile om zijn gezicht. Hij legde zijn hoofd op zijn knieën en keek haar na.

Ik lachte zachtjes en zwaaide toen naar hem. 'Tot snel!' En met die woorden verliet ik de kerkers.

Hij keek haar na en glimlachte ook. Kreunend probeerde hij zich te verleggen om te kunnen gaan slapen, maar het lukte nauwelijks met zijn handen vast aan de muur en aan zijn voeten een zwaargewicht.

Later


Benjamin sliep eindelijk, en hij droomde over prachtige valleien, rivieren, dalen. Vrijheid. Met een grote smile op zijn gezicht zat hij te doezelen.

Ik kwam binnene nz ag meteen hoe hij glimlachend lag te slapen. Ik liep naar hem toe en nam plaats naast hem. ik zou hem niet wakker maken. Hij zag er namelijk niet heel erg uit alsof hij veel sliep. Ik streelde heel kort zijn wang en keek toen naar zijn lichaam. Geen nieuwe wonden dacht ik.

Benjamin deed langzaam zijn ogen open. Hij keek de kerker rond en toen naar haar. 'Je bent er.' Zei hij blij. Hij keek naar zijn handen. Ze zaten niet meer vast aan de muur, maar zaten nu alleen nog aan elkaar met een kabel ertussen vast, zo had hij enige bewegingsvrijheid.

'Hee,' zei ik en ik glimlachte breed.' Sorry dat ik je wakker maakte,' zei ik en ik glimlachte lief. 'Je zag er net bijna schattig uit,' lachte ik nu en ik veegde een plukje van zijn haren de goede kant weer op.

Hij bloosde, maar dat zag je gelukkig niet in het donker. 'Amelie was hier.' Zei hij plotsklaps.

'amèlie...' Ik viel stil en keek hem bezorgd aan. 'Glimlachte je daarom of was het juist heel rot?' vroeg ik en ik pakte onbewust zijn hand vast.

'Ze was boos en we hebben gepraat en toen kwam Elliot, hij was woedend en nam haar mee.' Vatte hij samen. 'Ik was blij door mijn droom.' Hij glimlachte en kneep in haar hand.