Pad voor kasteel

Armand zweeg, hij hield van haar maar vertruwe elliot niet. Hioj hield zijn mond en weigerde naa Elliot te kijken.

Joseph nestelde zich naast Armand en zong een kinderliedje. In de andere koets zat de tweeling ook te zingen. Wat was het mooi in de koets, en wat zaten de kussens toch lekker!

Elliot stak zijn hand ook naar haar op en moest nu echt moeite doen om te glimlachen.

Met een schokje kwam de koets in beweging en ik verging hierdoor van de pijn. Ik haalde ongecontroleerd adem en hield Armand goed vast. 'El...' Fluisterde ik en ik probeerde naar hem te blijven kijken.

Armand zuchte toen de kar in beweging kwam en deed alsof hij Am niet hoorde, hoewel ze bij hem op de heenreis ook gek werden omdat hij niks zei en als hij wat zei dan ging het over mabel. Hij glimlachte naar joseph. Belinay was overeind gekomen en voelde de kar voorruit gaan ,Jippie, nu gaan we weer naar huisje toe' zei ze enthousiast.

De tweeling was stil en zat een beetje onderuitgezakt. 'Ik wil niet naar huis.' Klaagde Ovo. 'Dan moeten we weer werken enzo. Belinay jij kan lekker spelen!'
Joseph zat vrolijk door te zingen maar keek naar Amèlie. Hij begreep niet waarom ze zo sip was. Armand had ook al zo gek gedaan op de heenreis en nu Amèlie? Waarom deden ze zo?
Antonius keek naar buiten. 'Patricia, wat vind jij van Elliot?' Vroeg hij zuchtend toen hij het afscheid van Elliot en Amèlie gadesloeg.

Elliot bleef naar de koetsen kijken, maar zijn glimlach was al verdwenen. Tot de koetsen weg waren bleef hij er staan en draaide zich toen met pijn in zijn hart om. Het zou allemaal goedkomen, dacht hij. Maar hij wist het niet zeker.

Ik verborg mijn gezicht in Armands shirt en probeerde me groot te houden. Het was beter voor me. Ik zou veilig zijn, bij mijn familie kunnen zijn en alle herinneringen misschien wel terug krijgen.

Patricia was dus ook bij de tweeling naar binnen geklommen en had Belinay op haar schoot genomen. 'Elliot? Hij is van adel.. je weet wat ik van adelijke vind. Had ze niet gewoon een stalknecht kunnen willen huwen ofzo' mopperde ze. 'Maar als ze echt van hem houd.. Nee, eigenlijk kan ik het niet zo waarderen' zei ze en ze haakte haar arm door die van haar man. Belinay leunde grijnzend tegen haar moeder aan. 'Daarom is het ook zo leuk' zei ze plagend terug. Armand keek naar Joseph en voelde Amèlie in zijn shirt. Hij wenkte Joseph om op schoot te komen zitten.

Joseph sprong van de bank af en plofte bij Armand op schoot. 'We zijn er bij-hij-na we zijn er bij-hij-na maar nog niet helemaal kontje kaal!' Zong hij vrolijk.
Benno keek naar buiten. Ovo zuchtte. 'Ik wil weet terug naar de mooie paarden daar. Papa, mama, we hebben er zelf op gereden!' Riepen ze enthousiast. Antonius knikte naar Patricia. 'Ik weet het schat, maar ik vrees dat we eerst Amèlie terug moeten krijgen. Ik moet je trouwens nog iets vertellen, iets waardoor ik Elliot Amèlie haar hand heb beloofd. Maar dat kunnen we beter doen als we alleen zijn. Het is nogal... heftig.' Hij knikte naar de kleintjes.

Ik hoorde Joseph's stemmetje en keek eventjes op naar het jochie. 'Mag Amèlie je knuffelen?' vroeg ik en ik haalde diep adem door mijn neus om weer rustig te worden. Zijn kleine kidner liefde zou me er misschien wel overheen brengen.

Armand grijnsde naar de kleine en keek even verbaasd naar Amèlie. Joseph zou het zelf moeten weten. Ondertussen liet hij zijn knie op en neer gaan zodat Joseph net op een hobbelpaardje zat. Patricia schrok 'Wat heb je gedaan? ' vroeg ze geschrokken. Belinay werd bang van haar moeder en sprong van haar schoot af waarna ze tussen de tweeling plofte.

Joseph keek Amèlie aarzelend aan. Toen sprong hij van Armands schoot af en liep hij gehoorzaam naar haar toe. 'Oké.' Zei hij voorzichtig en hij klom bij Amèlie op schoot.

'Ik heb gezegd dat Elliot met onze dochter mag trouwen. Ik besef dat het vertrouwen er misschien nog moet komen, maar onze dochter is niet zo sterk meer Patricia.' Hij zuchtte. 'Ze heeft hem nodig. Die twee houden zo erg van elkaar, het is niet tegen te houden en ik wil dat ook eigenlijk niet.'

Ik sloeg mijn armen rond het kleine jongetje en haalde diep adem. Het deed pijn, maar alles deed al pijn en heel zachtjes legde ik mijn hoofd op Josephs hoofdje. 'Vind je het wel leuk dat ik mee ga?' vroeg ik heel zachtjes en ik keek kort op naar ARmand. Die vraag was ook wel voor hem eigenlijk.

Patricia deed haar mond open om wat te zeggen maar zweeg toen. Ze schudde haar hoofd en stopte daarna weer een plukje haar achter haar oor. Ze voelde zich zo hulpeloos. Belinay schommelde heen en weer tussen de tweeling en glimlachte. Gezellig zo met papa en mama in een koets dacht ze. Armand glimlachte en keek naar de twee. Overduidelijk waren het broer en zus maar zij was zo anders geworden door dit leven..

'Ja.' Zei Joseph resoluut, en eerlijk. 'Maar je moet niet de hele tijd huilen.' Hij legde zijn hoofdje tegen Amèlie aan en keek een beetje slaperig naar buiten.
Ook Antonius keek naar buiten, en weer terug naar zijn vrouw. 'De reden is ook wat er met haar is gebeurd.' Zei hij voorzichtig. 'Ik hoop echt dat Amèlie op de boerderij weer een beetje loskomt.'
De tweeling hadden nu Belinay haar handjes gepakt en zwaaiden het heen en weer. 'Jij bent ons liefste kleine zusje.' Zeiden ze slim.

; Sorry, Amèlie heeft heel veel pijn,' zei ik en ik keek juist in de richting van Armand en slikte. 'Gaan we slapen Joseph?' vroeg ik en ik beet hard op mijn lip. Zachtjes liet ik me al in de richting van Aramnd zakken zodat ik in zijn armen kon slapen en Joseph in de mijne.

Armand zuchte even en nam Amèlie in zijn armen. Hij zou wakker blijven, zo erg zou het niet zijn. Patricia knikte stroef 'Ja.. ik denk dat ik het wel begrijp' mompelde ze. Belinay gaf een kreetje van plezier en giechelde toen even verlegen.

Joseph knikte en hij nestelde zich tegen Amèlie aan en sloot zijn ogen.
Antonius pakte de hand van Patricia en kneep erin. 'Sorry schat. Maar ik denk dat we het verleden ook een beetje achter ons moeten laten, denk je ook niet?'
De tweeling lachte met Belinay mee. 'Zusje, zullen we als we thuis zijn meteen Mabel opzoeken?' vroegen ze geheimzinnig.

Toen ik merkte dat Joseph sliep, maar ik niet kon slapen, keek ik op naar Armand. 'Ik.. Voel de meeste geborgenheid en herinneringen bij jou,' zei ik zachtjesm

Patricia glimlachte half en knikte 'Misschien is dat inderdaad wel beter ja.' mompelde ze. Belinay glimlachte en knikte enthousiast 'Jaa naar Mabel toe' zei ze blij en klapte blij in haar handjes. Armand keek Amèlie even aan 'Oja? Hoe zou het komen? Misschien omdat ik je enige broer was? Ik weet het niet hoor.. ' zei hij zachtjes en hij streek een pluk haar uit haar gezicht. Terwijl haar hart steeds verder brak, heelde die van hem steeds meer naar mate de weg naar Mabel vorderde.

Joseph sliep lekker door en de tweeling had hun enthousiasme weer terug. 'Kunnen we Mabel vragen wat ze van onze nieuwe zus vind.' Bedacht Ovo vrolijk.
Antonius glimlachte en kuste Patricia haar hand. 'Amelie wordt heus wel de oude, hoop ik, maar we kunnen niet terugdraaien wat daar is gebeurd, helaas.'

Ik keek op naar hem en haalde heel zacdhtjes mijn schouders op. 'Ik wil.. dat we... Ik heb het gevoel dat je me niet zo aardig vindt als voordat ik hier ben geweest of zo. Vertrel me alsjeblieft hoe dat komt want ik wil beste vrienden met je zijn en... en ik wil al mijn herinneringen terug. Allemaal!'

Armand zuchte 'Ik.. oké dan. Het komt vooral door Elliot. Ik weet dat hij super belangrijk voor je is maar heb je gezien hoe hij erbij loopt? Die hoef je maar aan te raken en hij valt al om. Hij moet dan een machtig persoon worden.. ma dacht het ook eerst met een of andere kwast en die is er maar mooi op misgelopen. Toen hij haar had werd ze zo'n 4 keer per dag verkracht en toen is ze uiteindelijk weggelopen. Eerst had hij haar helemaal de hemel in geprezen maar daarna dus zoveel verkracht en ze kwam er achter dat hij nog een aantal andere vrouwen had.. ze dacht dat hij anders was, speciaal maar dat was niet het geval. Toen is ze weggevlucht door uit een raam te springen, de gracht in en toen door te gaan tot dat ze ergens aan de rand van de weg in slaap viel. De volgende ochtend was pa daar toevallig en die nam haar mee. En zo van het een kwam het ander..' vertelde hij haar zachtjes. 'Snap je nu waarom niemand van ons de adel dan maar ook voor een haar vertrouwd en bovendien innen ze veel te hoge belastingen.' voegde hij er hoofdschuddend aan toe. Dit was nog maar het begin van alles wat hij haar zou moeten vertellen. 'Maar ga maar slapen, dit is een vermoeiende rit Am' zei hij zacht.
Belinay glimlachte trots en hield heel veel van Benno en Ovo. Patricia glimlachte 'Ja, alles zal wel goed komen.. ik hoop dat ze iemand zoals jij vind' zei ze met een glimlach.

'Belinay? Kan Amèlie ook paardrijden, net als al die mensen van adel?' Vroeg Benno aan Belinay. Hij had Amèlie nog helemaal niets gevraagd en misschien wist Belinay het wel! Hij wilde nog zo veel weten van hun nieuwe zus!
Antonius kneep in Patricia's hand. 'Misschien komt ze in het dorp nog wel een leuke jongen tegen.' Stelde hij haar gerust. 'En ik wil niet dat ze het pas inziet als haar hetzelfde is overkomen als jou... en eerlijk gezegd heb ik er wel vertrouwen in dat dat bij Elliot niet gaat gebeuren. Ik weet het, ik heb het niet meegemaakt, maar die jongen is echt gek op haar. Geloof me. Ik zeg niet dat hij een geweldige jongen is, ik weet niet of dat mogelijk is in die wereld, maar Amèlie wordt niet vaker verkracht. Zolang Elliot haar beschermt.' Hij zuchtte.