Pad voor kasteel

Hij zette haar even op de grond. Hij moest het even kwijt. 'Jayden, voel jij iets voor de smid?' Vroeg hij voor de zekerheid.

Jayden zag die vraag niet aankomen 'Wat?' vroeg ze verbaasd en ze kon het niet helpen dat ze zachtjes even lachte. 'Of ik wat voor die smid voel? Benjamin, sinds waneer intereseer jij je zo in wie ik aardig vind en niet' vroeg ze rustig en ze keek hem aan.

'Elliot.' Mompelde hij en hij keek gauw weg. Ai, wat was dit moment beschamend.

Jayden haalde haar hand over zijn wang 'Sinds waneer luister jij naar Elliot' zei ze grijnzend. 'De smid is mijn vriend ja als je dat wilt weten' antwoordde ze maar.

Hij keek een beetje verlegen. 'Sorry.' Mompelde hij. 'Elliot flikt het gewoon weer, steeds opnieuw. Ik haat hem.'

'Shht, maakt niet uit' zei ze met een glimlach en ze draaide zijn hoofd zodat ze hem recht aankeek 'Elliot is een gluiperd, hij denkt dat hij alles kan maar eigenlijk kan hij niks...'

Hij glimlachte. 'We zijn altijd eerlijk tegen elkaar hé?' Vroeg hij.

Jayden glimlachte en dacht terug aan de ruzie van laatst 'Ja, altijd' zei ze hem en ze stak haar pink op. 'Zo eerlijk mogelijk' zei ze glimlachend.

'Ik ben altijd eerlijk tegen je.' Zei Benjamin en hij stak zijn pink ook op. Elliot had alweer gelogen.

Jayden glimlachte en deed haar pink om die van hem. Ze zweeg even. 'Vanavond is hij echt dood he en dan hangt zijn hoofd aan een paal...' zei ze met haar ogen neergeslagen.

Hij knikte. 'Sorry.' Hij sloeg haar armen om haar heen.

Jayden glimlachte en sloeg haar armen om zijn middel. Ze drukte zich dicht tegen hem aan en zuchte 'Nee, ik denk dat het maar moet'.

'Ik hoop dat ze zich zullen inhouden, maar ik denk van niet. Ik ken de verzetstrijders..' Mompelde hij

Ze frunnikte wat aan zijn shirt en zuchte 'Nee, waarschijnlijk niet... en toch hoop ik dat ze het niet te bont maken'

'Ik hoop voor jou dat Veras niet mee gaat. Hij is gruwelijk.' Mompelde hij en hij dacht vol afschuw terug aan die man. Als klein kind was hij helemaal blauw geslagen door die man. En uitgescholden, voor watje, voor lafaard, voor... wees.

Jayden zuchte 'Dan zal juist hij er wel bij zijn denk ik'. Ze tekende wat figuurtjes op zijn rug en keek even omhoog naar de lucht 'Ik denk dat het niet lang meer duurt..' mompelde ze.

Hij keek naar de zon. 'Ja, het is best laat. Ik denk dat Demian er al is.'

'Eigenlijk best komisch, mijn verloofde is nog niet dood en ik sta al lekker met jou te knuffelen' zei ze plagend en ze glimlachte.

'Misschien wordt hij nu gemarteld. Ik sta de verloofde bij in moeilijke tijden.' Zei hij grijnzend.

'Hm, dat mag ik wel' zei ze lachend en ze 'Hele moeilijke tijden, daarom heb ik ook heel veel hulp nodig' zei ze grijnzend en ze prikte hem plagend in zijn zij, maar liet hem niet los.

Hij kietelde haar en rolde haar op haar rug. 'Maar je hebt de verkeerde gepakt, deze kent geen genade.' Zei hij grijnzend.

'Aaaah' gilde ze en ze pakte hem vast 'En wanneer gaat deze gevaarlijke ontvoerder me laten gaan' zei ze gemaakt hulpeloos.

'Nooit meer.' Zei hij grijnzend en hij gaf haar de kieteldood. 'Geef je over!'

'Neee, ik geef me nooit over' zei ze kronkelend en lachend. Ze probeerde hem ook te kietelen maar dat lukte niet.

'Je. Blijft. Bij. Mij.' Zei Benjamin lachend en hij ging door met kietelen. 'Ik ken geen genade!'