Riviertje

Jayden liep door het bos. Ze had weer eens een vrij uurtje en had haar boog inmiddels gemaakt. Met haar dienstkleding nog aan wou ze wat gaan schieten op een boom langs het riviertje. Ze kwam bij het meertje en spande haar boog om vervolgens direct haar doel te raken, niet precies in het midden maar het kon er mee door.

Elliot liep verveeld door het bos. Zijn familie kwam hem echt de keel uit. Tot zijn eigen ergernis had hij zijn boos vergeten en kon hij zijn agressie niet afreageren op diertjes die toevallig voorbij rende. Toen hij in de verte wat tegen een boom hoorde slaan dacht hij dat er een domme vogel was die tegen een boom aangevlogen was en nu half dood op de grond lag, dus liep hij er snel naartoe.

Jayden hoorde achter zich geritsel 'Wie ben je en wat doe je hier' zei ze snel en ze draaide zich om met haar boog gespannen.

Elliot ging meteen achter een boom staan en lachte. 'Herinner je je me dan niet meer?' Het was haar dus, maar wat moest ze met dat wapen? 'Je weet toch wel dat je niet met wapens mag rondlopen en al helemaal niet op mensen met een hogere rang mag richten.' Zei hij en kwam rustig achter de boom vandaan.

Jayden slikte 'O, jij, nouja ik word niet graag verkracht door de hogere rangen' beet ze hem toe. Ze waren nu buiten, hier zouden de standen minder gelden hoopte ze. Ze liet haar boog zakken maar hield hem nog gespannen.

'Denk je echt dat ik me tot die groep ga verlagen. Dat jou mensen dat doen, oke? Maar ik niet.' Zei hij en kwam rustig dichterbij. 'Hoe kom je aan die boog?' Vroeg hij nieuwsgierig en bekeek het amateuristische ding.

Jayden zette rustig een paar stappen achteruit en zweeg. 'Kom niet dichterbij' zei ze kalm, ze wist dat ze het recht niet had dit te zeggen maar hij zou haar te makkelijk iets aan kunnen doen.

Elliot keek haar verbaasd aan. 'Weet je wel zeker dat je mij bevelen mag geven? Ik dacht toch echt dat jij een dienstmeisje was.' Zei hij en liep nog steeds op haar af. 'Waar heb je die boog vandaan?' Vroeg hij nu iets strenger. 'Ik zal je niet verlinken. Ik schiet zelf ook.'

Dat kon ze maar beter zo snel mogelijk raporteren. 'De boog komt bij alle andere bogen vandaan, kijk dan naar de simpele bouw..' zei ze zacht. 'En nee ik geef hier niet de bevelen meneer, maar ik waarschuw u wel' zei ze en ze liep nog een paar stappen naar achteren, hij kwam iets te dichtbij als je het haar vroeg.

Elliot grijnsde en zei rustig. 'Als je nog verder van me af gaat ben je doorweekt.' Hij bleef op haar aflopen tot hij recht voor haar stond. 'En nou wil ik een luid en duidelijk antwoord, anders duw ik je het water in.' Zei hij en keek haar recht in haar ogen aan.

Jayden keek hem boos aan en keek even achter zich. Oke nog een stap en ze zou in het water vallen. Of hij het nou deed of zij, ze zou toch wel in het water terecht komen. Toch had ze daar niet zo veel behoefte aan omdat ze dan zometeen aan iedereen moest uitleggen waarom ze zo nat was. 'Hm, deze boog moest getest worden nadat hij kapot was gegaan, daarom moest ik hem ook maken' loog ze toen maar, als hij haar toch niet goed gehoord had dan kon ze maar beter liegen.

'Maar voor wie is die boog dan, want het kan niet van een van de edele zijn. Kijk dan naar het materiaal. Ik moet er niet aan denken om met zoiets te moeten schieten.' Zei hij en keek afkeurend naar de boog.

Het was ook een standaard boog, slecht materiaal en dat soort dingen, dat wist ze. 'Voor heer Leoran meneer, hij heeft een zeer slechte smaak als het om wapens gaat' zei ze rustig. Ze bleef hem nu aankijken, hij zou een spelletje met haar spelen 'Wat doet u hier eigenlijk, zover van het kasteel' vroeg ze toen maar.

Elliot keek haar verbaasd aan. 'Ja, dat merk ik. Misschien moet ik maar weer eens bij hem langsgaan om hem er wat over te vertellen en om hem uit te leggen dat je bediendes geen wapens moet geven.' Even twijfelde hij of hij op haar vraag moest reageren en zei toen. 'Ik jaag op stropers.'

Jayden slikte. Die heer was er niet eens. Ze keek naar de grond en bewoog wat met haar voet. 'O, echt? Ik wist niet dat er stropers zaten hier' loog ze.

'Wil je me straks dan even maar de vertrekken van die heer brengen?' vroeg hij en grijnsde naar haar. 'Tegenwoordig zijn hoer zoveel stropers. Veel met pijl en boog, af en toe een die met vallen werkt.'

'De Heer is erg op zijn privacy gesteld, ik denk niet dat hij iemand toe gaat laten' zei ze onzeker. 'O ja? Daar heb ik nog niet van gehoord, ik dacht dat dit altijd zo'n veilig oord was voor mens en dier' zei ze rustig om te proberen van het onderwerp af tekomen.

'Hij maakt vast wel tijd voor mij.' Zei hij en keek haar verbaasd aan. 'Ket jij eigenlijk wel ooit op als er weer een stroper wordt gemarteld, of wordt opgehangen?'

Jayden keek bang naar de grond 'Nee meneer, ik ben altijd aan het werk' verklaarde ze. Ze liet het onderwerp van die heer maar snel rusten.

Elliot lachte en keek haar gemeen aan. 'Dat is waar, jullie hebben geen vrije tijd. Dat verdienen jullie niet.'

Jayden wierp een venijnige blik naar hem en duwde hem naar achteren nadat ze de boog losjes aan haar hand liet hangen. Ze liep langs hem heen en wou weg lopen 'Ik moet werken' verklaarde ze chagerijnig.

Elliot pakte haar bij haar bovenarms en trok haar ruw terug. 'Je werk kan wel wachten. Wij moeten nog wat afhandelen.'

'Meneer, ik denk niet dat dat nodig is' zei ze wanhopig en ze probeerde haar arm los te trekken.

'Weet je dan niet meer dat ik je zou straffen om je gedrag?' Hij pakte ook haar andere arm en grijnsde.