Watergrot

Hij grijnsde. 'Altijd al geweest.' Hij liep achter haar aan en wenkte haar. 'Deze kant op.' Zei hij. 'Je moet goed naar het water kijken, voor zover dat kan met zo weinig licht. Op de donkere plekken is het heel diep.' Hij ging voorop en waadde voorzichtig door de gang. 'Op een gegeven moment kom je bij een heel mooi gedeelte. Het lijkt net een oude schuilkelder.' Vertelde hij.

Jayden glimlachte 'Dat zou ik graag willen zien' zei ze vrolijk en ze probeerde zo goed als het kon de kleur van het water te onderscheiden met dit beetje licht.

'Volg mij, dan kun je geen misstappen maken.' Zei hij en hij sprong als het ware door het water, de druppels vlogen omhoog. Toen ging hij een hoek om en klom hij over een steen, aan de zijkant. Er was daarboven een opening. Hij gebaarde haar te volgen.

Jayden probeerde zo goed als dat kon zijn stappen te volgen maar voelde zich halverwege wegzakken, de jurk was te zwaar en zij net iets te klein 'Uhm Benjamin..' zei ze toen ze wegzakte. Ze probeerde boven te blijven maar het hielp niet, ze zakte naar beneden en kon met haar voeten niet bij de grond. Ze begon te hoesten half onderwater waar door ze nog meer water binnen kreeg.

Benjamin was al bijna toen de opening toen hij haar pas opmerkte. Hij liet zich van schrik vallen en kletterde eerst op een ondiep stuk voordat hij pas op kon staan. Ze was al onder water en een beetje paniekerig dook hij achter haar aan. 'Geen paniek, ik probeer je te helpen!' Riep hij en hij greep haar arm beet. Tevergeefs probeerde hij hen aan zijn andere arm omhoog te hijsen, maar de jurk vol water was loodzwaar.

Jayden hoorde zijn stem wel en voelde dat hij haar vastpakte, maar ze kon niks zeggen, haar mond zat vol water. Als hij haar nou naar een ondiep stuk kon trekken of iniedergeval iets kon doen voordat ze verdronk.

Het verschil tussen diep en ondiep was heel groot, het leek het een steile wand. 'Houd mij vast!' Riep Benjamin terwijl hij haar omhoog probeerde te hijsen. Hij vervloekte zijn magere armen, waarom was hij nou niet zo gespierd als Sindolf, dan zou het veel makkelijker gaan.

Jayden pakte zijn arm vast en probeerde zich omhoog te trekken. Ze voelde een soort zijwand en liet hem met een hand los waarmee ze naar de richel zocht om zich er boven op te krijgen. Bijna, nog heel even.

Toen Jayden grip kreeg liet hij haar los en pakte haar snel stevig beet bij haar heupen. Zo duwde hij haar een stuk omhoog, zodat zij op de richel kon klimmen.

Jayden voelde dat ze nu goed grip kreeg en kreeg haar hoofd boven water en kon zich zo met de hulp van Benjamin helemaal op de kant krijgen. Hoestend rolde ze om, met haar gezicht naar het plafond.

Benjamin kon ook weer boven water komen en hij greep de richel vast en trok zichzelf omhoog. Bezorgd boog hij zich over Jayden heen. Het was ijzig koel in de grot en Jayden haar jurk was kletsnat. Voorzichtig deed Benjamin de jurk open zodat haar hals en armen bloot waren. Hij blies in haar nek en wreef over haar armen.

Jayden proeste het laatste water uit haar longen uit en opende haar ogen toen weer. Ze zag dat de jurk helemaal nat was 'Vervloekt ding, het is vel te zwaar' mompelde ze. Ze glimlachte naar Benjamin en zag hem nog een beetje wazig. 'Bedankt' zei ze rustig en ze knipperde nog een paar kee rmet haar ogen om de waas weg te krijgen.

Benjamin hielp haar overeind. 'We moeten naar buiten, het is te koud hier.' Zei hij tegen haar. 'Volg me, ik zal voorzichtig lopen en val niet prinses.' Hij glimlachte naar haar.

'He, het is nog steeds Jayden voor jou hoor' zei ze plagend toen ze overeind was. Het was inderdaad koud, maar wat maakte haar dat nou uit. Ach, ze zou hem maar volgen. 'Oke dan, ik volg je wel heer' zei ze grijnzend en ze ging met hem mee.

'Helaas voor mij ben je nu ern prinses.' Zei hij eigenwijs. De opening van de grot vonden ze al snel en gelukkig scheen de zon. Benjamin trok zijn natte tshirt uit en gooide die over de rand van de grot, waar het kon drogen.

Jayden zuchte 'Shht, ik hou niet van dat woord' antwoorde ze hem en ze trok zich daarna even op de kant 'Ik vind ze best mooi die jurken, maar ik haat ze als het gaat om gebruiksvriendelijkheid en omgang' zei ze zuchtend. Ze keek hem even grijnzend aan en zonder shirt zo, was zeker niet verkeerd. Ze schudde haar hoofd even en voelde de lange rok van de jurk aan haar benen trekken.

Hij grijnsde. 'Joh, het lijkt wel of ze niet gemaakt zijn voor in het water. Wat raar!' Zei hij sarcastisch. Hij volgde haar blik en bekeek zo zijn lijf. Een beetje verlegen keek hij weer weg.

Jayden schudde haar hoofd even en lachte. 'Nee, zou het?'zei ze grinnikend. De jurk hing nog tot tien centimeter onder haar schouders en ze zuchte. Rustig begon ze de knoopjes los te maken om hem ook te kunnen laten drogen.

Een beetje ongemakkelijk keek Benjamin om zich heen toen Jayden haar jurk uit deed. Hij moest opeens weer aan de kus denken. Wanhopig probeerde hij die gedachtes weer weg te dringen.

Ze legde de jurk neer om te drogen en ging toen het water in, dit was beter, hierin kon ze ze zich tenmiste bewegen. Ze was er nu zelf wel aan gewend om zo te staan dankzij die irritante kleermakers maar goed. Ze probeerde Benjamin's blik te vangen 'He Benjamin.. is er iets?' vroeg ze toen ze hem in het rond zag kijken.

'Nee hoor.' Loog Benjamin en hij glimlachte, een beetje scheef misschien. 'Ga je zwemmen?' Vrieg hij lachend aan haar.

'Ik blijf even in het ondiepe stuk, dat was mijn plan althans, misschien moet ik toch maar weer op de kant komen' zei ze toen maar en ze klom toch weer op de kant. Het was fijn dat de zon scheen. Ze liet zich achterover op het gras vallen en keek glimlachend naar de lucht.

'Als alle kleding opgedroogd is zal je lieve man het ook niet merken.' Zei hij, en hij pakte zijn tshirt en kneep het uit.

'Hij is mijn man nog niet' snauwde ze terug 'Maar je hebt gelijk, als het droog is zal niemand er iets van merken' zei ze toegefelijk en ze keek even naar zijn silhouet en kneep haar ogen half dicht omdat de zon er in scheen.

'Bijna dan.' Mompelde Benjamin en hij legde zijn shirt weer in de zon op de grot. Hij ging naast haar zitten op het gras en keek naar zijn buik. Doordat hij zat waren er wat rimpelingen in zijn vel gekomen. Misprijzend pakte hij een velletje vast, het was zo dun alsof zijn vetlaag maar een milimeter in beslag nam.