Watergrot

'Top.' Zei Benjamin grijnzend.'Bedankt.' Hij keek Jayden dankbaar aan.

'Graag gedaan' zei ze knipogend. 'Zouden onze kleren al droog zijn?' vroeg ze hem toen haar blik even op haar jurk en zijn shirt viel.

Hij stond op en voelde aan de stof. 'Het kan ermee door.' Zei hij en hij pakte de jurk.

Jayden glimlachte 'Hij zal niks merken' zei ze vrolijk en ze stond op waarna ze de jurk van Benjamin overpakte en hem weer aantrok. 'Gewoon veel rondjes draaien en dan is die helemaal droog' zei ze lachend.

Hij glimlachte, maar keek wel een beetje droevig naar de jurk. 'Kun je vast oefenen.' Zei hij terwijl hij ook zijn eigen shirt pakte en weer aantrok.

Jayden lachte even en maakte de knoopjes vast. Ze draaide een paar rondjes maar werd al snel duizelig. 'Pff, dat valt nog niet mee' zei ze hijgend. Ze liep waggelend naar haar schoenen toe en hield die in haar hand.

Benjamin grinnikte en schudde zijn hoofd. 'Je moet nog veel leren.' Zei hij grijnzend. 'Dit kan ik nog beter.'

'Dan zie ik je zometeen in een jurk en met hakken zeker?' zei ze plagend. 'man hier word je duizelig van' zei ze half lachend.

'Als het kon, liep ik de hele dag op hakken.' Zei hij plagerig tegen Jayden.

'Ja Tuuurlijk, ik wist wel dat je een geheim had' antwoorde ze plagend. Ze liep naar hem toe en grijnsde, ze trok de schoenen nog steeds niet aan, ze wou niet. Ze liepen te irritant.

'Ik denk dat je geliefde met smart op je zit te wachten.' Zei Benjamin droevig.

'Shht, niks over hem als wij met zijn tweeën zijn oke?' zei ze glimlachend. 'Hij blijft maar even wachten hoor' zei ze hem grijnzend.

Benjamin glimlachte en ging op een rotsblok zitten. Zo keek hij naar Jayden.

Jayden glimlachte en probeerde nog een keer rondjes te draaien nadat ze haar schoenen weer neer had gegooid. Toen ze het wel weer genoeg vond keek ze even naar Benjamin 'He, je bent verviervoudigd wist je dat' zei ze grijnzend. Ze werd duizelig van dat rondjesdraaien en toch deed ze het.

Hij grijnsde. 'Kom eens.' Hij pakte haar handen vast en draaide haar in een pirouette. 'Zo doe je dat.' Zei hij tevreden.

Jayden glimlachte en draaide een makkelijker te draaien rondje. 'Dank je' zei ze dankbaar 'Ik kan echt helemaal niks van dat hele adel zijn' zei ze met een zucht. Ze bleef staan en was niet misselijk geworden van die laatste draai maar nog wl van haar eigen geronddraai.

'Hm, misschien past dienstmeisje zijn dan beter bij je.' Zei Benjamin glimlachend.

'En dan word het ons niet verboden elkaar te zien' voegde ze eraan toe. Ze keek hem even aan en glimlachte 'Ik en adel gaat ook niet samen denk ik' zei ze rustig. Ze liet zich op het gras zakken en bleef zo naast haar schoenen zitten 'Wanneer moet jij eigenlijk weer terug aan het werk?' vroeg ze even geïnteresseerd en ze gaapte even.

'Eigenlijk nu, maar vandaag is de kokkin er en die is niet zo streng.' Hij grijnsde. 'Maar ze is ook een echte bemoeial en ze zoekt overal iets achter. Ik mag wegblijven zolang ik wil, zolang het maar met een méisje is.' Zei hij afkeurend. 'Het liefst wil ze daarna verslag.' Hij haalde zijn schouders op. 'Ach, ze moet hij hobby ook ergens vinden hé?'

Jayden lachte even 'Zeg haar maar dat ik je vaker kom stelen' zei ze plagend. Had zij maar zo'n baan. Tegen de adel moest je altijd te formeel zijn en dergelijke.

'Dat kan niet meer als je van adel bent.' Bevestigde hij nog een keer. Hij keek droevig naar het kasteel en zag tot zijn schrik voor het raam Demian staan. Hij wees ernaar. 'Kijk.'

Jayden keek meteen naar de richting van zijn vinger 'O nee' kreunde ze. Snel pakte ze haar schoenen en rende ze naar het volgende stukje bos waar ze zoiezo niet zichtbaar zou zijn. Ze wenkte Benjamin even en wachte.

Benjamin liep rustig naar haar toe. 'Hij heeft je al gezien.' Zei hij, en hij schudde lachend zijn hoofd door Jayden die een beetje zat te klunzen.

'Dat is zo gemeen' zei ze met een diepe zucht. Toch lachte ze ook even 'Ik denk dat ik maar eens moet gaan om wat uit te leggen...' zei ze rustig. 'Ik zie je snel weer?' vroeg ze hem en ze omhelsde hem snel even waarna ze hem ook snel weer los liet.

'Ik hoop tot gauw ja.' En hij grijnsde, niet wetend dat de volgende heel anders zou verlopen.