Grotten

Sindolf verveelde zich mateloos en liep verveeld de grotten binnen, vandaag had hij niks te doen en in het kasteel was ook niet al te veel te beleven dus besloot hij naar de uil te zoeken die hij de vorige keer dat hij hier was zag wegvliegen. Sindolf keek om zich heen maar kon geen levend wezen bekennen. Hij ging op een steen zitten en leunde tegen de rotswand.

Zijn vader was boos geworden en zo snel als hij kon was hij weggegaan. Boos liep hij door het bps en schopte een steentje vooruit. 'Rot vader met zijn rot regels.' mompelde hij en liep stug door.

Sindolf hoorde iemand praten buiten de grot en kroop in een hoekje waar niemand hem zag om maar af te wachten wie het was.

Elliot zag een grot en ging net langs de grot tegen de wand zitten. Het was hier veels te rustig. Niks te doen, maar het was altijd beter dan bij zijn vader zijn.

Sindolf haalde geruisloos de dolk uit zijn zak en zag slechts de rug van de man die voor hem stond. Geruisloos kwam hij overheind en drukte hij de dolk op de keel van de man. "Wie ben jë?", vroeg Sindolf.

Elliot schrok zich dood. 'Hoe durf je.' gromde hij, maar verroerde geen spier. 'Elliot Varlow.' Zei hij nog snel en probeerde iets te verzinnen om hier weg te komen.

"oh jij bent het wees niet bang ik doe je niks maar er lopen hier nu eenmaal rare mensen rond"Sindolf haalde rustig het mes van Elliot zijn keel en stopte het terug in zijn zak. Wat doe jij hier eigenlijk

Elliot draaide zich woedend om. 'Het gaat je helemaal niks aan wat ik hier doe. Hoe durf me aan te vallen. Hoe durf je op zijn minst een mes bij te hebben?'

Ik heb altijd een mes bij me en ik val je niet aan. bloed je dan? heb je dan pijn? nee dat bedoel ik. Jij bent toch de zoon van Lord petram? ik dacht dat di niet zo laf was om gelijk te gaan zeuren als iemand voorzichtig is. Er lopen hier tegenwoordig niet al te gure gasten rond

'Je viel me wel aan. Ik ben dan wel niet zijn zoon, maar ik heb meer macht dan jou hele familie bij elkaar, dus waag jet niet in nog eens zo tegen mij te spreken.' zei hij nog steeds woedend.

"Mij maak je niet bang ik ben zo vrij als ik wil en mijn familie is ook goed bevriend met die van Lord petram dus ik ben niet bang. Maar jij bent wel snel aangebrand zeg haha" Sindolf kijkt Elliot spottend aan en staat nonchalant tegen over hem

Elliot hield zich nog maar net in en zette zijn nagels in zijn hand. 'hou je kop dicht schoft.' Gromde hij en keek van hem weg. 'Je familie verdient die vriendschap niet me zo'n zoon. je bent een schande.'

hoor wie het zegt wie gaat hier nou huillie huillie doen om dat ik voorzichtig doe? ik bedoel het huis niet kwaad ik kan ook niet weten dat jij het was en toen ik wist dat jij het was liet ik je togh gaan dus wat is je probleem, gozer.

Elliot tolereerde het niet meer en greep hem bij zijn keel. 'Hoe durf je zo tegen me te praten. Je moet je plek kennen.' hij duwde hem weg en draaide zich om. 'Het is dat ik een goed humeur heb, maar anders.'

"Een goed humeur? nou niet te merken." Je denkt dat je alles bent hea" Zei Sindolf opnieuw op een spottende toon.

Elliot had er genoeg van en pakte het mes uit zijn schoen. 'Nu ben ik het zat.' Schreeuwde hij en liep woede d met zijn mes gereed naar de jongen.

Sindolf greep ook zijn mes en vroeg: "wat wil je doen ik win het zoizo maar het zou jammer zij als je de macht niet kon overnemen. Het is zo zonde als ik je dromen verpest door je te doden..."

'Wie zegt dat je wint onderkruipsel?' Zei hij en keek onderzoekend maar zijn mes. Die jongen zou sterven, ook al was het het laatste wat hij deed.

Ik heb genoeg ervaring al sinds mijn geboorte vecht ik met messen en ik denk niet dat Lord Petram het heel erg zal vinden als ik hem jou hoofd laat serveren hij weet ook donders goed dat jij de macht wilt.

Elliot grijnsde en keek nog steeds naar zijn mes. 'Je weet ook helemaal niks, maar als je vanaf boven mee kan kijken, dan zal jet je spoedig allemaal duidelijk worden.'

Kom maar op.

Elliot grijnsde en ging klaarstaan. 'Hier zul hè nog spijt van krijgen.' Zei hIj spottend en bestudeerde zijn houding en bewegingen.

Sindolf wist dat hij dit ging winnen hij had immers al zijn hele leven met messen gevochten maar een groter dilemma was hoe hij het zou oplossen hij kon hem neersteken maar dan zou hij op het kasteel flinke problemen krijgen en zijn vader misschien wel ontslagen worden hij moest hem dus zien te ontwapenen zonder blijvend letsel dit kon nog een hele klus worden.
Sindolf stond klaar en wachte op de aanval van Elliot.

Elliot haalde een keer uit en stapte meteen weer terug in verdediging.