Bloesempad

Bezorgd legde ik nu een hand op zijn onderarm. 'Benjamin, je maakt me bang. Wat bedoel je?' vroeg ik nu .

Hij keek haar wazig aan. 'Ik. Moet. Weg. Elliot.' Het likte hem niet om hele zinnen uit te brengen, haperend kwam het eruit. Wankelend stond hij op.

Ik keek hem verbaasd na, maar besloot hem maar alleen te laten gaan. 'Benjamin, pas op jezelf alsjeblieft,' zei ik en ik pakte de bloemen bij elkaar en bond er snel weer een touwtje omheen.

Benjamin knikte en liep weg. Zijn gedachten liepen allemaal door elkaar, het lukte hem niet meer om normaal te blijven doen.

Ik stond op en liep hem toen op een afstandje achterna. Ik moest weten of hij goed aan kwam bij het kasteel, maar wilde hem ook alle tijd voor zichzelf geven.

Benjamin liep met langzame krachtige stappen naar het kasteel terug. Hij had niet door dat iemand hem achterna liep

Hij kwam ongeschonden aan en dat was het moment dat ik omdraaide en terug naar huis ging.

Hij liep regelrecht baan zijn kamer en ging daar op het bed zitten.