Elizabeth's vertrek

Petram knipte in zijn vingers en de mannen lieten haar los. 'Ik weet niet of ik je nog wel kan vertrouwen, maar schiet op. Er staan meer mensen op hun dood te wachten.'

Ik wist wat ik in de brief ging zetten:

'Beste Vader en Moeder,

het spijt me heel erg dat ik van huis ben weggelopen. Ik zit nu in ford Petram en sta op het punt vermoord te worden omdat ze mij verdenken van verraad. Ik heb jullie alle jaren informatie gegeven en dit zal mijn laatste informatie zijn aan jullie: Ik zal niet meer in jullie leven aanwezig zijn. Mijn jeugd bij jullie was heel eenzaam, daarom ben ik weggelopen. Als jullie je schuldig voelen: Ik vergeef jullie!

Groeten,

Jullie dochter Elizabeth.'

Ik gaf de brief aan Petram zodat hij hem door kon lezen.

Petram bekeek de brief even en schudde zijn hoofd. 'Ik weiger dit te versturen. Ik zoek geen ruzie met je ouders.' Zei hij en gaf de brief terug. 'Verander het of sterf meteen. Dan hoef ik die informatie niet.'

Ik streep het stukje: 'Ik zit nu in ford Petram en sta op het punt vermoord te worden omdat ze mij verdenken van verraad.' door en geef het terug. 'Nou beter? Trouwens, je krijgt toch ruzie met mijn vader en moeder. Het is niet te ontlopen.'

'Dat zien we dan wel weer.' Zei Petram en floot een keer. De bewakers pakte haar weer vast en er kwam een andere bewaker om de brief te aan te pakken. 'Naar het Italiaanse koningshuis.'

ehum, je wist nog niet waar ik woonde, dat was mijn informatie...
----
'Als mijn ouders weten dat ik dood ben zullen ze legers sturen om dit kasteel te vernietigen. Ze zullen kwaad zijn en geen genade kennen. Dus een soort oorlog is niet te voorkomen.' zeg ik. 'Dat was mijn informatie voor jou. Nu is aan jou de keuze: Wil je mij vermoorden en de oorlog aangaan of laat je me vrij en bescherm je iedereen in dit ford?' vraag ik sluw.

Boeie
_______________

Petram dacht even na en schudde zijn hoofd. 'Verraders worden gestraft en mijn leger kan heel wat hebben.' Hij knikte naar de bewakers die haar meesleepte naar de kerkers. Daar kon ze nog even verblijven tot haar lichaam levenloos op de markt hing.

Ik werk tegen maar het heeft geen zin om tegen te werken. 'Je krijgt hier zo'n spijt van, Petram!! En ik houd me aan mijn woord!' roep ik hem na voordat ik de kamer uitgesleurd word. Het is hopeloos.

Petram keek haar na en ging toen op haar bed zitten. Nu waren al zijn "kinderen" zo goed als dood. Nu had hij alleen die rot Elliot nog.