Paardenstallen

Sindolff sprong snel van het paard en vedween in de donkere nacht.

Jayden wachtte in haar rijkleding op de hoek van de stallen waar ze met Benjamin had afgesproken, het was ongeveer twee uur 's nachts en ze hoopte dat hij uit zijn bed had kunen komen. Ze grijnsde even bij de gedachte dat hij mokkend uit zijn bed kwam omdat hij het liefst verder wou slapen, maar ach. Hij moest er iets voor over hebben om te leren rijden.

Slaapdronken wankelde Benjamin naar de paardenstallen. 'Waarom moet dit midden in de nacht gebeuren.' Mopperde hij. 'Ik zou gek worden als ik jou was. En als je mij in mijn droom niet had gekust was ik ook nooit wakker geworden.' Hij kuste haar op zijn mond en zijn zware oogleden gingen meteen iets verder open staan. 'Waar doe ik dit voor.' Zuchtte hij toen hij de lucht van de paardenstal opsnoof en zijn neus dicht moest knijpen.

Jayden lachte zachtjes 'Ook hallo' zei ze plagend en ze kuste hem snel terug. 'Omdat onze handen afgehakt worden als ze weten dat we een paard stelen, ik noem hem zelfs al mijn paard' zei ze grinnikend. Ze kuste hem snel nog een keer en glimlachte 'Kom, ik had je beloofd te leren rijden, dus dan ga ik dat ook doen' zei ze met een glimlach en ze liep naar de stal van Levano toe. Ze begroette het paard, dat haar gelukkig herkende en niet te veel lawaai maakte. Naast Levano stond Xerez. 'Nou, jij neemt die maar vanacht Benjamin, word de prins op het witte paard' zei ze met een grijns.

Benjamin keek een beetje onbeholpen naar het beest. 'Hij stak zijn hand uit en aaide het dier. 'En nu?' Vroeg hij vragend aan haar. Hij zag er hulpeloos uit, met de ongeduldige Xerez naast hem, die begreep dat er iets ging gebeuren.

Jayden glimlachte 'Nou, nu maken we ze even snel schoon en dan zadelen we ze en dan gaan we ze rijden, ik denk dat ik je vandaag alleen het rijden leer, ik regel de rest wel even' zei ze met een glimlach en ze pakte snel de borstels waarmee ze eerst Xerez borstelde, hoeven uitkrabte en manen en staart deed. Ze liet de stal half open staan en pakte snel het zadel en hoofdstel. Eerst deed ze snel het hoofdstel in en legde ze het zadel op zijn rug. Ze maakte de singel vast en leidde hem zijn stal uit 'Nou, alsjeblieft' zei ze glimlachend en ze overhandigde hem de teugels om ze even gewoon vast te houden. Snel verdween ze weer om Levano klaar te maken, de zwarte hengst met de bles en de witte sokjes. Toen ook hij klaar was liet ze hem nog even op stal staan en liep ze weer naar Benjamin toe. 'Tja, nu nog erop he' zei ze met een grijns. Ik neem aan dat je weet dat je linkervoet hierin moet en je rechtervoet aan de andere kant?' zei ze.

Benjamin had lekker staan kijken hoe Jayden bezig was, maar nu moest hij er zelf aan geloven. 'Oh echt? Ik dacht dat je met je hoofd naar de staart moest zitten als je paardrijd.' Zei hij plagerig en hij pakte de teugels, met zijn andere hand het zadel en probeerde op het paars te klimmen. Maar Xerez had blijkbaar geen zin in zijn gekluns en zette een stapje opzij, waardoor Benjamin naar achteren viel.

Jayden moest haar lachen in houden, maar waarschijnlijk zou hij dat al merken, hij merkte alles. 'Weetje laat die teugels nog maar even, gewoon twee handen het zadel en je dan optrekken, niet zo moeilijk als het lijkt hoor' zei ze glimlachend en ze trok aan de teugels van Xerez met haar ene hand en stak haar andere hand uit naar de gevallen Benjamin.

Benjamin trok een zielig gezicht. 'Niet lachen jij.' Zei hij beteuterd. Het ging nu al niet, en hij zat nog niet eens op het paard... Maar hij zette door en met veel zwaaiende benen zat hij uiteindelijk op het beest. Zelfvoldaan keek hij haar aan. 'Nou, zo moeilijk kan de rest toch niet zijn?' Zei hij grijnzend.

'Ik lach niet, ik doe alsof' zei ze glimlachend. Ze trok even een raar gezicht van de manier dat hij op het paard klom en hield Xerez tegen om welke kant dan ook op te gaan. 'Jaja, wat heb je ineens veel zelfvertrouwen meneertje' zei ze lachend, wetend dat hij een grapje maakte. Ze sloeg de tegels over het hoofd van Xerez en gaf ze zo aan Benjamin. 'Oke, doe de teugels onder je wijsvinger, middelvinger en ringvinger en doe je pink onderlangs.. dan maak je een soort tonnetje en leg je je duim er bovenop' zei ze hem. Ze deed het even voor en liet het toen aan hem over. Toch hield ze Xerez nog even in de gaten, dat hij niet opzij sprong zodat hij eraf zou vallen.

Benjamin tuurde geconcentreerd naar de teugels. 'Wijsvinger, middelvinger, ringvinger erover..' Herhaalde hij. 'En de duim?' Hij keek vragend naar haar.

'Zo' zei ze terwijl ze zijn duim bovenop de teugel legde 'Dan schiet die minder makkelijk weg' zei ze met een knipoog. Als je je hak in zijn flank drukt dan gaat hij vooruit, geef wat kneepjes in de teugels om hem aan de teugel te laten rijden en een beetje trekken om hem te laten stoppen, niet te hard trekken dan doet hij het niet... denk je dat het je lukt?' zei ze met een glimlach, eigenlijk wou ze Levano wel gaan halen maar ze durfde het nog niet helemaal aan.

Benjamin knikte en na wat gepruts met de teugels lukte het hem. 'Makkie.' Zei hij grijnzend tegen Jayden. Een beetje overmoedig schopte hij het dier keihard in zijn flanken en het dier stoof even vooruit. Benjamin was hier niet op bedacht en hij tuimelde van het paard af. 'Au..' Kreunde hij. 'Misschien ligt mijn talent toch niet hier...'

Jayden zuchte en liep eerst naar Benjamin toe om hem eerst een kus op zijn voorhoofd te geven en hem vervolgens omhoog te helpen. Ze hoopte dat ze niemand wakker hadden gemaakt en ving vervolgens Xerez weer. 'Oke, en nu iets eleganter erop' sprak ze hem bemoedigend toe.

'Nog een keer op dat vervloekte beest?' Kreunde Benjamin maar hij spuugde wel even in zijn handen, en veegde ze af aan zijn broek. Vastbesloten hees hij zich nog een keer op. Het zag er nu al iets beter uit. Hij pakte de teugels weer op de ingewikkelde manier vast en keek toen naar Jayden. 'Ik wacht wel, dan kan jij dat andere mormel halen.' Zei hij.

Jayden lachte 'Blijf er nou zelf maar gewoon opzitten en word niet overmoedig oke, dan haal ik Levano snel even op' zei ze glimlachend en ze draaide zich om. Ze rende over de stenen naar de stal waarbij je het zachte tikken van de rijlaarzen hoorde. Ze haalde levano en bracht hem naar het gras, waar ze makkelijk opsteeg en de teugels ontspannen vasthield 'Nou, eens kijken, stel je tenminste in op dat het paard altijd een onverwachte beweging kan maken, houd je rug recht en een hoek in je armen.. en dan gewoon rustig proberen.' zei ze hem en ze liet Levano met een zacht tikje van haar hak rustig stappen en bleef toen staan. Ze liet hem omdraaien en wachte totdat hij zou komen.

Benjamin probeerde het met een even zacht tikje, maar bij hem was het natuurlijk veel te hard en het paard ging veel harder dan hij wilde. 'HO! Stop!' Riep Benjamin paniekerig en hij trekte keihard aan de teugels.

Jayden keek hoofdschuddend toe en zette Levano in galop achter Xerez aan 'Ontspan je nou eens gek' zei ze hem en ze nam de teugels van hem over. Ze liet Levano met een kort kneepje en rukje tot stappen overgaan en nam zo Xerez mee in die gang. 'Oke, nu je eindelijk gewoon stapt..' zei ze met een zucht, maar ook met een glimlach. Waar was ze aan begonnen.. het was echt nog hopeloos, maar hij ging en zou het kunnen dacht ze bij zichzelf.

'Het stomme beest luistert gewoon niet.' zei hij half lachend, hij wist zelf ook dat dat onzin was. Hij probeerde de teugels iets meer ontspannen vast te pakken en merkte nu pas dat hij reed. 'He, ik doe het wel gewoon hè.' Zei hij grijnzend. 'Maar hoe stuur je dit ding eigenlijk?'

Jayden had zijn teugels nu los gelaten en glimlachte goedkeurend 'Nou, je lijkt al bijna op de prins op het witte paard'zei ze plagend. 'Je beweegt je linkerhand naar links en houd je rechterhand, met teugel strak tegen zijn nek aan, dan ga je naar links en andersom ga je naar rechts' legde ze hem uit.

Benjamin knikte, maar durfde het niet uit te proberen. Die paarden waren onbetrouwbaar als wat. Hij keek haar glimlachend aan. Hoe ze daar zat... ze hoorde er gewoon, en in tegenstelling tot bij hem deed het paard keurig wat ze wilde.

Jayden klopte Levano even rustig op zijn hals en hij schudde zijn hoofd even. Ze glimlachte en keek toen even naar Benjamin, naast haar. 'Weetje, misschien is stappen alleen voor deze avond al genoeg, laten we het bos een beetje doorlopen' stelde ze voor.

Dat leek Benjamin wel een goed idee. 'Ja, dat lijkt me ook.' Zei hij grijnzend. Ik weet niet of ik het overleef als we nog meer gaan doen nu.'

Jayden glimlachte en keek even naar de halfvolle maan die hun een beetje licht gaf. Ze zuchte diep en stapte rustig door, het bos in, waar het over het algemeen donker was.

Benjamin volgde haar, stuurde heel voorzichtig bij. Het leek hem niet echt fijn om tegen een boom aan te knallen ofzo. In het bos kwam hij weer naast haar rijden.