Paardenstallen

Jayden keek hem vanuit haar ooghoeken een beetje dromerig aan en reed kalmpjes door.

Benjamin voelde zich voor het eerst op dit beest een beetje rustig worden. Het dier stapte door en hij kon even verzitten, hij was niet meer zo wiebelig dat hij eraf viel. 'Dit is best leuk.' Merkte hij op. 'Je zit lekker hoog.'

Jayden grijnsde 'Jep, toch wel he' zei ze hem plagend en ze gaapte even. Ze snapte niet hoe ze het zo vol kon houden, misschien zou ze er een keer bij neervallen, maar nog niet nu.

Toen Jayden gaapte besefte hij pas hoe zwaar zijn oogleden op zijn ogen drukte. Hij liet voorzichtig een hand los en wreef in zijn ogen. Pfft, straks zou hij nog neervallen. Om wakker te blijven floot hij een deuntje. Het was een deuntje wat zijn oom Clovis hem had geleerd, toen hij nog bij hem was. Volgens Clovis floot zijn vader het altijd en zong zijn moeder erbij mee, tijdens hun reizen. Hij wist alleen de tekst niet die er bij hoorde, die had Clovis hem nooit geleerd.

Jayden hoorde het deuntje en glimlachte, ze kende het niet maar het klonk wel leuk. 'Misschien moeten we maar teruggaan' zei ze vermoeid, in een keer was het gekomen, de vermoeidheid.

Benjamin knikte. 'Goed plan.' Geeuwde hij. Anders sta ik straks in de soep te slapen ofzo.'

Jayden lachte kort, maar vermoeid, alles wat ze nu deed was vermoeiend. Ze liet Levano met een snelle draai omkeren en wachte op Benjamin, hij zou wel weten hoe het moest.

Benjamin drukte met één been voorzichtig in de rechterflank van het paard en trok de teugels naar links.

Jayden glimlachte, hij kreeg het door. Ze sprak niet maar stapte rustig terug richting de stallen. 'Eind sprint? Denk je dat dat lukt?' vroeg ze zacht.

Benjamin grijnsde. 'Natuurlijk.' Hij kwam voorzichtig naar haar toe gestapt en ging toen naast haar staan. 'Drie, twee, een?' Vroeg hij.

Jayden glimlachte 'Oke dan' zei ze vrolijk en net even na het woord één, spoorde ze Levano aan om in galop naar de stallen te rennen. Dit was heerlijk, haar haren wapperden mee met de wind en ze voelde hoe de wind nu ook in haar nek kwam. Met een gelukzalige zucht rende ze verder, net op het randje van rengalop.

Benjamin had zich al schrap gezet en toen hij één zei zette hij zijn hakken stevig in de flanken. Het beest stoof vooruit en Benjamin hobbelde op het paard op en neer. Hij greep zich vast om niet te vallen aan de haren van het beest waarvan hij de naam alweer was vergeten.

Jayden hield in toen ze net voor het stenen pleintje waren. Ze stapte soepel af en nam Levano bij de teugels. Ze keek even over het pleintje of er niks was veranderd en glimlachte.

Benjamin kwam ook tot stilstand, maar vraag niet hoe. Opgelucht sprong hij van het paard af. Dit ging dan wel weer behendig. Hij pakte ook de teugels van 'het paard' en liep naar Jayden toe. 'Nou, het was best leuk.' Zei hij. 'Maar dit beest haat me volgens mij.' Hij knikte naar zijn paard, die hem inderdaad vol haat aankeek.

Jayden glimlachte 'Ja je wilt niet weten hoe vaak ik er af ben gedonderd de eerste keer' zei ze grijnzend en ze zette levano in de stal, zadelde hem snel af en bracht de spullen terug. Ze liep weer terug naar Benjamin en glimlachte 'Zo' zei ze vermoeid en ze sloeg een hand voor haar mond toen ze weer moest gapen. 'Doe jij hem of samen?' vroeg ze en ze keek even naar Xerez.

'Samen.' Zei Benjamin. 'Oftewel, doe jij het maar. Dat beest gaat me schoppen.' Het leek inderdaad of Xerez dat wilde doen. Het paard beet boos naar de handen van Benjamin, die ze maar snel terugtrok.

Jayden grijnsde en trok Xerez weg toen hij Benjamin wou bijten. Ze vloekte even binnensmonds en liet hem de stal in lopen waar ze hem afzadelde en ook zijn spullen bracht ze terug. Toen ze klaar was gaapte ze nog even en ze had het gevoel dat haar ogen nu dicht zouden vallen. Ze moest wakker blijven mompelde ze in zichzelf. Ze liep naar Benjamin terug en glimlachte 'O, ik heb zo'n zin om te slapen' mompelde ze en ze keek hem even aan.

Benjamin knikte. 'Welke kamer kies je voor vannacht?' Vroeg hij en hij legde zijn arm om haar schouder.

'Hm, ik denk de oude... die is vertrouwder, ik verdrink in dat andere bed' zei ze grijnzend en ze leunde een beetje tegen hem aan 'Kom je mee? Of ga je alsnog naar de keuken?' vroeg ze rustig.

Hij schudde zijn hoofd. 'Ik ga niet naar de keuken terug. Als ik terug ga merken ze dat ik er niet ben geweest.' Hij glimlachte. 'Zal ik anders met jou mee gaan? Als je nog een extra matras voor op de grond hebt. Of een bank, of een stoel. Ik slaap overal.' Zei hij grijnzend.

'Graag' zei ze met een glimlach 'Pff, het bed is groot genoeg voor twee hoor' zei ze met een grijns en ze liep met hem richting het kasteel.

Hij kreeg een glimlach op zijn lippen en hij liep met haar mee.

-

Meeten op haar kamer?