Jayden's slaapvertrek.

'Ik heb hem vermoord.' Zei Benjamin rustig. 'Maar Mavis hielp me. En Mavis is dood, door Vares.' Benjamin keek een beetje somber voor zich uit.

Jayden voelde een soort trots in zichzelf opwellen en glimlachte gemeend. 'Daar zullen ze blij mee zijn bij de groep' zei ze een beetje plagend, maar ze was wel blij. 'Mavis ook? Maar hij deed toch nooit wat ergs?' mompelde ze.

'Hij wilde me helpen Vares aan te vallen. En toen heeft Vares Mavis vermoord.' Hij zei het een beetje nonchalant, om niet te laten merken wat het met hem deed. 'Ik hoop dat ze er niet achterkomen, dan leef ik niet lang meer.'

'Ze zullen er wel achter gekomen zijn, maar ze doden je niet want dan moeten ze dat hier in het kasteel doen of in ieder geval op de grond van hier... Oke misschien doen ze het wel, maar het mag niet het kan niet en het gebeurd niet' mompelde ze koppig en ze ging nog wat dichter tegen hem aanzitten zodat ze door haar borst zijn hartslag kon voelen, alsof hun harten metelkaar praatte.

'Dan moet ik mijn hele leven in dit rotkasteel blijven.' Hij keek haar pijnlijk aan. 'Dat is een nachtmerrie.'

'Nee, dat houd je niet vol' zei ze met een glimlach. 'Misschien moet ik eens daar gaan peilen of ze al iets weten en wat ze dan weten... Dan weten we het zeker' zei ze pijnzend en ze keek hem nadenkend aan.

Benjamin knikte. 'Dat lijkt me een goed idee. Als het goed is weten ze niet dat wij iets met elkaar te maken hebben.'

'Als het goed is niet nee, dat zal ik dan ook maar even bewijzen' zei ze glimlachend. 'Ik heb je zo gemist' mompelde ze toen nog en ze gaf hem snel een kus op zijn lippen. 'Waneer zal ik gaan?' vroeg ze toen.

'Kijk je wel uit dan?' Vroeg Benjamin bezorgd. Hij merkte dat hij haar kussen had gemist. 'Dat mag je trouwens zelf weten.'

Jayden grijnsde 'Ik zal proberen niet verliefd te kijken als ze je naam uitspreken oke' zei ze plagend. 'Dan ga ik morgen wel, vanacht is een beetje nutteloos om te gaan en ik wil nu nog niet weg' zei ze hem met een glimlach.

Benjamin keek naar buiten. Het was een heldere hemel, vol met fonkelende sterren. 'Ik ben niet moe.' Gaf hij toe. 'Ga je mee naar buiten?'

Jayden glimlachte 'Graag' zei ze zacht en ze maakte zich rustig los uit de omhelzing.

Hij pakte haar hand en trok haar omhoog. 'Waar gaan we heen?' Vroeg hij.

Jayden glimlachte en trok hem vrolijk mee 'Ik weet wel wat' zei ze met een ondeugende glimlach, niet van plan hem te vertellen waar ze naartoe gingen.

Benjamin glimlachte. 'Ik ben benieuwd.'