Jayden's slaapvertrek.

Jayden huilde zachtjes maar schrobte daarna met een washand alles weer weg, al het vuil van haar lichaam. Ze scheerde haar benen en haar oksels voordat ze haar binnengebrachte kleding aantrok. Het was prachtig met alle sieraden en tierenlantijntjes. De schoenen waren misschien net ietsje te groot maar dat maakte niet zo veel uit. Toen ze alles aanhad en helemaal droog was liep ze voorzichtig de badkamer uit, terug naar haar kamer waar ze Demian al op haar zag wachten.

Demian keek verbaasd op toen ze binnenkwam en liep met open mond op haar af. 'Wauw.' Zei hij en glimlachte naar haar. 'Draai eens een rondje.' Vroeg hij en bestudeerde haar goed.

Jayden glimlachte en draaide rustig een rondje. 'Demian.. het is echt ongelofelijk mooi allemaal..' zei ze verwonderd.

'Je verdient het.' Zei hij en keek onder de indruk naar haar jurk. 'Je bent een echt prinses.' Demian pakte haar hand en kuste die. 'Je verdient het beste.'

Jayden grijnsde en keek hem met een lichte blos op haar wangen aan. Haar hand gloede nog een beetje na van de kus die hij erop had gegeven en ze glimlachte en maakte een lichte buiging.

'Als je nog iets nodig hebt hoor ik het wel, maar nu ga ik regelen dat al je spullennaar e nieuwe kamer worden verplaatst.' Zei hij en knikte een keer naar haar.

Jayden knikte en was benieuwd naar hoe haar nieuwe kamer eruit zou gaan zien.

Toen de bediende de spullen kwamen halen nam hij haar bij haar arm en liep hij rustig de kamer uit. 'Dan hoef je tenminste niet meer zo ver te lopen naar de luxe.' Zei hij lachend.

Jayden glimlachte en liep mee aan zijn arm 'Nee, dat zou inderdaad wel fijn zijn' zei ze grijnzend.

Demian bleef voor de deur staan. 'Doe hè ogen dicht.' Zei hij plagend en legde een hand voor haar ogen.

Jayden glimlachte en sloot zoals hij zei haar ogen. 'Oke' zei ze glimlachend en ze hield haar ogen stijf dichtgeknepen.

Elliot leidde haar naar het midden van de kamer en haalde zijn hand weg. 'Welkom in je nieuwe kamer.'

Jayden durfde haar ogen nog niet open te doen maar was wel bang geweest dat ze zou struikelen, wat gelukkig niet gebeurd was. Jayden opende voorzichtig haar ogen en keek om zich heen. Haar mond viel een beetje open van verbazing 'Het is prachtig' zei ze gelukkig.

Demian glimlachte en ging op het grote twee persoonsbed zitten. 'Ik zei toch dat je het beste verdient.'

Jayden keek nog steeds een beetje beduusd rond in de kamer. Het was zo groot en zo mooi. Ze ging naast Demian zitten en keek even naar hem. Ze sloeg haar armen dankbaar om hem heen en knuffelde hem even 'Bedankt' mompelde ze liefjes.

Demian sloeg zijn armen ook om haar heen en kuste haar op haar kruin. 'Als hè dit al goed vind, dan moet je het bed eens proberen.

Heel stiekem vond Jayden dit niet heel verkeerd, waar ze zich daarna best wel schuldig over voelde tegenover Benjamin en ook wel Sindolf. Ze liet hem rustig los en deed haar schoenen even uit waarna ze verder het bed op kroop en even ging liggen. Met een diepe zucht zakte ze in de zachte dikke matras en de zachte dekens waren ook niet verkeerd. 'Hier kan ik wel aan wennen' grapte ze.

Demian lachte even. 'Tja, je zult er wel aan moeten wennen.' Hij ging langs haar liggen en glimlachte naar haar. 'Heb je al iets gegeten?'

Dat woord moeten, mocht ze niet. 'Ik heb gisteravond gegeten' zei ze glimlachend. Vaak als ze zoveel at, at ze de twee maaltijden daarna niet meer. 'Ik hoef nu niks hoor' bevestigde ze haar gedachten.

'Ik laat je dan even alleen. Mijn vader wil iets met me bespreken bij het ontbijt.' Hij kuste haar op haar wang en kroop van het bed af. 'Fan zie ik je hopelijk straks weer?' vroeg hij glimlachend.

'Ja, ik neem aan van wel' zei ze glimlachend. Het was nog steeds raar, maar ze kon er niks aan veranderen. 'Tot straks' zei ze liefjes en ze bleef op het bed liggen.

Demian glimlachte naar haar en ging rustig de kamer uit.

Later

Jayden probeerde zich alsnog los te krijgen, maar het lukte niet. Boos bleef ze in Demian's armen liggen en ze zuchte 'En toch klopt het niet' zei ze chagerijnig.

Demian legde haar op het bed en keek haar boos aan. 'Ik hoor niet boos te zijn op je, maar je zet me echt voor schut. Je gaat naar die Benjamin, je bent woedend om de straffen van die jongen. Mensen denken dat je vreemd gaat.'

'Wat? Waarom zou ik vreemd gaan, er word me toch verboden om met iemand ook alleen maar oogcontact te maken, dan denken ze dat al. Sindolf was een vriend van me en Benjamin ook, het zijn vrienden van me' zei ze iets bozer dan ze had bedoeld. Ze ging op het bed zitten en keek even rond.