Jayden's slaapvertrek.

Demian ging op de rand zitten. 'Een vrouw van adel heeft geen vrienden in een algemene stand. Ik wou je niet al je contacten afnemen, maar ik heb geen keuze. Vanaf nu wordt je constant in de gaten gehouden en zal iedere jongen die met je praat over persoonlijke zaken gestraft worden.'

Jayden schrok ervan, waarom moest dit nou gebeuren. Nu kon ze helemaal nergens meer naartoe zonder gevolgd te worden. Niemand zou nog open met haar spreken. 'Dus daarom voelen alle adele vrouwen zich zo gevangen' mompelde ze.

Demian pakte haar hand en keek haar spijtig aan. 'Het spijt me maar je laat me geen keus. Je moet de consequenties ondergaan.'

'Ho ho ho, IK moet de concequenties ondergaan? Heb ik ooit al een keuze gehad in dit hele spelletje?' vroeg ze verbaasd. Het liefst was ze weggelopen, maar ze moest aan het plan denken.

Demian stond op en keek haar even aan. 'Je had meer keuzes dan je denkt, maar je hebt ze niet benut.' Zei hij en liep naar de deur. 'jij en je vrienden hebben dit zelf veroorzaakt.'

Jayden mompelde wat in zichzelf en keek hem aan 'Ja, misschien heb je gelijk' zei ze terwijl ze zeker wist van niet, maar ze moest hem te vriend houden, blind maken voor de dingen die hij anders zou merken.

Later.

Jayden opende de deur van haar kamer. Het was niet superklein maar ook niet groot. Ze trok Benjamin mee naar binnen en deed daarna de deur dicht.

Benjamin keek nieuwsgierig rond en ging op een krukje zitten. 'Ik ben hier nog nooit geweest.' Zei hij verbaasd en hij keek even rond.

'Nee, dat klopt' zei ze met een kleine glimlach. Ze trok haar schoenen uit en vervloekte de sjieke jurk die ze aanhad. Ze deed de sieraden die ze van Demian had gekregen af en stopte die in een laatje van het bureautje. Beschaamd stopte ze ook de geschreven briefjes erbij, want schrijven, dat kon ze niet goed.

Benjamin stond op en keek nieuwsgierig over haar schouder mee. 'Wat is dat?' Vroeg hij en hij had al een briefje te pakken, voordat ze de la dichtschoof. Hij vouwde het grijnzend open.

Jayden liep rood aan 'Nee, geef terug, alsjeblieft' zei ze wanhopig en ze probeerde het briefje van hem af te pakken.

Benjamin las haar hanenpotenhandschrift hardop voor. 'Lieve Benjamin. Ik begrijp je niet. Soms denk ik dat je iets voor me voelt en de andere keer sluit je jezelf er weer voor af. Volgens mij zit je met jezelf in de knoop, maar voor mij is dat moeilijk. Demian is heel anders. Ik houd niet van hem, maar hij duidelijk wel van mij en dat brengt me in verlegenheid. Die aandacht van hem, die kusjes.. misschien mis ik die van jou. Maar vergeet niet dat jij de enige bent van wie ik echt houd. Je bent mijn allerbeste vriend. Ik wil je niet kwijt, maar ik kan niet anders. Pas goed op jezelf. Kus, Jayden.' Benjamin werd vuurrood en stopte het briefje in zijn zak. Toen pakte hij Jayden vast en hij kuste haar vol op haar mond.

Jayden kleurde naar mate hij het verder voorlas nog roder en keek naar de grond. Ze voelde plotseling zijn lippen de hare raken en ze kuste gewillig terug waarbij ze haar ogen sloot en haar armen om zijn nek sloeg. Langzaam voelde ze haar verhitte wangen hun normale kleur en temperatuur weer terug krijgen, waar ze blij om was. Ze was moe, maar dit kon nog wel even. Ze genoot ervan en was blij dat hij haar niet had uitgelachen om het briefje.

Benjamin ging door, ze vielen voorover op bed maar hij ging door met haar te zoenen.

Jayden schoot bijna in de lach, maar bleef hem zoenen. Ze zou niet anders meer willen en anders zou ze nog iemand in de naaste kamers wakker maken.

Benjamin stopte. 'Had dat briefje gewoon aan mij gegeven.' Zei hij grijnzend. 'Had ons misschien een hoop ellende bespaard.' Hij kuste haar weer teder op haar lippen.

'Maar ik kan amper schrijven' mompelde ze zachtjes tegen zijn lippen aan en genoot daarna weer van de kus die ze vurig beantwoorde.

'Het gaat erom dat ik het kan lezen toch.' Zei hij hoofdschuddend. Hij kuste haar op haar oor. 'Maar dit meisje is moe en moet gaan slapen.' Fluisterde hij in haar oor.

Jayden glimlachte en drukte nog snel een kus op zijn lippen. 'Je hebt gelijk, en jij bent ook moe.. we moeten straks weer werken' zei ze zacht. Ze kroop dicht tegen hem aan en sloot haar ogen. Ze wist dat ze die vreselijke jurk nog aanhad en dat ze niet eens onder de dekens lagen, maar ze was te moe om iets aan die dingen te doen. Langzaam viel ze weg in een droomloze slaap, omdat ze te moe was om te dromen.

Hij keek even naar haar, hoe ze sliep. Zo lief.. Hij ging ook liggen en gaf haar nog een kusje op haar voorhoofd. Daarna sloot hij zijn ogen en hij zakte meteen weg, in een diepe slaap.

Volgende ochtend?

Jayden lag nog lekker tegen hem aan te slapen toen de eerste zonnestralen binnenvielen. Oh nee, ze was vergeten de gordijnen dicht te doen was het eerste dat ze dacht toen ze uit haar slaap gerukt werd. Ze knipperde rustig met haar wimpers en glimlachte bij het zien van Benjamin en het gevoel dat hij bij haar was.

Benjamin sliep door, hij werd niet wakker van zonnestralen. Wel draaide hij in zijn slaap op zijn zei. 'Hm..' Mompelde hij en hij sloeg zijn arm om haar heen.

Jayden grijnsde nu maar bleef stil liggen zodat hij zijn arm niet weg zou halen. Ze keek even naar hem en sloot toen haar ogen weer om nog even van de laatste slaapmomenten deze ochtend te genieten. Ze liet haar hoofd tegen zijn borst rusten en luisterde naar het kloppen van zijn hart.

Benjamin sliep door. Het was ook zo lekker warm, en Jayden was heerlijk zacht.

Jayden viel toch nog in slaap. Nu droomde ze wel, ze was niet te moe meer dus ging het als vanzelf. Ze droomde dat ze weer een briefje had geschreven en dat ze dat geheim hield terwijl ze zoenden. Ze voelde zich schuldig in de droom en schrok uiteindelijk even wakker. Hij lag er nog, gelukkig en ze had geen ander briefje toch? Of wel.. Ze bleef rustig liggen, genietend van hem en de rust die er was.