Jayden's slaapvertrek.

Benjamin sliep en hij droomde over een sprookjeskasteel en Jayden als prinses op een wit paard.

Jayden bleef nog even wakker en besefte dat ze niet meer kon slapen, maar ze wou ook niet opstaan want dan kon ze hem niet bij zich hebben en dan was haar warmtebron dus weg. Ze bleef rustig wakker liggen, wachtend totdat hij ook wakker zou worden.

Slaaaaap je weet hoe hij wakker wordt

ZUCHT XD Word hij nooit normaal wakker, heeft hij iemand ingehuurd ofzo haha xd
________________
Jayden merkte dat het al ochtend was en dat betekende dat ze zouden moeten opschieten. Ze zuchte even, waarom werd hij nou niet gewoon wakker. Dan moest ze hem maar wakker maken op de manier die ze nog wist van de holle boom en nee niet het kietelen, wat overigens niet had gewerkt maar goed.Ze keek hem even aan en gaf hem zacht en teder een kus op zijn mond, hopend dat hij wakker zou worden.

Benjamin deed direct zijn ogen open en grijnsde. 'Ik wist dat je dat zou doen.' Zei hij plagend. 'Ik dacht, ik wacht even met mijn ogen open doen, dan geeft ze me vast een kus. Goedemorgen.' Zei hij opgewekt en hij gaf haar ook een kus.

Jayden glimlachte en lachte zachtjes 'Oja joh? Ik dacht juist, o hij mag niet wakker worden, dan gaat zijn arm weg en dan moeten we opstaan en dan krijg ik het koud' zei ze plagend terug. 'Goedemorgen' antwoorde ze liefjes en ze gaf hem nog een kus. 'Lekker geslapen?' vroeg ze.

'Heerlijk.' Zei hij glimlachend. 'Nog nooit zo lekker. Maar dat betekend dus dat ik heb gewonnen.' Zei hij plagerig.

Jayden grijnsde 'Nee... oke ja je hebt gewonnen' gaf ze toe. 'Fijn, maar we kunnen niet langer slapen.. want anders word iedereen boos, ook al denk ik dat de kokkin het wel kan begrijpen' zei ze met een knipoog en ze kuste hem nog een keer, de derde keer al, maar dat gaf niet, ze hield er van.

Hij grijnsde en kuste haar terug. 'Ik zou die jurk van je wel uitdoen.' Zei hij lachend en hij knikte naar haar jurk.

Jayden grijnsde 'Ja, beter als ik die oude maar weer aan doe, is ook nog eens minder zwaar' zei ze rustig. Ze wou niet weg, ze wou vrij, vandaag en de andere dagen. Ze kuste hem nog even voordat ze zich losmaakte van zijn arm en met tegenzin het bed uitstapte. 'Niet kijken jij' zei ze plagend en ze begon de jurk los te maken en uit te trekken om vervolgens snel een nieuwe bediende jurk aan te doen en ze pakte een schoon strikje, die ze nog niet in deed. Ze zocht snel naar haar schoenen en ging toen weer op de rand van het bed zitten.

Benjamin draaide zich gehoorzaam om. 'Mag ik weer kijken?' Vroeg hij poeslief toen hij dacht dat ze klaar was.

Jayden glimlachte 'Ja hoor' antwoorde ze braaf en ze dacht even aan Demian die toen wel had gekeken en de kledingmaker. Ze rilde bij die gedachte. 'En hier is het strikje' zei ze plagend en ze hield het vast met twee vingers.

Benjamin draaide zich om en keek verwonderd naar het strikje. 'Dat zo'n lelijk ding zo mooi kan zijn.' Zei hij grijnzend en hij deed het bij haar in. Hij zette daarna een stap naar achter en keek tevreden naar het resultaat.

Jayden lachte zacht en stond op toen hij klaar was, waarbij ze zich naar hem toe draaide. 'Je word nog eens strikjeszetter van de adel' zei ze hem plagend.

Hij schudde zijn hoofd, 'Nee, dat nooit. Ik wil alleen maar strikjeszetter van een bediende zijn.' Zei hij en hij kuste haar voor de laatste keer, voor hij naar zijn werk moest ten minste.

Jayden kuste hem terug en voelde het inmiddels vertrouwde lichte getintel in haar buik. 'Dan eis ik je op' zei ze plagend en ze gaf hem nog even een knuffel 'Ik denk dat we maar eens aan het werk moeten...' zei ze iets treuriger.

Benjamin knikte en deed zijn schort om. 'Dag lieverd, kom ook maar even in de keuken schoonmaken.' Zei hij en haar gaf een handkus.

Jayden grinnikte even 'Dat zal ik zeker doen' antwoorde ze met een glimlach en ze opende de deur om vervolgens na nog een keer om te kijken naar Benjamin, de deur uit te lopen en naar het verzamelpunt te gaan van diensten die gedaan moesten worden.

Benjamin kreeg de grijns niet van zijn gezicht toen hij aan het werk ging. Hij wist niet wat er die dag zou gaan gebeuren. Dat hij de deur open zou doen en iets vreselijks zou zien.......

Later

Jayden was naar haar kamer gelopen en had zich op haar bed laten vallen. Ze zou straf krijgen of extra werk of gewoon geen eten als ze niet kwam werken, maar nu was ze echt gewoon in slaap gevallen. Ze wreef in haar ogen en knipperde een paar keer. Ze was bij Benjamin weggelopen, alsweer, maar als hij na moest denken kon hij dat beter alleen doen voordat ze hem verwarrende antwoorden gaf. Ze rekte zich nu uit en keek naar buiten. Het was al te lat, ze zou wel zeggen dat ze ziek was ofzo.

Benjamin was voor haar deur in slaap gevallen en hees zich moeizaam op. Daar stond hij, als een soort zombie die niet wist wat echt was en wat hij had gedroomd. Nog steeds voelde hij de pijn, en de schuld, en het onbegrip. Jayden had verteld dat hij beter verdiende en dat ze koppig was, maar ze had niet verteld of ze hem nu geloofde en waarom, ze was erbij gebleven dat hij de schuldige was en dat ze daardoor niet bij hem kon zijn, zo had hij het vorig gesprek begrepen.

Ze geeuwde even en stond vermoeid op. Ze wou geen ruzie met hem hebben, niet meer boos zijn. Ze had droomloos geslapen gelukkig. Ze stond even maar liet zich toen weer terug op bed vallen, ze wou niet meer.. gewoon slapen en alles even vergeten. Inwendig hield ze een gesprek met zichzelf wat ongeveer zo ging 'Waarom geef je hem de schuld, je weet dat hij het niet gedaan heeft' ' Maar het was een opwelling dat ik zo boos was, maar daarna wou ik niet als een mak lam aan komen lopen' 'Je bent veel te koppig Jayden en je bent niet eens van adel dus je hebt het recht niet' 'Weet ik weet ik, maar ik hou te veel van hem' 'Te veel? Je kunt niet te veel van iemand houden, ga dan naar hem toe en zeg dat je hem geloofd, dat je van hem houd en laat hem het geloven dat je het meent' 'Maar maar' 'Nee doe het gewoon' 'Pff' en zo ging het steeds door. Nergens anders kon ze meer aan denken terwijl misschien juist een beetje afleiding wel goed was.

Hij masseerde zijn schouders, ze deden ongelooflijk pijn door zijn ongemakkelijke slaaphouding. Toen hij probeerde te lopen kreunde hij even. 'Verdomme.' Vloekte hij en hij leunde even tegen de muur.

Jayden hoorde een vloek en glimlachte stiekem. Ze kende maar een persoon die zich nergens van aantrok als het om vloeken ging. 'Kom maar binnen hoor' zei ze tegen de gesloten deur en ze bleef gewoon liggen.

Benjamin schrok om Jayden's stem, en liet de muur los. Zijn arme benen begaven het en hij viel op de grond. 'AUUU! GODVERDOMME!' Schreeuwde hij en hij probeerde weer overeind te komen. Voorzichtig keek hij om zich heen, maar het was stil. Iedereen was nog aan het werk, behalve Jayden en hij.