Sindolf vader's Smidse

Sindolf was in de Smidse aan het werk, hij hielp zijn vader met een reeks Hoefnagels . Naar Sindolf's mening het saaiste werk in de smidse. Hij hield een lang stuk ijzer in het vuur en begon het daarna met een hamer te bewerken tot dat het de vorm van een hoefnagel had. En dit deed hij daarna weer en weer en weer.

Jayden had op de gang een bewerkt mes gevonden en had er wat mee staan gooien in een boom en het was gebroken helaas. Ze moest maar eens naar de smid gaan. Ze liep rustig over de binnenplaats naar de werkplaats van de smid en liep naar binnen 'Meneer, kunt u mij helpen' zei ze toen ze binnen kwam, verwachtend dat de gewoonlijke smid er stond maar toen ze keek zag ze een jongeman staan met lang krullend haar 'O.. sorry'

"Geeft niet ik ben de zoon van de smid wat kan ik voor je doen?" Zei Sindolf terwijl hij de Hoefnagels weglechtte

Jayden stopte het mes achter haar rug. Ze wist dat ze de smid kon vertrouwen, maar zijn zoon... ze wist het niet zeker. 'Uhm.. ik..' stotterde ze half. Eigenlijk wou ze weglopen, bang dat hij het mes zou herkennen als iets van een of andere heer. Ze keek hem even aan en liep toch iets verder naar binnen. Ze wou nog niks zeggen, ze moest hem eerst kunnen vertrouwen om het mes te laten maken.

"Kwam jij de Hoefnagels voor de paarden ophalen? ze zijn namelijk nog niet klaar. Elizabeth zei dat ze ze pas morgen nodig had.", Zei Sindolf om te laten zien dat hij te vertrouwen was hij had immers al lang gezien dat ze een mes in haar hand had toen ze binnenkwam.

Jayden glimlachte kort 'Nee, ze heeft ze inderdaad morgen pas nodig, maar eigenlijk kwam ik om je vader om een gunst te vragen, maar misschien kan jij me ook helpen'?' Vroeg ze rustig, hopend dat ze de goede keuze maakte om hem te vertrouwen.

Natuurlijk, ik heb het vak van me vader geleerd dus wat het ook is het moet vast lukken.

Jayden knikte en legde het gebroken mes op de tafel 'Kun je dit voor me repareren misschien..' zei ze rustig, alsof het ook echt van haar was.

Hmm, zei Sindolf terwijl hij het mes oppakte en het bekeek. "Wat moet jij met het mes van Elliot?" zei Sindolf terwijl hij naar de snee in zijn arm keek.

Het was dus zijn mes. 'O, jij kent dus ook zijn beroemde snijwerk...' zei ze met een zucht. 'Ik vond het op de gang en vond wel dat ik het mocht houden.....' zei ze twijflend of ze het hem wel kon vertellen. 'Heb jij nooit dat je haar in de fik vliegt?' vroeg ze plotseling toen ze naar het vuur keek.

Haha nee gelukkig niet maar ff terug naar het mes. Hij sneed gister in mijn arm toen die arrogante kwast er niet tegen kon dat ik voorzichtig was. Maar ik ben niet bang voor die loser. Hij heeft trouwen flinke pijn aan zijn schenen haha.

Jayden grinnikte even 'Juist ja, zoiets had ik ook maar dan anders' zei ze hoofdschudden en met een glimlach op haar gezicht 'Maar zou je het kunnen maken voor me?'

Ik zou het kunnen maken maar als hij er achter komt dat jij het hebt zal hij je vermoorden. Weetje wat als je het echt wilt houden dan zal ik de versieringen wegwerken en een ander lemmet er op zetten dan herkent niemand het meer. Ik zou namelijk nniet willen hebben dat zon mooi meisje als jij het met haar leven zou moeten bekopen.

Jayden voelde zich gevleid en stond even alleen maar stom te glimlachen 'Ja, dat lijkt me wel handig ja.. weet je ik heb jou hier nooit gezien? Hoe heet je?' vroeg ze.

Sindolf, Hoe heet jij? en wat heeft Elliot je trouwens gedaan?

'Jayden' antwoorde ze en ze stak haar hand uit, niet als begroeting maar zodat hij het zelf kon zien. 'Ik heb zijn initialen in mijn hand staan en een oog ofzo' zei ze met een diepe zucht.

"WOW, hoe laf kan je zijn een meisje zo verwonden hij gaat er echt aan als ik hem te pakken krijg is hij er geweest. Wacht hier." Sindolf liep weg en kwam terug met een rol verband.hij deed het verband om Jayden haar hand en deed dit zo zacht mogelijk om haar geen pijn te doen.

Jayden glimlachte 'Dankje, dat is echt lief van je en dat terwijl ik maar een bediende ben' zei ze glimlachend. Ze keek naar haar verbonden hand en toen weer naar Sindolf. 'Echt bedankt' zei ze dankbaar.

Geen probleem ik kijk niet neer op mensen van een lagere rang zoals Elliot. Maar nog even over het mes je kan het morgen avond wel ophalen denk ik.

Jayden knikte 'Ja, ik kom hem morgen wel ophalen' zei ze rustig. 'Dan.. ga ik maar weer denk ik?' vroeg ze hem even. Normaal moest ze altijd toestemming vragen om te vertrekken.

Is goed en kijk uit voor Elliot ik wil niet dat je nog een keer gewond raakt.

Benjamin had de gewelddadige jongen de smidse in zien gaan en stond een beetje bij de deur te kijken. Zo te zien werkte hij daar. 'He.' Riep hij naar de jongen. 'Was het leuk, daar in het bos. Mag je Varlow een beetje?' Hij grijnsde.

Wat weet jij daarvan? En nee ik mag hem niet en jij ook niet ik heb de verhalen gehoord wat hij met jou gedaan heeft

Benjamin fronste zijn wenkbrauwen. Wat? Welke verrader... 'Van wie heb je dat verhaal?' Siste hij. 'En ik heb je gezien. Goed gedaan hoor.'