Donkere bos

Lethem liep voor Amèlie uit en keek rustig om zich heen. Waarom moest hij haar nou weer meenemen naar het bos? 'Waar wilt u heen?' Vroeg hij haar en hield wat takken aan de kant voor haar. 'Kijk uit daar is het glad.'

Ik stapte zachtjes naar voren en keek rond. 'Ik, het maakt me niet zo heel veel uit,' zei ik eerlijk en ik liep maar voor hem uit. 'Ik loop hier alleen omdat het moet van heer Varlow,' zei ik hem en ik wachtte netjes op hem.

Letham liep snel achter haar aan en zuchtte. 'Ja, ik ook.' Zei hij en keek even om zich heen. 'Wijst u maar gewoon een richting aan dan gaan we daarheen.'

'Zeg maar Amèlie en je alsjeblieft,' zei ik en en ik wees naar links en ging daar ook maar meteen heen.

'Als je dat wilt.' Zei hij en liep in de door haar gekozen richting. 'Wat zit er tussen u en Varlow?' Vroeg hij nieuwsgierig en glimlachte even naar haar.

Ik keek hem nu vragend aan alsof ik geen enkel idee had waar hij het over had. 'Ik ben gewoon zijn dienstmeisje?' zei ik hem en ik hoopte dat hij het erbij zou laten.

Letham keek haar uitdagend aan. 'Amèlie ik ben al veel gewend en nog nooit heeft iemand van adel mij meegestuurd met een willekeurig meisje, dus vertel eens. Ik vertel het echt niet door. Deze lippen gaan op slot.'

Vares zat ingespannen op zijn schuilplek. Hij grijnsde toen hij het meisje en haar bodyguard zag. Mavis had hem verteld dat ze kwam en hem gewaarschuwd voor een bodyguard. Daardoor had Vares naast wat extra messen ook een speer meegenomen. Hij wachtte tot de twee voorbij waren en ging toen achter hen lopen.

'Nee, je zal je mond vast niet houden,' zei ik en ik keek naar de bosjes voor me. 'Het is leuk, dus verte je het vast wel aan iemand en die vertelt het weer door en dan weet het hele kasteel het.'

'Nee, dat is niet waar. Zo ben ik niet. Als jij me dat vertelt, dan vertel ik iets raars over mij.' Zei hij en keek haar verwachtingsvol aan.

Vares was nu heel dichtbij. 'Hé bodyguardje.' Fluisterde hij in de oor van Letham. Zijn speer hield hij gereed, hij richtte het op de nek van de bodyguard.

'Oké,' zuchtte ik zachtjes. 'Hij houdt van me...' Ik keek opzij en zag toen ineens Vares. Geschrokken zette ik een paar stappen weg. 'Achter je!' riep ik em toe.

Lethem draaide zich geschrokken om en ging meteen voor Amèlie staan. 'Wat zijn uw bezigheden hier?' Vroeg hij hem steng en fluisterde 'rennen.' naar Amèlie.

Ze waren te sloom, Vares drukte zijn speer door de nek van Letham. Het was zo gemakkelijk dat hij niet eens hoefde te richten. Hij dook naar Amèlie en greep haar vast bij haar been, zodat ze voorover viel.

Hij had grote spieren en snel wilde ik wegrennen. Ineens, bijna voordat ik het doorhad, lag ik op de grond en voelde ik het bloed uit mijn neus lopen. 'Wat wil je?' vroeg ik angstig en ik draaide om, op mijn rug en probeerde los te komen. 'Ik ben maar een dienstmeid!' Zag hij dat niet aan mijn jurk?

Bloed dood-.-"

'Ik weet dat je een dienstmeid bent.' Zei hij grijnzend. 'Maar dankzij die Benjamin weet ik dat je het vriendinnetje van Elliot bent. En dat is net degene die we moeten hebben.' Hij sleurde haar mee naar een bosje en bond haar handen aan elkaar. Netjes, als een vakman. 'Waar zullen we beginnen?' Grijnsde hij en hij ging op haar zitten.

Ik was veel te zwak om iets te doen, maar toen hij de naam Benjamin liet vallen, stond mijn hart stil. Waren we niet vrienden geworden en dan stuurd ehij iemand op me af omdat k van Elliot hield? 'Laat me met rust! Ik ben zijn vriendin niet! Ik heet Esmee!' riep ik angstig en ik trok mijn benen op, maarij ging er net op zitten waardoor ze weer op de grnd gedrukt werden. 'Ga van me af!' riep ik meteen boos en ik deed mijn best hem weg te krijgen met mijn benen, maar die bestonden alleen maar uit botten.

'Nee schatje.' Zei Vares smalend en hij begon haar kleding van haar lichaam af te snijden. Met zijn andere hand legde hij een mes tegen haar keel zodat ze niet kon bewegen.

Ik gilde, maar kreeg bijna geen lucht en begon wild mijn borst te bewegen, maar ook dit deed vreselijk pijn. ´Laat me met rust,' zei ik nu en ik begon zachtjes te snikken. Wat was hij van plan met me? Waarom zat hij aan me? Wat moest hij van me hebben? Ik keek van hem weg en hoopte dat ik wakker zou worden in Elliots beschermende armen.

'Wat ik doe? Ik maak Elliot gek en geef mezelf een pleziertje. En je moet meedoen, anders gaat die lieve Elliot van je eraan.' Vares lachte duister en drukte zijn lippen op die van haar, en perste zijn tong naar binnen. Hmm, wat was dit lang geleden.

Ik haatte wie Elliot was. Nee, niet hoe hij was, maar dat hij zo belangrijk was. Dat mensen hem dood wilde! Ik hield me rustig, maar probeerd emijn lippen samen te laten drukken. Ik voelde me super naakt en hield mijn adem in. Misschien als hij al mijn botten zag da thij juist me niet meer aan wilde raken.

Vares trok nu haar bh en onderbroek ook uit. Hij bekeek zijn buit. 'Hmm, je bent wat mager.' Zei hij afkeurend. Toen pakte hij haar borsten. 'Maar deze zijn mooi en vol.' Hij liet zijn handen naar haar heupen glijden. 'En je heupen zijn mooi vol.' Zei hij en hij likte zijn lippen af.

Hij... Hij raakte me aan op plekken die nog niemand ooit had aangeraakt. Ik had net voor het eerst met iemand gezoend en nu deed hij dit allemaal. Ik begon weer te gillen en deed har dmijn best me los te krijgen. Als hij maar niet ging doen waarvoor ik bang was. Ik wist dat sommige mannen beesten waren, maar in dit bos had ik zulk soort mensen nooit verwacht. 'ELLIOT LAAT JE VERMOORDEN!' riep ik wanhopig.

Boos legde hij eerst het mes tegen haar keel, maar toen bedacht hij zich en hij pakte het touw weer die hij hij om haar hoofd heen bond, door haar mond maar onder haar tong door zodat die in een rare positie kwam te liggen en ze dus niet meer kon praten. Tegen haar kracht kon hij gemakkelijk op, maar niet tegen haar stem. Hij legde haar vastgebonden handen op haar rug en zette haar benen iets omhoog, een beetje uit elkaar. Hij zat op haar buik met zijn rug naar haar toe.