Keuken

Ik roerde in de soep en hield goed in de gaten of hij niet ging koken. Dan zou huij meteen van het vuur af moeten. De hoofdkok was eventjes iets halen en vol enthousiasme stond ik dan ook in de keuken, ook al was ik niet alleen en hield een kok een oogje op me, ik deed het maar mooi!

Een beetje gehaast kwam Benjamin de keuken binnen. Hij was te laat, en normaal stonden daar grote straffen op, maar nu zag hij de hoofdkok niet dus triomfantelijk ging hij in de keuken staan. Een meisje die hij normaal niet in de keuken stond viel hem meteen op. Toen hij wat zware pannen verplaatst en afgewassen had en er wat groenten op een laag vuurtje stonden te koken besloot hij maar even te kijken. 'Hoi.' Zei hij tegen haar. Ze keek heel ijverig naar de soep en hij glimlachte er om. 'Je doet het goed hoor.' Zei hij.

Met een gelukkige blik keek ik naar hem op en ik knikte dankbaar. 'Hij mag niet koken, dus ik moet hem op tijd van het vuuir halen,' zei ik en ik keek weer in de pan om er voor te zorgen dat hij niet ging koken. Volgens mij was dit Benjamin, maar ik wist het niet zeker en daarom stelde ik mezelf ook maar voor. Hij zou vast zijn naam dan ook wel zeggen. 'Ik ben Amèlie trouwens,' zei ik.

'Welkom in de keuken, Amèlie.' Zei Benjamin beleefd. 'Ik ben Benjamin, en ik zorg er als het ware voor dat de keuken als de kok er niet is op rolletjes loopt. En soms help ik met koken.' Hij glimlachte breed, hij wist als geen ander hoe belangrijk de eerste indruk is.

Ik knikte begrijpelijk en ging weer op mijn tenen staan om beter bij de pan te kunnen. 'Hij is goed toch?' vroeg ik hem. Ik wilde hem zeker neit te vroeg, maar ook niet te laat van het vuur halen. Ik mocht het niet verpesten want dan zou ik al helemaal nooit meer mogen helpen en dat v ond ik nou net zo leuk om te doen!

Benjamin zuchtte even. Het was weer zo'n arm meisje die deed of haar leven van die ene pan afhing. Hij stak zijn vinger even in het water en daarna in zijn mond. 'Hmm.. Ik zou het nog een seconde of 10 laten staan en daarna van het vuur afhalen.' Zei hij en hij draaide zich om om de komkommer te gaan snijden.

Ik keek naar zijn gezicht en toen naar de pan om. Hij mocht me niet volgens mij, maar ik wist niet wat ik verkeerd had gedaan. 'Mag ik proeven?' vroeg ik hem nu. 'Kijken hoe het moet?' Ik keek kort naar hem om en toen weer naar de pan. Wat maakte het ook eigenlijk uit, ik was gewoon mezelf en dat zou ik toch wel blijven.

Hij grijnsde. 'Natuurlijk. Dat moet zelfs, want voor de adel moet alles gecontroleerd zijn.' Hij pakte de soeplepel en nam een slok. 'Hmm.. perfect.' Zei hij en hij gaf de lepel aan Amèlie.

Ik schepte wat soep op de lepel, blies er eventjes op en nam toen een hapje. 'Hmm,' zei ik hem nu met een lach. 'Dat is ecfht lekker ja!' Ik legde de lepel weg en keek hem aan. 'Kun je helpen hem te verplaatsen?' vroeg ik nu. De pan moest nu wel van het vuur af.

Benjamin grijnsde. Misschien viel ze toch wel mee. Ze bewaakte de pan in ieder geval niet met haar eigen leven. 'Goed hoor.' Zei hij. 'Waar moet de pan heen?'

'Oh...' zei ik en ik beet hard op mijn onderlip. Wat had ze nou ook al weer gezegd? Ik kneep mijn ogen samen om na te denken en keek door spleetjes naar de grond. 'Ik denk...' zei ik en ik keek naar hem op. Wist hij niet waar het heen moest?

Benjamin haalde zijn schouders op. 'Het ligt eraan voor welk maal de soep is. Maar zolang het vuur uit is kan de soep hier blijven staan, dan kan jij in de tussentijd mij helpen!' Hij grijnsde, dat zou nog goed uitkomen ook.

Ik knikte opgelucht en liep met hem mee. 'Wat mag ik doen dan?' vroeg ik enthousiast. KOken was echt heel leuk, of zou hij geen kookklusje hebben?'

Benjamin grijnsde en knikte naar de groenten. 'Je kunt me hiermee helpen.' hij pakte een mes en gaf het aan haar. Toen deed hij het even voor, met een hand sneed hij vliegensvlug allemaal dunne plakjes komkommer.

Mijn ogen volgde elke beweging van zijn handen en toen pakte ik het mes vaqn hem aan en de volgende komkommer. 'Oké,' zei ik en ik dacht eventjes na. 'Ja, dit kan ik,' zei ik en ik probeerde ze net zo dun te maken als hem en dat lukte aardig al ging het sloom.

Zwijgend sneed Benjamin zijn komkommer en gooide de plakjes in een grote bak. Daarna pakte hij een nieuwe pak en wat rucola, wat hij ook sneed. De adel wilde àlles klein. Daarna zette hij het gesprek maar weer in, hij was wel benieuwd naar welke informatie ze had. 'Wat doe jij normaal hier op het kasteel?' Vroeg hij.

Onbewust drukte ik mijn tong tegen mijn lippen aan die ik strak tegen elkaar hield terwijl ik zo druk bezig was en mijn best deed. Bij zijn vraag keek ik op en hierna weer naar de komkommer. 'Ik ben gewoon een dienstmeisje. Ik maak de kamers schoon wanneer ze wakker worden, haal om de dag bloemen om de vertrekken op te vrolijken, maak de gang voor de slaapkamers schoon en zorg dat iedereen voldaan is en geen wensen meer heeft als hij gaat slapen. Het gebeurt best vaak dat ik bijvoorbeeld drie keer heen en weer moet rennen voor iemand die gaat slapen en dan moet ik hem instoppen etc.'

Benjamin knikte. 'Dat ken ik. Soms zijn het net schoothondjes. En die broers zijn het ergste.' Hij grijnsde. 'Demian en Elliot Varlow.' Hij keek haar grijnzend aan, wachtend op haar reactie. Iedereen kende de broers en iedereen had andere ervaringen met ze. 'Vooral nu die Elliot zielig en gewond op bed ligt.'

Ik had zin om heel erg boos op hem te worden, maar niemand mocht iets weten van wat Elliot voor mij voelde. 'Misschien zijn jouw ervaringen met ze anders dan de mijne,' zei ik toch en ik sneed verder. 'Al ken ik Demian niet echt, hij slaapt in het andere gedeelte van waar ik altijd ben te vinden.' Mijn ogen waren gevestigd op de komkommer om mezelf niet te verraden.

'Andere ervaringen? Hoe bedoel je?' Vroeg Benjamin nieuwsgierig. Hij wilde wel meer te weten komen over Elliot, zo kon hij hem nog beter pesten. Hij boog over het aanrecht en keek haar met pretoogjes aan. Haar blik was afwijkend, wat hem verbaasde.

'Het is letterlijk een man van adel, heel erg netjes,' zei ik hem en ik ging gewoon verder met mijn komkommer snijden. Wat kon ik hem wel vertellen en wat niet?

Benjamin keek haar even fronsend aan. 'Netjes? Volgens mij heb je het dan over iemand anders, tenzij hij écht anders bij jou is.' Zei hij langzaam. Ze hield wat achter. Grijnzend wuifde hij haar antwoord weg. 'Vertel me, hoe is Varlow bij jou? En ga me nu niet vertellen dat hij een nette, keurige heer is met veel zelfbeheersing.' Zijn grijnzende blik werd serieus.

'Dat is hij wel!'zei ik nu fel en ik keek een beetje boos aanm.'Vertel me dan wat hij je heeft gedaan dat hij die mening verdient van jou? Want mij heeft hij heel erg goed behandelt hoor.'

Zijn serieuze blik kreeg een diepere frons. 'Wat heeft hij met jou gedaan, dat je zo over hem denkt? Elliot heeft geen zelfbeheersing, Amèlie. Hij heeft al heel veel bedienden aangevallen. Waarom denk je dat hij zo gewond is? Laatst heeft voor het eerst iemand teruggevochten.' Doordat hij aan de 'terugvechter', de smid dacht begon zijn bloed te koken. Dat zag je.