Binnenplaats

De stemmen trokken allemaal door mijn hoofd waar ze tegen de zijkanten op botsen als hamers tegen steen. Waarom deed alles zo'n pijn. Ik gleed vanaf Elliots benen met mijn rug op de grond en zag boven me mijn geliefde hangen. Elliot... Twijfelend knipperde ik, want het witte licht achter hem zag er zo mooi uit. Kwam dat van hem dan? Was hij een engel? Mijn mondhoeken gleden omhoog, maar toen verdween het licht in een flits en werd ik keihard terug gedrukt in de realiteit.

'Nee! Jayden!' Riep Benjamin gesmoord terwijl hij weggevoerd werd. Hij werd weggevoerd door de golven, Jayden verdween langzaam uit zijn zicht. 'Neeeee!' Een laatste poging om te ontsnappen, het mocht niet baten. Hij spartelde, maar werd weggevoerd. En hij kon er niets tegen doen.

Elliot werd weggetrokken omdat dokteren erbij moesten. Hij zat een paar meter verderop op zijn knieën. Razend van woede en een lach van ongeloof. Zijn vader kwam naar hem toe en hurkte bij hem. 'Het komt goed zoon.' Elliot stond op en keek hem woedend met die glimlach aan. 'Komt het goed vader?' zei hij met een sarcastische lach. 'Sinds wanneer komt leven voor mij goed. Het heeft me alle ontnomen. Niks kreeg ik er ooit voor terug en nu neemt het ook nog het leven van mijn geliefde.' Schreeuwde hij en zijn vaders gezicht. 'Rot toch op met je verdoemde praatjes.'

De priester verstijfde van alles wat er gebeurde, van de koning en van de jongen die de naam van het dode meisje schreeuwde. Wat gebeurde er allemaal? Hij stond op en ging op het verhoginkje staan ' Dddames en h h heren, iiik verzoek u vriendelijk om weg te gaan. Alles gaat goedkomen, er is niks gebeurd en niks aan de hand' zei hij onduidelijk met verheffende stem.

Mijn ogen volgden Elliot waardoor ze al snel wegdraaien en alleen het oogwit nog te zien was. Jayden... Jayden gonsde het door mijn hoofd nadat ik het een bekende stem had horen schreeuwen. Jayden was dood. Elliot dacht dat ik dood was, dood ging. Dat was niet zo... Ik zou niet dood gaan want ik zou nooit Elliot zomaar in de steek laten. Ik wilde het hem vertellen, maar het kon niet. Ik kon helemaal niets op dit moment.

Benjamin slaakte nog een laatste kreet die alles overstemde voor hij zijn bewustzijn verloor.

Elliot zijn vader drukte Elliot tegen de muur om hem rustig te houden. 'Veheers jezelf zoon. Straks verwond je nog iemand.' 'Vader laat me godverdomme los. Ik moet weg, ik moet hem vermoorden.' Riep Elliot uit en zijn nader gooide hen hard op de grond. 'Zo heb ik je niet opgevoed.' 'Jij hebt me niet opgevoed. Je hebt me mijn hele leven genegeerd tot Demian dood was. Die goede leuke Demian waar iedereen van hield. Zo perfect zo geliefd. Je bent mijn vader niet.' Elliot zijn vader was even van de wereld waardoor Elliot genoeg tijd had om op te staan en achter Benjamin aan te gaan, maar bewakers hielden hem tegen.

De priester vond dit niet meer zo plezierig en begon te beven van angst, zometeen zou hij nog geraakt worden. Zijn hoofd was helemaal in de war en als een gillende kip rende hij weg, het kasteel in en sloot zichzelf op.

Gelukkig zakte ik nu weg in een diepe slaap die me ingespoten was. De pijn was daarmee weg.

X-X