offeraltaar

Ik keek van Elliot naar Benjamin en weer terug en weer terug. 'Houd gewoon jullie mond!' riep ik nu en ik drukte mijn handen tegen mijn oren. Als Elliot van me hield, wat had Benjamin dan te zeuren. Ik haalde diep adem, meerdere keren achter elkaar en zag toen de pijl en boog liggen. Misschien zouden ze dan stil zijn. Ik pakte het ding en spande hem snel. 'Houd nu op en praat na elkaar,' zei ik en ik richtte ze tussen hun in.

Elliot keek haar geschrokken aan en keek woedend naar Benjamin. Snel keek hij weer naar Amèlie en knikte. 'Oke, maar wat wil je hiermee bereiken? Je richt nu zelf de boog op ons.'

Boos keek Benjamin naar Amèlie. 'En wat probeer je hiermee te bereiken? Ik viel Elliot aan om mijn reden, die je nu weet. Dat wilde je toch? Daarom was je toch boos? Elliot wilde mijn vermoorden om zijn reden. Zo zitten mannen in elkaar. Doe niet zo moeilijk en zeg wat je dwarszit. Daar kunnen we wat mee.' Hij zuchtte, hij werd echt gek van haar. Hij had misschien een beetje overdreven, maar was dat erg? Wat was er toch met haar. 'Vrouwen..' Mompelde hij.

'Ik ben niet de domme dienstmeid,'; kwam ik voor mezelf op en ik hield de boog strak. Ik zou willen dat mensen mijn kracht kenden, maar ze hadden alleen de pijn in me snel door. 'Ga alsjeblieft zitten en doe me een belofte.' Ik keek naar de twee. 'Jullie vermoorden beide niemand meer en... Benjamin, je moet eerlijk vertellen wat Elliot allemaal heeft gedaan en Elliot... Ik wil gewoon dat je er niet tussendoor praat alsjeblieft...'

Elliot keek woeden naar Benjamin en ging zitten. 'Best.'

Met tegenzin ging Benjamin zitten. 'Nou, we waren daar en ik vroeg hem over jou, want ik vond het toch wel apart dat hij zo anders deed tegen jou.' Begon hij luchtig. 'Maar toen deed Elliot heel geheimzinnig en hij zei dat het mijn zaken niet waren, en toen zei ik van wel en ik legde uit waar ik bang voor was, zodat Elliot kon zeggen dat dat niet zo was, dat hij niet zo was maar toen werd hij juist nog geheimzinniger, en toen werd ik boos want ik dacht dat er echt iets aan de hand was. En toen heb ik dat opgelost op een manier hoe mannen dat doen. En toen eindelijk vertelde Elliot het.' Hij stopte even, wat erna kwam zei hij liever niet, het was kwetsend voor hem maar ook gemeen van hem.

Ik liet d eboog zakken en keek vooral naar Elliot terwijl Benjamin zijn monoloog hield. Ik wilde zo graag dat Elliot niets verkeerd deed, maar dat deed hij wel. Toch had ik het verdriet wel gevoeld vanbinnen, zijn verdriet om mij. 'Ik... ik bedoelde eigenlijk, waarom denk je dat hij... me zou misbruiken of Jayden...' Ik beet hardop mijn lip. 'En beloof het... Beide. Vermoord nooit meer iemand.'

Elliot keek naar de grond en reageerde op geen van beide. Hij zei alleen. 'Dat is al te laat, vanavond heeft Benjamin een nieuw slachtoffer.' Zei hij en keek nog steeds geen van beide aan.

'Omdat zijn broer Demian heet.' Zei Benjamin kortaf. 'Het gebeurt helaas vaak dat broers , onbewust en ongewild op elkaar lijken. En Elliot, vergeet niet dat het evenveel jouw slachtoffer als de mijne is.' Hij keek hem boos aan, Waarom moest hij daar nu weer over beginnen.

Het duurde eventjes voordat ik door had waar het over ging. 'Wat?'vroeg ik nu verschrikt. 'Je gaat je eigen broer vermoorden?' DIt ging me echt te ver. Dat kon hij niet maken, hoe hoog hij dan ook was. 'Jullie kunnen het bekijken.' Ze hadden onbewust een tere plek geraakt. Mijn familie voor wie ik alles zou doen en zij vermoorden gewoon hun eigen familie!

'Het is hem vermoorden of Jayden laten sterven.' Zei Elliot en zuchtte. 'Het is mijn broer niet meer. niet meer sinds de dag dat ok geboren werd.'

Benjamin keek fronsend naar Elliot, en vergat Amèlie even. 'Sinds wanneer doe je het om Jayden te helpen?' Vroeg hij verbaasd.

I bleef bij de bomen staan en dacht aan Jayden. Ik wilde echt niet dat ze zou sterven en draaide me toen weer naar ze om. Ik liep langzaam naar ze toe en ging tussen ze zin zitten op de tafel. 'Oké...' mompeld eik nu heel zachtjes.'Omdat het voor Jayden is... Maar anders had ik het jullie nooit vergeven.'

Elliot negeerde Benjamin. Hij wist dat Amèlie Jayden mocht dus had hij het zo gebracht en niet gezegd dat het om haat en macht ging.

'Ik doe het voor Jayden ja.' Zei Benjamin fronsend. 'Maar Elliot niet. Volgens mij boeide het hem niet zo om wie het gaat, maar toen ik vertelde dat ik Demian het liefst dood wilde om Jayden te redden deed hij opeens mee. Toch Elliot?' Vroeg hij.

Ik keek naar het mos en toen op naar beide. 'Ik... ik wil jullie motieven al nie tmeer weten. Doe het en vermoord danniemand meer, alsjeblieft. Anders ga ik Jayden vertellen dat jij mijn geluk probeert te ontnemen en praat ik nooit meer tegen jou Elliot,' zei ik ze. Dat was vast de beste straf.

Elliot keek weer naar de grond en zei niks. Hoe kon ze hem dat nou weer flikken. Moord hoorde bij zijn taak. Zijn baan.

Benjamin vroeg zich af hoe Amèlie zou reageren als hij Elliot zou vermoorden. Ze zou gek worden van haat en woede waarschijnlijk, maar ze kon hem toch niets doen. Maar als Elliot hém daarentegen zou vermoorden zou Amèlie hem nooit meer aankijken. Dat was wel in zijn voordeel.

'Wie zwijgt stemt toe, dus dat is afgesproken,' zei ik maaromdat geen van beide iets zei. Ik keek nu naar het hoopje gras en haalde diep adem. 'Enprobeer elkaar niet steeds te verwonden alsjeblieft...'

Elliot stond op en draaide zijn rug naar hun toe. Nog steeds zwijgend liep hij woedend weg. Dit kon ze hem niet flikken.wat dacht ze we niet?

'Als hij het verdient doe ik met hem wat nodig is.' Zei Benjamin luchtig en hij stond op. 'Maar als dat niet nodig hoeft ze zijn zal ik van hem afblijven.' En als ik heb vermoord is het nodig, voegde hij er in zijn hoofd nog aan toe.

Jongens waren echt verschrikkelijk, konden ze niet gewoon... Er zouden vast snel meer doden vallen, helaas. Ik keek naar de rug van Elliot en hoopte dat hij terug zou komen, voor mij.

'Ik zie wel.' Zei hij nog en liep beetje moeilijk terug naar het kasteel.

Benjamin keek de twee geliefden aan. Elliot pakte hij nog wel terug, maar Amèlie kon hij beter de vriend houden. Ze was wat hysterisch, maar best aardig. 'Nog sorry voor mijn aanval op Elliot.' Zei hij voor hij wegliep. Weg van de plek waar hij dood zou gaan. Als Karma bestond, was het in zijn voordeel.

Ik keek op naar Benjamin en was eventjes verbaasd. Daarna glimlachte ik dankbaar. 'Het is je vergeven,' zei ik al voordat ik er over had nagedacht. Hierna keek ik weer naar Elliot die weg liep.