Ziekenzaal

Jayden kon zich nog net inhouden om niet tegen hem te gaan schreeuwen en zweeg.

'Gaat,' zei ik en ik sloot mijn ogen eventjes. 'IK dacht dat ik zou sterven...' Ik opende mijn ogen weer en keek op naar hem. 'Sorry... Ik had niet mogen flauwvallen...' Ik beet hard op mijn lip nu en sloeg mijn ogen neer. Het was mijn eigen schuld dat ik ziek was toch?

'Je kon er niks aan doen.' Zei hij en pakte haar hand en kneep er zacht in. 'Het spijt me dat ik zo tegen je deed.'

'Tegen haar kun je wel normaal doen, waarom moet je benjamin of mij dan altijd pijn doen' snauwde ze nu naar Elliot. Het was er al uit voordat ze er erg in had, maar spijt had ze niet.

Jaydens woorden sloegen bij me in als een bom en ik kneep mijn ogen samen en luisterde naar hun woorden. Elliot was niet slecht, ik probeerde het mezelf steeds voor te houden. Nu had ik beide hun handen in de mijne en ik hield ze goed vast.

Elliot keek boos naar Jayden en schudde zijn hoofd. 'Hier hebben we het een andere keer wel over. Niet hier en niet nu.' Zei hij en keek even naar Amèlie.

'Nee, ik wil het weten, waarom heb je mij niet gezegd dat hij mij zou doden' zei ze nu, nu ze toch bezig was. 'En Am hoort die dingen ook te weten, of denk je dat ik het nog niet weet..'.

Ik opende mijn ogen weer en keek naar Jayden. Hoe snle ging het dat Elliot van me hield? Straks wist Lord Petram het en zat ik in de problemen. Mijn maag kroop samen en ik kneep mijn ogen weer samen, maar gaf geen kick. Ik moest het wel horen.

Ik opende mijn ogen weer en keek naar Jayden. Hoe snle ging het dat Elliot van me hield? Straks wist Lord Petram het en zat ik in de problemen. Mijn maag kroop samen en ik kneep mijn ogen weer samen, maar gaf geen kick. Ik moest het wel horen.

'Omdat ik niet wist dat jij het was en toen hij jou koos was hij echt verliefd op je.' Zei Elliot rustig en keek naar de grond. 'Hij twijfelde nog toen hij je beter leerde kennen of hij zijn plan wel ging uitvoeren.'

Jayden zuchtte 'Ja, dat dacht ik ook, maar je had wel kunnen vertellen wat voor plan hij had' mopperde ze.

Ik opende mijn ogen weer en keek naar de twee boven mijn bed. Ik wilde dat ze ophielden, maar wilde tegelijkertijd ook alles horen.

Elliot zuchtte en schudde zijn hoofd. 'Als je alleen maar naar verklaringen gaat vragen dan ben ik weg.'

Jayden snoof even 'Weetje ik ben echt helemaal klaar met dit kasteel en die spelletjes die iedereen speelt, ik ga naar Benjamin om hem mijn excuses aan te bieden, als hij uberhaupt nog met me wil praten' zei ze boos, maar eigenlijk was ze heel verdrietig. Ze stond op en trok haar hand los uit die van Amèlie. 'Ik hoop dat je snel beter word Am' mompelde ze tegen haar en ze liep de ziekenkamer uit.

'Jayden!' riep ik haar na, maar ze was al weg en een beetje verdrietig keek ik op naar Elliot. 'Denk je dat ze terug komt wanneer het goed is met Benjamin?' vroeg ik hem en ik hield zijn hand nu nog strakker vast voor wanneer hij ook weg wilde lopen.

'Zolang ik hier ben niet, maar ik zou het echt niet weten.' Zei hij en kuste haar hand. 'Het spijt me.'

'Het spijt mij,' zei ik zachtjes en ik keek naar zijn hand. 'En jij hebt pijn en je hebt je veel te druk om me gemaakt,' zei ik nu en ik wreef langs mijn ogen.

'Nee, ik heb me te weinig druk om je gemaakt. Nu lig je hier.' Zei hij en keek naar haar hand.

Ik keek hem aan en tranen begonnen te lopen. 'maar da tmoet ook, ik ben je dienstmeid, ik moet me zorgen om jou maken en jij ligt niet in bed wat wel zou moeten met je verwondingen.' Zou bhij nog over de kus beginnen?

Elliot schudde zijn hoofd. 'Zolang je hier ligt ga ik niet naar mijn kamer.'

'Waarom?' vroeg ik en ik wreef weer in mijn ogen, maar ik snikte gewoon zachtjes door. 'Je moet rusten en geen pijn lijden!'

'Omdat ik je dan mis en ik lijd nu geen pijn. Het gaat goed met me.'

Ik depte met het deken mion ogen droog. 'maar... je negeerde me voordat ik flauw viel,' zei ik nu toch zachtjes. We moesten het er wel over hebben ook al wilde ik eht niet.

'Ja, ik was onzeker. Ik wist dat toen ik je die vraag stelde dat je niet sliep. Je negeerde me gewoon.' Zei hij en keek van haar weg.

Ik sloeg mijn ogen neer en verstopte me nu helemaal onde de dekens. 'Ik wist niet wat ik moest zeggen oké,' zei ik nu zachtjes en gesmoord.