Ziekenzaal

'Doe nu maar,' zei ik em en ik keek kort naar zijn vader en toen naar het eten. Ik ging steeds iets meer eten. Misschien kreeg ik nu het bekertje wel leeg.

Een beetje onhandig bleef ik erbij zitten. Elliot leek nu zo'n zorgzaam persoon, hij hield vast heel erg van haar.

Elliot knikte en hielp haar rustig overeind. Hij zette de beker tegen haar lippen aan en hield hem een beetje schuin.

Ik dronk totdat ik vol zat en er zat bijna niets meer in de beker. Trots keek ik Elliot aan.

Ik stond op en wachtte totdat ik Amelie kon gedag zeggen.

Elliot zette de beker weg toen ze stopte met drinken en legde haar rustig weer neer. 'Je had echt honger.'

'Ja, het gaat al beter he?' Zei ik en n zijn vader pakte mijn hand en kuste die. 'Fijn je te leren kennen Amelie,' zei hij en hij keek naar Elliot. 'Ik moet je nog even iets zeggen,' zei hij en liep al weg zodat Elliot zou volgen

Elliot knikte en keek even naar zijn vader. 'ik ben zo terug.' zei hij nog snel en liep achter zijn vader aan.

Ik keek de twee na en kroop wat lekkerder in bed.

Op de gang aangekomen, sloot ik de deur achter ons. 'Wat is er nog meer en wat os er met haar gebeurd Elliot? Weet ze het zelf wel?'

Elliot keek weer naar de grond en schudde zijn hoofd. 'Ze weet het nog niet. Tenminste als niemand anders het haar heeft verteld.' Zei hij en wreef door zijn gezicht. 'Ze is niet alleen mishandeld, maar ook.....' Elliot ademde een keer in en zei moeilijk en zacht. 'Verkracht.'

Kort was ik stil en keek ik naar de grnd. 'Hoe weet je dat zo zeker dan Elliot?' vroeg ik haar. 'Ondanks dat ze naakt is gevonden...'

Elliot schudde zijn hoofd en voelde zichzelf misselijk worden bij de gedachten. 'De dader is dood gevonden bij het grensgebied. Ik weet niet of het klopt, maat er zijn weinig dingen die het tegendeel bewijzen.'

Zachtjes knikte ik en ik legdwe een hand op mijn schouder. 'En wat was dat van die buikpijn? Ben je bang dat ze zwanger is?'v roeg ik hem twijfelend. Dat kon niet, dan kon ze geen koningin worden, maar ik zou het hem nu niet zeggen.

'Ik heb geen idee.' Zei Elliot en keek even naar zijn vader. 'Het wordt vanzelf allemaal duidelijk.'

Ik knikte langzaam en zuchtte zachtjes. 'Nou... Ik zie hoeveel je om haar geeft, het zal wel goedkomen. Ik moet nu gaan.'

Elliot knikte en keek zijn vader even na. Rustig ging hij weer naar binnen.

'Elliot,' zei ik toen hij kwam en ik klopte moeilijk naast me op het bed. 'Wat... je verzwijgt iets voor me. Ik weet het zeker,' zei ik toen hij dichterbij was en ik keek moeilijk naar hem op.

'Waar heb je het over?' vroeg hij rustig en probeerde bet te doen alsof hij haar niet begreep.

'Je stem...' zei ik langzaam. 'Is er meer met me aan de hand waar ik helemaal niets van weet? Wees eerlijk. Alsjeblieft...' Ik keek hem smekend aan en hield zijn hand strak in de mijne.

Elliot schudde zijn hoofd en keek haar even aan. 'Nee, er is niks,'

'Zou je tegen me liegen?' vroeg ik en mijn stem bibberde. 'Om me goed te laten voelen?Zou je tegen me liegen?'

Elliot keek weer naar de grond. Dit was niet echt een geweldige vraag. 'Uhm.....ik......' zei hij en probeerde iets te verzinnen.

Ik probeerde hem in de ogen te krijgen en mijn onderlip begon langzaam te trllen. 'Wat... is er met me gebeurd Elliot. Mijn dromen zijn verschrikkelijk.' Ook al waren het flitsen, het gaf me een verschrikkelijk naar gevoel en ik wilde en kon niet geloven dat mijn dromen te maken hadden met wat er was gebeurd.

Elliot schudde zijn hoofd. 'Er is niks. Ik meen het Amèlie.' Elliot stond snel op en ging bij het raam staan. Nu hoefde hij haar niet aan te kijken.

'Waarom droom ik dan zo vreselijk Elliot? Waarom doet mijn buik zo pijn. Alsjeblieft, geef me antwoorden, ik weet het zelf allemaal niet. Wist ik het maar!' Zachtjes begon ik ineens te snikken.

Elliot kneep zijn ogen dicht en zei moeilijk. 'Ik kan het je niet vertellen. I- ik wil je geen pijn doen.'

'Je doet me nu oook pijn,' snikte ik en ik kroop weg onder de dekens. 'Vertel het me,.... Alsjeblieft!'