Ziekenzaal

'Voor deze ene keer dan.' Zei hij en glimlachte. 'Ga maar gewoon slapen. Het was een drukke dag.'

Ik probeerde een beetje opzij te gaan zodat hij erbij kon. Zolang het maar neit te dichtbij was.

Elliot ging langs haar liggen en glimlachte naar haar.

Kort keek ik naar hem om, maar toen glimlachte ik zwakjes. 'Niet.. te dichtbij,' mompelde ik en ik deed het deken voer hem heen.

'Ik zou niet durven.' Zei hij en glimlachte nog steeds, maar baalde wel dat hij niet dichterbij mocht komen.

Ik pakte zijn hand, haalde diep adem, maar besloot het hierbij te laten. Ik was best moe, maar wie weet hoe mijn lichaam zou reageren wanneer hij te dichtbij kwam.

'Weltrusten.' Zei hij en kneep zacht in haar hand.

'Weltrusten,' fluisterde ik en ik sloot muijn ogen.

Elliot keek naar het plafond tot zijn ogen vanzelf dicht vielen.

Ik zakte al snel in slaap. het was een fijne, droomloze slaap.

Slaappie

Jij begint ochtend!!!

Gillend werd ik wakker terwijl ik wild om me heen sloeg. in mijn slaap gaf mijn lichaam niets om mijn ribben of wat. Tranen liepen over mijn wangen terwijl enkel het zwakke licht van een nachtkaars mijn gezicht verlichtte.

Elliot schrok zich dood en rolde het bed uit. Met zijn kop kwam hij tegen het krukje aan en greep kreunend naar zijn hoofd. 'Amelie? Wat gebeurd er?' mompelde hij.

Beelden flitsen door mijn hoofd zelfs nu ik wakker was en ik bleef tegen het deken aanschoppen en sloeg wild om me heen. 'Neee!' gilde ik. 'Ga van me af! neee, niet doen!'

Elliot kwam verbaasd omhoog en pakte haar polsen vast. 'Amelie, het is al voorbij. Ik ben het Elliot.'

'Neeeeeeeeeeeeee!' Mijn ogen schoten open en ik keek hem in de ogen, mijn eigen ogen zo groot als schoteltjes, zo rood als vuur. 'El...' fluisterde ik heel zachtjes en twijfelend. Hij had zijn kleren aan, maar mijn polsen wel vast. 'Lo... los,' fluisterde ik en ik bleef doodstil in het bed liggen.

Elliot twijfelde even en liet haar polsen los. 'Gaat alles wel
goed?'

Mijn hele licaam deed intens veel pijn, maar dat was nog niet eens het ergste. De dromen die ik had gehad waren verschrikkelijk. Dezelfde beelden en gevoelens bleven door me heen stromen. 'Pijn... Naakte man...' Fluisterde ik zachtjes nu ik los was. 'Ik... Kon niets doen. Zat helemaal vast. En... Hij brak ze... Door ero te zitten!' Ik kneep mijn ogen weer samen en probeerde aan positieve dingen te denken.

Elliot keek haar onderzoekend aan. 'Wil je iets drinken, of kan ik iets voor je doen?' Elliot wilde het niet weten.

Ik keekhem aan en schudde zacht snikkend mijn hoofd. 'Nee... Nee, je moet hier blijven.. Niet aanraken!' Ik keek hem bang aan, maar wilde me tegelijkertijd bij hem verschuilen.

'Oke, ik blijf.' Zei hij. Waarom gebeurde dit nou net bij haar.

Ik haalde een paar keer diep adem en bleef naar hem kijken. Zachtjes wreef ik in mijn ogen. 'Elliot... Mijn ribben,' fluisterde ik, mijn stem gevuld met pijn.

'Ik wil wel iemand voor je halen.' Zei hij en keek even naar haar ribben om te zien wat er precies was, maar het zou vast vanbinnen zitten.

'Nee, nee blijf,' zei ik en ik voelde aan mijn verband. Kort dacht ik na. 'Nee... Ik lag net te trappen toch?' Ik pakte zijn hand toch en drukte deze tegen mijn wang.

'Amèlie, ik ga dadelijk wel een dokter halen. Je hebt pijn, zelfs ik zie dat.' Zei hij en knikte. 'Ja, je was aan het flippen.'